Państwo | |
---|---|
Dystrykt |
Dystrykt Gazy |
Wysokość |
100 m n.p.m. |
Populacja (1945) • liczba ludności |
|
Data zniszczenia |
18 lipca 1948 |
Powód zniszczenia | |
Obecnie | |
Położenie na mapie Mandatu Palestyny | |
31°38′37″N 34°43′33″E/31,643611 34,725833 | |
Strona internetowa |
Karatija (arab. كرتيا) – nieistniejąca już arabska wieś, która była położona w Dystrykcie Gazy w Mandacie Palestyny. Wieś została wyludniona i zniszczona podczas I wojny izraelsko-arabskiej, po ataku Sił Obronnych Izraela 18 lipca 1948.
Karatija leżała na północnym skraju pustyni Negew. Według danych z 1945 do wsi należały ziemie o powierzchni 13 709 ha. We wsi mieszkało wówczas 1370 osób[1].
Własność gruntów | Powierzchnia gruntów [ha] |
---|---|
Arabowie | 13 346 |
Żydzi | 0 |
publiczne | 363 |
Razem | 13 709 |
Rodzaj użytkowanych gruntów | Arabowie [ha] | Żydzi [ha] |
---|---|---|
uprawy nawadniane | 321 | 0 |
uprawy zbóż | 12 928 | 0 |
nieużytki | 412 | 0 |
zabudowane | 48 | 0 |
W XII wieku w miejscu tym krzyżowcy wybudowali zamek obronny Galatie, który w 1187 zdobyły wojska Saladyna[2]. W 1226 arabski geograf Jakut Ibn Abdallah al-Hamawi opisał Karatiję jako miasto[3].
W 1596 Karatija była niewielką wsią, której populacja liczyła 253 osoby. Mieszkańcy wsi płacili podatki pszenicą, jęczmieniem, winnicą, owocami i kozami[4].
W okresie panowania Brytyjczyków Karatija była rozbudowywana. Wybudowano meczet i młyn. W 1922 otworzono szkołę podstawową dla chłopców, w której w 1945 uczyło się 128 uczniów[1].
Podczas wojny domowej w Mandacie Palestyny w listopadzie i grudniu 1947 mieszkańcy wsi blokowali drogi zaopatrzenia prowadzące do żydowskich osiedli na pustyni Negew. Z tego powodu, w nocy 9 grudnia 1947 żołnierze żydowskiej organizacji paramilitarnej Hagany wkroczyli do Karatiji i wysadzili jeden dom[5]. Podczas I wojny izraelsko-arabskiej 16 lipca 1948 Izraelczycy rozpoczęli operację „Mawet la-polesz”, w trakcie której 18 lipca wieś Karatija została zajęta przez 89 Batalion komandosów z 8 Brygady Pancernej. W trakcie walk zniszczonych zostało wiele budynków, a mieszkańcy uciekli kierując się do Strefy Gazy[1].
Na gruntach należących do Karatiji powstały moszawy: w 1950 Komemijjut, w 1953 Rewacha i w 1955 Nehora.
Palestyński historyk Walid Chalidi, tak opisał pozostałości wioski Karatija: „Na terenie wioski są rozrzucone śmieci, wśród drzew eukaliptusowych znajduje się zniszczony cmentarz, można także dostrzec pozostałości drogi, która prowadzi przez pola uprawiane przez izraelskich rolników”[1].