Karl Gustav Fellerer

Karl Gustav Fellerer
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 lipca 1902
Freising

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

7 stycznia 1984
Monachium

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

muzykolog

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski za Naukę i Sztukę (Austria)
Multimedia w Wikimedia Commons

Karl Gustav Fellerer (ur. 7 lipca 1902 we Freisingu[1][2], zm. 7 stycznia 1984 w Monachium[2]) – niemiecki muzykolog.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył Kirchenmusikschule w Ratyzbonie, po czym pobierał prywatnie lekcje kompozycji u Heinricha Schmida i Josepha Haasa w Monachium[2]. Następnie studiował u Adolfa Sandbergera w Monachium oraz u Hermanna Aberta, Johannesa Wolfa, Curta Sachsa oraz Ericha Moritza von Hornbostela[1][2]. W 1925 roku uzyskał stopień doktora na podstawie dysertacji Beiträge zur Musikgeschichte Freisings von den ältesten christlichen Zeiten bis zur Auflösung des Hofes 1803 (wyd. Freising 1926)[2]. habilitował się w 1927 roku na uniwersytecie w Münsterze na podstawie pracy Der Palestrina stil und seine Bedeutung in der vokalen Kirchenmusik des 18. Jahrhunderts (wyd. Augsburg 1929)[2]. W 1932 roku został wykładowcą na uniwersytecie we Fryburgu w Szwajcarii[1]. Od 1939 do przejścia na emeryturę w 1970 roku wykładał na Uniwersytecie Kolońskim[1][2], w latach 1967–1968 był rektorem tej uczelni[1]. W 1958 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa uniwersytetu w Leuven[1]. Od 1962 do 1968 roku pełnił funkcję przewodniczącego Gesellschaft für Musikforschung[1]. Z okazji 60. rocznicy jego urodzin zostały wydane trzy księgi pamiątkowe[1][2].

W swoich badaniach naukowych zajmował się historią muzyki kościelnej, był redaktorem poświęconych jej czasopism oraz redaktorem serii wydawniczych muzyki dawnej[1][2]. Prowadził badania nad historią muzyki w Nadrenii[1]. Poza muzyką okresu średniowiecza i renesansu zajmował się również twórczością kompozytorów okresu klasycyzmu i romantyzmu[1][2].

Odznaczony został austriackim Krzyżem Honorowym za Naukę i Sztukę (1977)[3].

Ważniejsze prace

[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[2])

  • Die Deklamationsrhythmik in der vokalen Polyphonie des 16. Jahrhunderts (Düsseldorf 1928)
  • Orgel und Orgelmusik: Ihre Geschichte (Augsburg 1929)
  • Palestrina (Ratyzbona 1930; 2. wyd. zrewid. 1960)
  • Studien zur Orgelmusik des ausgehenden 18. und frühen 19. Jahrhunderts (Kassel 1932)
  • Beiträge zur Choralbegleitung und Choralverarbeitung in der Orgelmusik des ausgehenden 18. und beginnenden 19. Jahrhunderts (Lipsk 1932)
  • Die Aufführung der katholischen Kirchenmusik in Vergangenheit und Gegenwart (Einsiedeln 1933)
  • Mittelalterliches Musikleben der Stadt Freiburg im Uechtland (Ratyzbona 1935)
  • Der gregorianische Choral im Wandel der Jahrhunderte (Ratyzbona 1936)
  • Giacomo Puccini (Poczdam 1937)
  • Geschichte der katholischen Kirchenmusik (Düsseldorf 1939)
  • Deutsche Gregorianik im Frankenreich (Ratyzbona 1941)
  • Edvard Grieg (Poczdam 1942)
  • Einführung in die Musikwissenschaft (Berlin 1942; 2. wyd. zrewid. 1953)
  • Georg Friedrich Händel: Leben und Werk (Hamburg 1953)
  • Mozarts Kirchenmusik (Salzburg 1955)
  • Soziologie der Kirchenmusik (Kolonia 1963)
  • Bearbeitung und Elektronik als musikalisches Problem in Urheberrecht (Berlin–Frankfurt nad Menem 1965)
  • Klang und Struktur in der abendländischen Musik (Kolonia 1967)
  • Das Problem Neue Musik (Krefeld 1967)
  • Monodie und Polyphonie in der Musik des 16. Jahrhunderts (Bruksela 1972)
  • Der Stilwandel in der abendländischen Musik um 1600 (Kolonia 1972)
  • Geschichte der katholischen Kirchenmusik (Kassel 1972–1976)
  • Max Bruch (Kolonia 1974)
  • Der Akademismus in der deutschen Musik des 19. Jahrhunderts (Opladen 1976)
  • Die Kirchenmusik W.A. Mozarts (Laaber 1985)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h i j k Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 88. ISBN 83-224-0344-5.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1085–1086. ISBN 0-02-865527-3.
  3. ↑ Anfragebeantwortung. parlament.gv.at. s. 486. [dostęp 2024-04-11]. (niem.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]