Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Narodowość | |
Dziedzina sztuki |
Kazimierz Wojniakowski (ur. 1771 lub 1772 w Krakowie, zm. 20 stycznia lub 20 grudnia 1812[1]) – polski malarz i rysownik, wolnomularz[2].
Uczeń Marcella Bacciarellego[3]. Przedstawiciel sentymentalizmu[4]. Uprawiał przede wszystkim malarstwo portretowe. Malował m.in. Izabelę Czartoryską, Tadeusza Kościuszkę, Stanisława Augusta Poniatowskiego, Stanisława Sołtyka. Jego portrety cechuje duży realizm fizjonomii modeli. Obok portretów pojedynczych tworzył również portrety zbiorowe, np. Zebranie towarzyskie w parku (Łazienkowskim?) (1797, Muzeum Narodowe w Warszawie), ukazujące rodziny Lafontainów i Hauków wokół pomnika Stanisława Augusta.
Wojniakowski jest również autorem obrazów historycznych (m.in. Uchwalenie Konstytucji 3 maja, 1806, Muzeum Narodowe w Warszawie), alegorycznych i pejzażowych.