Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci | |
Gatunki | |
Zawód |
Josef Klička (ur. 15 grudnia 1855 w Klatovach, zm. 28 marca 1937 tamże[1][2]) – czeski kompozytor, organista i dyrygent.
Studiował w Konserwatorium Praskim u Antonína Bennewitza (1867–1870) i w praskiej szkole organowej u Františka Zdenka Skuherskiego (1872–1874)[1]. Był organistą praskiego klasztoru Emaus[1]. W latach 1876–1878 działał w Pradze jako kapelmistrz zespołu teatralnego, następnie od 1878 do 1881 roku był drugim kapelmistrzem Prozatímního divadla[1]. W 1882 roku podjął pracę nauczyciela muzyki w gimnazjum, skąd usunięto go za uczenie młodzieży pieśni uznanych za wichrzycielskie[1]. Od 1885 roku uczył w praskiej szkole organowej[1]. Od 1889 roku prowadził klasę organów w Konserwatorium Praskim, gdzie w latach 1892–1895 w zastępstwie przebywającego w Ameryce Antonína Dvořáka uczył też kompozycji[1]. Od 1890 do 1897 roku dyrygował chórem Hlahol[1]. W latach 1910–1920 pełnił funkcję inspektora szkół muzycznych w Czechach[1]. W 1934 roku został wybrany na członka Czeskiej Akademii Nauk i Sztuk (Česká akademie věd a umění)[1].
Skomponował operę Spanilá mlynářka (wyst. Praga 1886)[2], ponadto m.in. 9 mszy, 2 oratoria, kantaty chóralne, liczne utwory na organy, utwory kameralne[2][3]. W swojej twórczości organowej łączył tradycyjną polifonię z nowoczesną harmonią, jego utwory chóralne mają natomiast podniosły i patriotyczny charakter[1].
Jego synem był wiolonczelista Václav Klička[2].