Joanna Scheuring-Wielgus

Joanna Scheuring-Wielgus
Ilustracja
Joanna Scheuring-Wielgus (2024)
Imię i nazwisko urodzenia

Joanna Izabela Bąkowska

Data i miejsce urodzenia

8 lutego 1972
Toruń

Zawód, zajęcie

polityczka

Alma Mater

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Stanowisko

posłanka na Sejm VIII, IX i X kadencji (2015–2024), wiceminister kultury i dziedzictwa narodowego (2023–2024), posłanka do Parlamentu Europejskiego X kadencji (od 2024)

Partia

Nowoczesna (2015–2018)
Teraz! (2018–2019)
Nowa Lewica (od 2021)

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Wiadomości w Wikinews
Joanna Scheuring-Wielgus (w środku) z Maciejem Kopcem i Moniką Falej w Sejmie (2020)
Agnieszka Holland, Jacek Dehnel, Joanna Scheuring-Wielgus, Edwin Bendyk i Irek Grin (2024)

Joanna Izabela Scheuring-Wielgus z domu Bąkowska (ur. 8 lutego 1972 w Toruniu) – polska polityczka, socjolożka, menedżerka kultury, działaczka społeczna i samorządowa, posłanka na Sejm VIII, IX i X kadencji (2015–2024), sekretarz stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2023–2024), posłanka do Parlamentu Europejskiego X kadencji (od 2024).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Córka Mariana i Kazimiery[1]. W 1997 ukończyła studia na kierunku socjologia na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, a w 2008 studia podyplomowe w Polskiej Akademii Nauk. Ukończyła także Szkołę Liderów Społeczeństwa Obywatelskiego[2]. Pracowała w Londynie (m.in. w Bramah Tea and Coffee Museum), następnie w koncernie Cereal Partners Poland Toruń Pacific[3]. Była też menedżerką Teatru Wiczy w Toruniu[4].

Później zajęła się działalnością gospodarczą jako menedżerka kultury. Została prezesem Fundacji Win-Win, wspierającej inicjatywy kulturalne i lokalnych artystów, współzałożycielką toruńskiego Stowarzyszenia Wyborcy i wiceprezeską Stowarzyszenia Rzeczpospolita Babska[3][5].

W wyborach samorządowych w 2014 z ramienia lokalnego KWW Czas Mieszkańców bez powodzenia kandydowała na prezydenta Torunia, otrzymując 17,34% głosów[6]. Została natomiast w tych wyborach wybrana do rady miasta Torunia[7].

W wyborach parlamentarnych w 2015 wystartowała do Sejmu w okręgu toruńskim z pierwszego miejsca na liście Nowoczesnej. Uzyskała mandat posłanki VIII kadencji, otrzymując 12 655 głosów[8]. Została wiceprzewodniczącą sejmowej Komisji Kultury i Środków Przekazu[9]. W 2016 została członkinią zarządu Nowoczesnej[10].

W styczniu 2018, wraz z Joanną Schmidt oraz Krzysztofem Mieszkowskim, zawiesiła swoje członkostwo w klubie poselskim Nowoczesnej, gdy dziesięcioro posłów partii nie wzięło udziału w głosowaniu nad skierowaniem do komisji sejmowej obywatelskiego projektu liberalizującego przepisy aborcyjne. Wszyscy troje przywrócili pełne członkostwo w klubie 2 lutego[11][12]. 9 maja 2018 ogłosiła, że występuje z partii[13]. W czerwcu tego samego roku współtworzyła koło poselskie Liberalno-Społeczni[14], a w listopadzie ogłosiła powołanie nowego ugrupowania pod nazwą Teraz![15].

W lutym 2019, jako członkini rady Fundacji „Nie lękajcie się”, uczestniczyła w spotkaniu z papieżem Franciszkiem, podczas którego przekazano mu raport obejmujący nazwiska 24 polskich hierarchów katolickich, którym zarzucono ukrywanie lub przenoszenie księży mających dopuszczać się przestępstw seksualnych[16].

W wyborach w 2019 bez powodzenia kandydowała do Parlamentu Europejskiego z 2. miejsca na liście partii Wiosna w okręgu nr 4 (Warszawa)[17] (pozostając jednocześnie członkinią partii Teraz![18], która jednak wkrótce została rozwiązana). W wyborach parlamentarnych w tym samym roku została kandydatką do Sejmu w okręgu toruńskim z listy SLD (jako bezpartyjna przedstawicielka Wiosny w ramach porozumienia Lewica). Uzyskała mandat posłanki IX kadencji, otrzymując 26 092 głosy[19]. W Sejmie ponownie została wybrana na wiceprzewodniczącą Komisji Kultury i Środków Przekazu[20]. W 2020 została wybrana do zarządu międzynarodowej organizacji European Parliamentary Forum for Sexual and Reproductive Rights[21].

W 2021 została członkinią powstałej z połączenia Wiosny i SLD Nowej Lewicy, zasiadając w radzie krajowej partii[22] i następnie obejmując funkcję wiceprzewodniczącej tej partii[23]. Od 2021 była felietonistką rozgłośni internetowej Halo.Radio[24].

W wyborach w 2023 z powodzeniem ubiegała się o poselską reelekcję, otrzymała 35 193 głosy[25]. Ponownie objęła funkcję wiceprzewodniczącej Komisji Kultury i Środków Przekazu[26]. W grudniu 2023 została powołana na stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego[27]. W 2024 uzyskała mandat posłanki do PE X kadencji z ramienia Lewicy z okręgu nr 7, otrzymując 57 669 głosów[28]. W konsekwencji w czerwcu tego samego roku zakończyła pełnienie funkcji wiceministra. W Europarlamencie zasiadła w Komisji Kultury i Edukacji oraz Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia[29].

Wyniki wyborcze

[edytuj | edytuj kod]
Wybory Komitet wyborczy Organ Okręg Wynik
2014 KWW Czas Mieszkańców Prezydent Miasta Torunia – 10 552 (17,34%)N[6]
Rada Miasta Torunia nr 2 970 (8,43%)T[7]
2015 Nowoczesna Sejm VIII kadencji nr 5 12 655 (3,49%)T[8]
2019 Wiosna Parlament Europejski IX kadencji nr 4 16 646 (1,20%)N[17]
2019 Sojusz Lewicy Demokratycznej Sejm IX kadencji nr 5 26 092 (5,77%)T[19]
2023 Nowa Lewica Sejm X Kadencji 35 193 (6,55%)T[25]
2024 Lewica Parlament Europejski X kadencji nr 7 57 669 (5,61%)T[28]

Wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Była żoną gitarzysty rockowego Jacka Scheuringa (grającego m.in. w zespole Zadruga)[34], który w 2001 zginął w wypadku samochodowym. Ma z nim syna Jana[35][36]. Jej drugim mężem został Piotr Wielgus, który także dołączył do Nowoczesnej[37]. Z drugiego małżeństwa ma dwóch synów – Aleksandra i Jakuba.

Siostra Justyny Sobczyk, reżyserki i założycielki Teatru 21[38].

Deklaruje się jako ateistka[35][2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Dane osoby pełniącej funkcje publiczne. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2025-02-05].
  2. ↑ a b Katarzyna Zuchowicz: „Cała Joaśka”. Obśmiewają ją z każdej strony, ale posłanka Scheuring-Wielgus i tak staje się główną twarzą Nowoczesnej. natemat.pl, 5 października 2016. [dostęp 2018-05-28].
  3. ↑ a b Kim jest Joanna Scheuring-Wielgus? Przedstawiamy pierwszą kobietę ubiegającą się o fotel prezydenta Torunia. tylkotorun.pl, 19 września 2014. [dostęp 2015-10-25].
  4. ↑ Teatr Wiczy po Festiwalu Fringe. pomorska.pl, 5 września 2008. [dostęp 2021-05-07].
  5. ↑ Joanna Scheuring-Wielgus. czasmieszkancow.pl. [dostęp 2015-10-25].
  6. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2021-04-04].
  7. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2015-10-25].
  8. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-28].
  9. ↑ Posłowie VIII kadencji: Joanna Scheuring-Wielgus. sejm.gov.pl. [dostęp 2020-10-14].
  10. ↑ Zarząd partii. nowoczesna.org. [dostęp 2016-11-16].
  11. ↑ „Chcę być członkiem Nowoczesnej, nie Średniowiecznej”. Troje posłów zawiesza członkostwo w.N. dziennik.pl, 11 stycznia 2018. [dostęp 2018-01-11].
  12. ↑ Posłowie Nowoczesnej, którzy zawiesili swoje członkostwo, wracają do klubu. „Partia potrafi wyciągać wnioski”. wyborcza.pl, 2 lutego 2018. [dostęp 2018-02-02].
  13. ↑ Paweł Kośmiński: Scheuring-Wielgus odchodzi z Nowoczesnej. „Została przekroczona czerwona linia”. wyborcza.pl, 9 maja 2018. [dostęp 2018-05-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 maja 2018)].
  14. ↑ Katarzyna Bogdańska: Ryszard Petru, Joanna Scheuring-Wielgus i Joanna Schmidt. Nowe otwarcie. wp.pl, 15 czerwca 2018. [dostęp 2018-06-15].
  15. ↑ Teraz! – nowa partia Ryszarda Petru. rp.pl, 17 listopada 2018. [dostęp 2018-11-17].
  16. ↑ Raport nt. naruszeń prawa świeckiego lub kanonicznego w działaniach polskich biskupów w kontekście księży sprawców przemocy seksualnej wobec dzieci. Fundacja „Nie lękajcie się”, 19 lutego 2019. [dostęp 2019-02-23].
  17. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-06-27].
  18. ↑ Joanna Scheuring-Wielgus dwójką w Warszawie z listy Wiosny Roberta Biedronia do europarlamentu. oko.press, 19 marca 2019. [dostęp 2019-03-19].
  19. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-14].
  20. ↑ Posłowie IX kadencji: Joanna Scheuring-Wielgus. sejm.gov.pl. [dostęp 2020-10-14].
  21. ↑ About EPF. epfweb.org. [dostęp 2021-05-07]. (ang.).
  22. ↑ Rada Krajowa Nowej Lewicy. lewica.org.pl. [dostęp 2021-08-01].
  23. ↑ Nowa Lewica, nowe władze. Wybrano 14 wiceprzewodniczących. polsatnews.pl, 9 października 2021. [dostęp 2021-10-09].
  24. ↑ Chutnik, Gugała, Szczerek, Środa felietonistami Halo.Radia. press.pl, 1 lutego 2021. [dostęp 2021-02-02].
  25. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-17].
  26. ↑ Posłowie X kadencji: Joanna Scheuring-Wielgus. sejm.gov.pl. [dostęp 2023-11-28].
  27. ↑ Bartłomiej Sienkiewicz rozpoczął misję w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego. gov.pl, 14 grudnia 2023. [dostęp 2023-12-14].
  28. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2024. [dostęp 2024-06-10].
  29. ↑ Joanna Scheuring-Wielgus. europarl.europa.eu. [dostęp 2024-07-20].
  30. ↑ Srebrne Usta 2016. Marek Suski zwycięzcą plebiscytu. polskieradio.pl, 5 kwietnia 2017. [dostęp 2019-11-17].
  31. ↑ Była premier Ewa Kopacz wygrała plebiscyt „Srebrne Usta 2018 plus” za wypowiedź o dinozaurach. polskieradio.pl, 24 kwietnia 2019. [dostęp 2019-11-17].
  32. ↑ Joanna Scheuring-Wielgus jednym z Ludzi Roku Czytelników „Gazety Wyborczej”. gazeta.pl, 10 maja 2019. [dostęp 2019-11-17].
  33. ↑ Piotr Zieliński. Kobiety Roku 2020 „Forbes Women”. „Forbes Women Polska”, s. 22, grudzień 2019. [dostęp 2020-12-10]. 
  34. ↑ Były mąż Joanny Scheuring-Wielgus występował w nacjonalistycznym zespole Zadruga. fakt.pl, 22 marca 2018. [dostęp 2019-02-24].
  35. ↑ a b Dorota Wodecka: Joanna Scheuring-Wielgus: Spojrzałam w oczy Kaczyńskiemu. Zobaczyłam przestraszonego starszego pana. „Wysokie Obcasy”, 3 marca 2018. [dostęp 2018-05-28].
  36. ↑ Była jedyną kobietą w debacie. Zaskoczyła osobistym wyznaniem. wiadomosci.wp.pl, 9 października 2023. [dostęp 2023-10-10]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  37. ↑ Lucyna Budniewska: Piotr Wielgus został pełnomocnikiem nowej partii Ryszarda Petru w regionie kujawsko-pomorskim. nowosci.com.pl, 2 czerwca 2015. [dostęp 2018-05-28].
  38. ↑ Wielki sukces siostry posłanki Scheuring-Wielgus. Została nagrodzona Paszportem „Polityki”. natemat.pl, 26 stycznia 2021. [dostęp 2021-01-27].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]