| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
1500 (1987) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 7 wypierany↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | wbb | ||
| IETF | wbb | ||
| Glottolog | wabo1240 | ||
| Ethnologue | wbb | ||
| BPS | 1140 3 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język wabo, także: berbai[1], nusari[1][2], woriasi[1] – język austronezyjski używany w prowincji Papua w Indonezji. Według danych szacunkowych z 1987 r. (SIL International) posługiwało się nim wówczas 1500 osób[1].
Jego użytkownicy zamieszkują wieś Wabo na wyspie Yapen (dystrykt Yapen Timur, kabupaten Kepulauan Yapen)[3]. Do obszaru tego języka zaliczono też wsie: Korombobi, Wonsyupi, Wabompi, Nunsembai[4]. Na poziomie słownictwa wabo jest stosunkowo bliski językowi kurudu (analiza listy słownictwa wykazała 71% podobieństwa leksykalnego)[1][5].
W 1961 r. stwierdzono, że terytorium wabo obejmuje miejscowości: Kerenui, Woda, Wansma, Korombobi, Barawai, Paparu, Waindu. Wyróżniono kilka obszarów dialektalnych: dialekt wsi Korombobi wraz z dialektem wsi Kerenui, Woda i Wansma, dialekt Paparu i Waindu oraz niewielki dialekt Barawai[2].
Silnie zagrożony wymarciem, do czego przyczynia się presja języków ambai i indonezyjskiego. Doszło do zaniku przekazu międzypokoleniowego; odnotowano, że we wsi Wabo posługuje się nim jedynie najstarsza grupa wiekowa. Indonezyjski jest wykorzystywany w edukacji i sferze religijnej (w obu domenach wręcz zakazono posługiwania się wabo). Dodatkowo postępującej ekspansji języka narodowego sprzyja obecność ludność napływowej[6].
Nie wykształcił piśmiennictwa[1].