Bezerra da Silva, właśc. José Bezerra da Silva (ur. 9 marca 1927 w Recife, zm. 17 stycznia 2005 w Rio de Janeiro) brazylijski muzyk, przedstawiciel samby.
Urodzony w Brazylii w Recife, stolicy w północno-wschodniego stanu Pernambuco, w wieku 15 lat wyjechał za pracą do Rio de Janeiro jako pasażer na gapę statku towarowego. Zamieszkał w dzielnicy slumsów – Morro do Cantagalo. Pracował jako robotnik fizyczny na budowach, a w wolnym czasie zajmował się muzyką w miejscowej szkole samby.
W latach 50. zaczął występować już zawodowo w programach radiowych i klubach nocnych, a jego zachrypły głos stawał się coraz szerzej znany. Jednak dopiero w 1969 r. wydał pierwszy singel sygnowany własnym nazwiskiem. W 1975 udało mu się wydać kompletną płytę "O Rei do Coco" ("Król Coco") utrzymaną w tradycyjnych tanecznych rytmach północnej Brazylii. W sumie wydał 27 albumów.
Był jednym z najbardziej rozpoznawanych, barwnych i kontrowersyjnych muzyków Brazylijskich. Wylansował image złego chłopca, brazylijskiego macho – gardzącego pracą "malandro". W swoich tekstach piosenek pełnych ironii i krytycyzmu, Bazerra da Silva opowiadał o narkotykowych bossach, o przestępcach rządzących chaotycznie rozrastającymi się slumsami. Poruszał problemy społeczne i polityczne, krytykował wszechobecną korupcję wśród klasy politycznej, brutalność i niesprawiedliwość władzy i policji. Stał się znaczącym głosem brazylijskiej biedoty.
Krytycy jego twórczości muzykę którą tworzył nazwali "sambandido" (sambą bandytów), będącą odpowiednikiem amerykańskiego gangsta rapu.