Juliusz Żuławski

Juliusz Żuławski
Data i miejsce urodzenia

7 października 1910
Zakopane

Data i miejsce śmierci

10 stycznia 1999
Warszawa

Miejsce spoczynku

cmentarz Powązkowski w Warszawie

Zawód, zajęcie

poeta
prozaik
tłumacz
taternik

Rodzice

Jerzy Żuławski

Multimedia w Wikimedia Commons
Grób Żuławskiego na cmentarzu Powązkowskim (2008)

Juliusz Żuławski (ur. 7 października 1910 w Zakopanem, zm. 10 stycznia 1999 w Warszawie) – polski poeta, prozaik, tłumacz poezji anglojęzycznej, w latach 1978–1983 i 1988–1991 prezes Polskiego PEN Clubu.

Był synem Jerzego Żuławskiego, bratem Marka i Wawrzyńca.

Wspinaczka

[edytuj | edytuj kod]

Między innymi z Wawrzyńcem dokonał szeregu ciekawych pierwszych wejść nowymi drogami wspinaczkowymi, jak choćby środkiem północno-zachodniej ściany Mnicha (towarzyszył im wówczas Tadeusz Orłowski). Wspinał się także w innych górach Europy: Alpach, Pirenejach i w Górach Kambryjskich).

Twórczość literacka

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1978–1983 i 1988–1991 był prezesem polskiego PEN Clubu.

Tworzył lirykę refleksyjną i wspomnieniową (Pole widzenia 1948), prozę psychologiczną (Wyprawa o zmierzchu 1936, Czas przeszły niedokonany 1962), opowieści biograficzne (Byron nieupozowany 1964).

Opublikował też kilka artykułów na tematy taternickie i o ratownictwie górskim, nie tylko w czasopismach fachowych. W zbiorze zatytułowanym Czas przeszły niedokonany umieścił kilka opowiadań tatrzańskich.

Był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. 20 sierpnia 1980 roku podpisał apel 64 uczonych, pisarzy i publicystów do władz komunistycznych o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami[1].

Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera R-4-21)[2].

Ważniejsze dzieła

[edytuj | edytuj kod]
  • Wyprawa o zmierzchu (1936),
  • Cień Alcybiadesa (Neubrandenburg, 1943),
  • Pole widzenia (1948),
  • Skrzydło Dedala (1949),
  • Wiersze z notatnika (1957),
  • Czas przeszły niedokonany (1962),
  • Byron nieupozowany (1964),
  • Wielka podróż Walta Whitmana (1971),
  • Kartki z drogi (1975),
  • Z domu (1978),
  • Czas odzyskany (1982),
  • Przydługa teraźniejszość (1992).

Przekłady

[edytuj | edytuj kod]

Juliusz Żuławski był jednym z najważniejszych polskich tłumaczy po drugiej wojnie światowej. Przekładał przede wszystkim poezję angielską i amerykańską. Największą jego zasługą jest zapewne spopularyzowanie w Polsce poezji Roberta Browninga, który wcześniej był niemal nieznany z uwagi na niewielką liczbę, znaczne rozproszenie i niedostępność przekładów.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Apel (dokument KSS KOR, Archiwum Opozycji IV/04.05.43 [b.n.s])
  2. ↑ Cmentarz Stare Powązki: TADEUSZ OSTOLSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-06-26].