Jurko Tiutiunnyk po aresztowaniu przez OGPU w 1929 roku | |
generał-chorąży | |
Data i miejsce urodzenia |
20 kwietnia 1891 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1913–1921 |
Siły zbrojne |
Armia Imperium Rosyjskiego |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa, |
Późniejsza praca |
aktor, scenarzysta |
Jurko Tiutiunnyk (ukr. Юрко́ Тютю́нник, ur. 8 kwietnia?/20 kwietnia 1891 w Budyszczach koło Czerkas, zm. 20 października 1930 w Moskwie) – ukraiński wojskowy w randze generała-chorążego armii Ukraińskiej Republiki Ludowej, partyzant, dowodzący dwoma tzw. zimowymi pochodami Armii Czynnej URL (rok 1919/1920 i 1921).
Zwabiony przez OGPU (INO) na teren USRR (w ramach operacji specjalnej OGPU równoległej do Operacji Syndykat–2 por. Boris Sawinkow) w 1923 roku, aresztowany przy przekraczaniu granicy sowieckiej na Dniestrrze 16 czerwca 1923, podpisał deklarację lojalności wobec ZSRR, nie wydając nikogo ze współpracowników.
Był w latach dwudziestych XX wieku współscenarzystą filmów Ołeksandra Dowżenki, aktorem i wykładowcą taktyki walk partyzanckich na Akademii Czerwonych Dowódców. Jako aktor zagrał samego siebie w filmie PKP Piłsudski kupił Petlurę (1926), przedstawiającym Petlurę jako sprzedawczyka[1]. Opublikował także w 1924 r. utwór pt. Z Polakami przeciw Ukrainie (З поляками проти Вкраїни). Aresztowany ponownie przez OGPU 12 lutego 1929 w Charkowie. 3 grudnia 1929 skazany na śmierć przez Kolegium OGPU, wykonanie wyroku zawieszono do odrębnej decyzji[2]. Stracony w Moskwie 20 października 1930.