Jutta Stöck

Jutta Stöck
Data i miejsce urodzenia

29 września 1941
Müncheberg

Wzrost

178 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  RFN
Mistrzostwa Europy
srebro Budapeszt 1966 sztafeta 4 × 100 m
srebro Ateny 1969 sztafeta 4 × 100 m

Jutta Stöck po mężu Hertel (ur. 29 września 1941 w Münchebergu[1]) – niemiecka lekkoatletka, sprinterka, dwukrotna medalistka mistrzostw Europy. W czasie swojej kariery reprezentowała Republikę Federalną Niemiec.

Zdobyła srebrny medal w sztafecie 4 × 100 metrów na mistrzostwach Europy w 1966 w Budapeszcie. Sztafeta RFN biegła w składzie: Renate Meyer, Hannelore Trabert, Karin Frisch i Stöck na ostatniej zmianie. Stöck zajęła również 7. miejsce w finale biegu na 100 metrów[2]. Odpadła w eliminacjach biegu na 50 metrów na europejskich igrzyskach halowych w 1967 w Pradze, a sztafeta 4 × 1 okrążenie z jej udziałem została zdyskwalifikowana[3].

Na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku Stöck zajęła 8. miejsce w finale biegu na 200 metrów ustanawiając rekord RFN czasem 23,2 s. Sztafeta 4 × 100 metrów RFN w składzie: Meyer, Stöck, Rita Jahn i Ingrid Becker zajęła w finale 6. miejsce, również z rekordem kraju 43,70 s[1][4].

Obroniła srebrny medal w sztafecie 4 × 100 metrów na mistrzostwach Europy w 1969 w Atenach (w składzie: Bärbel Hähnle, Stöck, Rita Wilden i Becker[5].

Była mistrzynią RFN w sztafecie 4 × 100 metrów w 1966, 1967 i 1968[6], wicemistrzynią w biegu na 100 metrów w 1966 i brązową medalistką w 1963[7], wicemistrzynią w biegu na 200 metrów w 1968[8] oraz brązową medalistką w biegu na 80 metrów przez płotki w 1962 i 1963[9]. W 1967 była również wicemistrzynią halowych mistrzostw RFN w biegu na 60 metrów[10] oraz halową mistrzynią w sztafecie[11], a w 1962 brązową medalistką halowych mistrzostw w biegu na 60 metrów przez płotki[12].

Jej ojciec Gerhard Stöck był mistrzem igrzysk olimpijskich w 1936 w Berlinie w rzucie oszczepem[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Jutta Stöck [online], olympedia.org [dostęp 2020-06-29] (ang.).
  2. ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, 527 i 530 [dostęp 2018-11-01] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  3. ↑ Alain Bouillé (red.): L’Athlétisme Européen en Salle. Paryż: Fédération Française d'Athlétisme, 1994, s. 68-69.
  4. ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 222 i 361. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  5. ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 536 [dostęp 2018-11-01] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  6. ↑ Leichtathletik – Deutsche Meisterschaften (Staffeln – Damen – Teil 1) [online], Sport-Komplett.de [dostęp 2018-11-01] (niem.).
  7. ↑ Leichtathletik – Deutsche Meisterschaften (100m – Damen) [online], Sport-Komplett.de [dostęp 2018-11-01] (niem.).
  8. ↑ Leichtathletik – Deutsche Meisterschaften (200m – Damen) [online], Sport-Komplett.de [dostęp 2018-11-01] (niem.).
  9. ↑ Leichtathletik - Deutsche Meisterschaften (80m Hürden – 100m Hürden – Damen) [online], Sport-Komplett.de [dostęp 2018-11-01] (niem.).
  10. ↑ Deutsche Hallen – Leichtathletik – Meisterschaften (60m – Damen) [online], Sport-Komplett.de [dostęp 2018-11-01] (niem.).
  11. ↑ Leichtathletik - Deutsche Meisterschaften - Halle (Staffel - Damen) [online], Sport-Komplett.de [dostęp 2018-11-01] (niem.).
  12. ↑ Deutsche Hallen – Leichtathletik – Meisterschaften ((60m Hürden – Damen) [online], Sport-Komplett.de [dostęp 2018-11-01] (niem.).