Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
6 stycznia 1945 | ||||||||||||||||||||
Wzrost |
169 cm | ||||||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
|
Karol Pazurek (ur. 17 grudnia 1905 w Katowicach, zm. 6 stycznia 1945 w okolicy Miechowa) – polski piłkarz występujący na pozycji napastnika, reprezentant Polski w latach 1927–1935.
Grę w piłkę nożną rozpoczął w klubie Turngemeinde Katowice[1]. Następnie występował w Pogoni Katowice oraz – podczas odbywania służby wojskowej – w WKS 73 pp Katowice[1]. W 1929 roku przeniósł się do Garbarnią Kraków, gdzie pozostał przez 9 lat[2]. W sezonie 1931 zdobył z tym klubem mistrzostwo Polski[2]. W 1938 roku przez krótki okres występował w Polonii Warszawa. Po wybuchu II wojny światowej grał w założonym przez nazistowskich okupantów zespole DTSG Krakau (Gauliga Generalgouvernement)[1].
19 czerwca 1927 zadebiutował w reprezentacji Polski w towarzyskim meczu z Rumunią w Bukareszcie (3:3), w którym zdobył gola. Ogółem w latach 1927–1935 rozegrał w drużynie narodowej 16 oficjalnych spotkań i strzelił 4 bramki.
LP | Data | Miejsce | Przeciwnik | Bramka | Rezultat | Ranga meczu |
---|---|---|---|---|---|---|
1. | 19 czerwca 1927 | Stadionul ONEF, Bukareszt | ![]() |
2:3 | 3:3 | Mecz towarzyski |
2. | 9 września 1934 | Stadion Wojska Polskiego, Warszawa | ![]() |
2:1 | 2:5 | Mecz towarzyski |
3. | 14 października 1934 | Stadion JKS, Ryga | ![]() |
1:0 | 6:2 | Mecz towarzyski |
4. | 3 listopada 1935 | Stadionul ONEF, Bukareszt | ![]() |
1:3 | 1:4 | Mecz towarzyski |
Po wybuchu II wojny światowej został wcielony do Wehrmachtu[1]. W styczniu 1945 roku został zastrzelony, gdy w niemieckim mundurze prowadził wojskowy samochód osobowy na trasie Kraków–Jędrzejów[1].