Data i miejsce urodzenia |
17 września 1943 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
filozof, socjolog, politolog, nauczyciel akademicki, polityk |
Alma Mater |
János Kis (ur. 17 września 1943 w Budapeszcie) – węgierski filozof, socjolog, politolog, nauczyciel akademicki i polityk, działacz opozycji antykomunistycznej, współzałożyciel i były przewodniczący Związku Wolnych Demokratów.
W 1967 ukończył studia filozoficzne na Uniwersytecie Loránda Eötvösa w Budapeszcie. Podjął pracę w instytucie filozofii Węgierskiej Akademii Nauk, jednak w 1973 został z niego zwolniony za krytykę marksizmu-leninizmu. Od tego czasu związany z opozycją, był m.in. pomysłodawcą powstania tzw. sieci wolnych inicjatyw, która skupiała słabo rozwinięte w Węgierskiej Republice Ludowej siły opozycyjne wobec systemu komunistycznego[1]. W grudniu 1981 był jednym z założycieli nielegalnego pisma „Beszélő”, został jego redaktorem naczelnym. W 1988 znalazł się wśród założycieli Związku Wolnych Demokratów (SzDSz). W latach 1988–1989 pracował jako profesor wizytujący w The New School for Social Research w Nowym Jorku.
W lutym 1990 został wybrany na przewodniczącego SzDSz, funkcję tę sprawował do listopada 1991, gdy wycofał się z bieżącej polityki i powrócił do pracy w Węgierskiej Akademii Nauk. W 1992 został profesorem Uniwersytetu Środkowoeuropejskiego w Budapeszcie, a w 1996 profesorem wizytującym na Uniwersytecie Nowojorskim.
Jest autorem licznych publikacji z dziedziny socjologii, filozofii i nauk politycznych, a także tłumaczem (m.in. Jean-Jacques’a Rousseau, Voltaire’a i Immanuela Kanta). Jako publicysta zabierał publicznie głos w kontrowersyjnych kwestiach, m.in. wojny w Iraku[2].