Jon van Rood
 Jon van Rood (grudzień 1977) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Alma Mater | |
Jon van Rod (właśc. Johannes Joseph van Rood, ur. 7 kwietnia 1926 w Scheveningen, zm. 21 lipca 2017 w Leeuwarden) – holenderski immunolog.
Był synem holenderskiego architekta Alberta Hendrika van Rooda. W 1950 roku ukończył studia medyczne na Uniwersytecie w Lejdzie i podjął pracę w mieszczącym się tam Centrum Medycznym. Był odpowiedzialny m.in. za bank krwi, co spowodowało, że zainteresował się nie tylko transfuzjami, ale też transplantologią[1]. Po przeszkoleniu w centralnym krajowym laboratorium banków krwi w Amsterdamie powrócił do Lejdy, gdzie objął kierownictwo Departamentu Immunohematologii. W 1962 roku uzyskał stopień doktora, a w 1969 został profesorem Medycyny Chorób Wewnętrznych[1].
Prace badawcze prowadzone przez van Rooda dotyczyły ludzkiego układu antygenów leukocytarnych (HLA): jego złożoności, roli w chorobie i znaczenia w transplantacji. Za swoje odkrycia w 1977 roku otrzymał Nagrodę Roberta Kocha[2], a w 1978 roku Nagrodę Wolfa w dziedzinie medycyny (wspólnie z Georgem Snellem i Jeanem Daussetem)[3]
Był inicjatorem założenia powstałej w 1967 roku międzynarodowej organizacji Eurotransplant, koordynującej poszukiwania narządów do przeszczepów[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Geoff Watts. Johannes Joseph van Rood. „The Lancet”. 390 (10108). s. 2138.
- ↑ Robert Koch Stiftung Laureates. [dostęp 2024-11-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-06-21)].
- ↑ Jon J.van Rood Wolf Prize Laureate in Medicine. [dostęp 2024-11-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-10-08)]. (ang.).