John Davies (polityk)

John Emerson Harding Harding-Davies
Data i miejsce urodzenia

8 stycznia 1916
Blackheath

Data i miejsce śmierci

4 lipca 1979
Londyn

Minister handlu i przemysłu
Okres

od 15 października 1970
do 5 listopada 1972

Następca

Peter Walker

Kanclerz Księstwa Lancaster
Okres

od 1972
do 1974

Poprzednik

Geoffrey Rippon

Następca

Harold Lever

Odznaczenia
Kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny)

John Emerson Harding Harding-Davies (ur. 8 stycznia 1916 w Blackheath w Londynie, zm. 4 lipca 1979), brytyjski przedsiębiorca i polityk, członek Partii Konserwatywnej, minister w rządzie Edwarda Heatha.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był drugim synem Arnolda Thomasa Daviesa i Edith Minnie Harding, córki kapitana Francisa Dallasa Hardinga. Wykształcenie odebrał w Windlesham House School w Susseksie oraz w St. Edward’s School w Oksfordzie. W 1934 rozpoczął pracę w księgowości. W 1939 został Chartered Accountant jako najmłodszy urzędnik na tym stanowisku. Po wybuchu II wojny światowej został przydzielony do Royal Army Service Corps w stopniu podporucznika. Wojnę spędził głównie w sztabie Operacji Kombinowanych. W 1945 pracował w Combined Operations Experimental Establishment. Został zdemobilizowany w 1946 i otrzymał Order Imperium Brytyjskiego V klasy (MBE). 8 stycznia 1943 poślubił Verę Bates, córkę George’a Batesa i Elviny Taylor. Miał z nią syna, Francisa Williama Hardinga Daviesa oraz córkę, Rosamonda Ann.

Po wojnie rozpoczął pracę w Anglo-Irańskiej Kompanii Naftowej w sekcji marketingu. W 1949 został członkiem Institute of Chartered Accountants. Davies pracował dla swojej firmy w Londynie, Sztokholmie i Paryżu. W 1956 został generalnym menadżerem Kompanii (od 1954 noszącej nazwę British Petroleum), a w 1960 dyrektorem BP Trading. Rok później został wiceprzewodniczącym i dyrektorem zarządzającym Shell-Mex and BP Ltd. Został również dyrektorem Hill Samuel Group. Sprawując te stanowiska, z urzędu został członkiem wielkiej rady Federacji Przemysłu Brytyjskiego (Federation of British Industry). W 1965 Federacja połączyła z Federacją Pracodawców Brytyjskich oraz Narodowym Stowarzyszeniem Brytyjskich Producentów, tworząc Konfederację Przemysłu Brytyjskiego (Confederation of British Industry, CBI). W lipcu Davies został jej dyrektorem generalnym. Popierał inicjatywę utworzenia Rady Narodowego Rozwoju Ekonomicznego, w której mieli zasiadać przedstawiciele rządu, pracodawców i związków zawodowych. Przez krótki czas był członkiem Komisji Szkół Publicznych. Po dewaluacji funta w 1967 stał się krytykiem laburzystowskiego rządu. W 1969 zrezygnował ze stanowiska dyrektora generalnego CBI.

W 1970 Davies wygrał wybory do Izby Gmin w okręgu Knutsford z ramienia Partii Konserwatywnej. 28 lipca został członkiem gabinetu jako minister technologii. W październiku został pierwszym ministrem handlu i przemysłu. Davies nie zdołał uzyskać poparcia ani związków zawodowych, ani nawet CBI, która skrytykowała jego plan rządowego wsparcia dla upadających przedsiębiorstw. W 1972 otrzymał mniej eksponowane stanowisko Kanclerza Księstwa Lancaster, na którym odpowiadał za stosunki Wielkiej Brytanii z EWG.

Po przegranych przez konserwatystów wyborach w 1974 Davies pozostał w parlamencie, ale nie otrzymał stanowiska w gabinecie cieni. Został natomiast dyrektorem Hill Samuel. W listopadzie 1976 został ministrem spraw zagranicznych w gabinecie cieni Margaret Thatcher. W 1978 zdiagnozowano u niego nowotwór ośrodkowego układu nerwowego. Davies zrezygnował ze stanowiska w gabinecie cieni oraz z mandatu w Izbie Gmin. Zmarł w lipcu 1979.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]