![]() Johann Vesque von Püttlingen, litografia autorstwa Josefa Kriehubera | |
Pseudonim |
Johann Hoven |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci | |
Gatunki | |
Zawód |
Johann Vesque von Püttlingen (ur. 23 lipca 1803 w Opolu Lubelskim, zm. 29 października 1883 w Wiedniu[1][2]) – austriacki kompozytor, prawnik i mecenas sztuki.
Był synem urzędnika pochodzącego z Niderlandów Austriackich, który podczas wojen napoleońskich schronił się na dworze księcia Aleksandra Lubomirskiego[1]. W 1804 roku osiedlił się wraz z rodziną w Wiedniu[1], gdzie uczył się gry na fortepianie u Maximiliana Josepha Leidesdorfa, Ignaza Moschelesa i Jana Václava Voříška oraz kompozycji u Eduarda von Lannoya i Simona Sechtera[1][2]. Ukończył także studia prawnicze (1827) i przez wiele lat pracował w administracji państwowej[1]. Napisał rozprawę na temat prawa autorskiego, Das musikalische Autorrecht (wyd. Wiedeń 1864)[1][2]. Od 1848 roku kierował jednym z departamentów austriackiego ministerstwa spraw zagranicznych[1]. W 1866 roku odziedziczył tytuł barona von Püttlingen[1]. W 1876 roku został wybrany deputowanym do Izby Panów w Radzie Państwa[1].
Był mecenasem sztuki i wieloletnim członkiem zarządu Gesellschaft der Musikfreunde[1]. Finansował koncerty, m.in. pierwsze wiedeńskie wykonanie oratorium Paulus Felixa Mendelssohna (1839)[1]. W swoim domu urządzał koncerty i spotkania artystyczne, na których bywali m.in. Franz Schubert, Robert Schumann, Hector Berlioz i Ferenc Liszt[1].
Swoje utwory wydawał pod pseudonimem Johann Hoven[1][2]. Skomponował opery Turandot (wyst. Wiedeń 1838), Johanna d’Arc (wyst. Wiedeń 1840), Liebeszauber (wyst. Wiedeń 1845), Ein Abenteuer Carls des Zweiten (wyst. Wiedeń 1850) i Der lustige Rat (wyst. Weimar 1852), 3 kwartety smyczkowe, 2 msze oraz prawie 300 pieśni[1][2], z czego wiele do napisanych do tekstów Heinricha Heinego[1].