Jurko Tiutiunnyk

Jurko Tiutiunnyk
Юрко́ Тютю́нник
Ilustracja
Jurko Tiutiunnyk po aresztowaniu przez OGPU w 1929 roku
generał-chorąży generał-chorąży
Data i miejsce urodzenia

20 kwietnia 1891
Budyszcze k. Czerkas, gubernia kijowska, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

20 października 1930
Moskwa, RFSRR, ZSRR

Przebieg służby
Lata służby

1913–1921

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Armia Czynna Ukraińskiej Republiki Ludowej

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna ukraińsko-sowiecka,
powstanie Hryhorjewa,
wojna polsko-bolszewicka

Późniejsza praca

aktor, scenarzysta

Jurko Tiutiunnyk (ukr. Юрко́ Тютю́нник, ur. 8 kwietnia?/20 kwietnia 1891 w Budyszczach koło Czerkas, zm. 20 października 1930 w Moskwie) – ukraiński wojskowy w randze generała-chorążego armii Ukraińskiej Republiki Ludowej, partyzant, dowodzący dwoma tzw. zimowymi pochodami Armii Czynnej URL (rok 1919/1920 i 1921).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]
Jurko Tiutiunnyk – ostatnie zdjęcie z archiwum OGPU, 1929

Zwabiony przez OGPU (INO) na teren USRR (w ramach operacji specjalnej OGPU równoległej do Operacji Syndykat–2(inne języki) por. Boris Sawinkow) w 1923 roku, aresztowany przy przekraczaniu granicy sowieckiej na Dniestrrze 16 czerwca 1923, podpisał deklarację lojalności wobec ZSRR, nie wydając nikogo ze współpracowników.

Był w latach dwudziestych XX wieku współscenarzystą filmów Ołeksandra Dowżenki, aktorem i wykładowcą taktyki walk partyzanckich na Akademii Czerwonych Dowódców. Jako aktor zagrał samego siebie w filmie PKP Piłsudski kupił Petlurę (1926), przedstawiającym Petlurę jako sprzedawczyka[1]. Opublikował także w 1924 r. utwór pt. Z Polakami przeciw Ukrainie (З поляками проти Вкраїни). Aresztowany ponownie przez OGPU 12 lutego 1929 w Charkowie. 3 grudnia 1929 skazany na śmierć przez Kolegium OGPU, wykonanie wyroku zawieszono do odrębnej decyzji[2]. Stracony w Moskwie 20 października 1930.

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia, linki

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]