Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Klasa | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
kolczakówka żółtobrązowa |
Nazwa systematyczna | |
Hydnellum compactum (Pers.) P.Karst. Meddn. Soc. Fauna Flora fenn. 5: 41 (1879) | |
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1] | |
Kolczakówka żółtobrązowa (Hydnellum compactum (Pers.) P. Karst) – gatunek grzybów należący do rodziny kolcownicowatych (Bankeraceae)[2].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Hydnellum, Bankeraceae, Thelephorales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[2].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1800 r. Christian Hendrik Persoon nadając mu nazwę Hydnum compactum. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1879 r. Petter Karsten, przenosząc go do rodzaju Hydnellum[2].
Nazwę polską podał Władysław Wojewoda w 1999 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był też jako kolczak zbity[4].
5–15 cm średnicy. Początkowo ochrowożółty, później ciemniejący do brunatnego, niekiedy z oliwkowym odcieniem. Przy dotknięciu słabo czerwieniejący. Masywny, za młodu wypukły, później wgłębiony. Powierzchnia zamszowata, kłakowata. Kolce szare, później oliwkowobrązowe, na końcach jaśniejsze[5].
Barwy kapelusza lub ciemniejszy. Krótki, zgrubiały, do 7 cm długi i 3 cm gruby. Aksamitny[5].
Żółtobiały do brązowawego, w trzonie ciemniejszy. Jednorodny lub nieznacznie dwuwarstwowy. Mączny zapach i ostry, gorzki smak[5].
Brązowawe, nieregularne, pokryte licznymi guzkami[5].
Podano występowanie tego gatunku w Europie i Rosji[6]. W Polsce do 2020 r. podano 12 stanowisk historycznych i 8 współczesnych[7]. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status E – gatunek zagrożony wymarciem[8]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Niemczech, Anglii, Norwegii, Holandii[4]. W Polsce w latach 1995–2004 był pod ochroną częściową, a od roku 2004 objęty ochroną ścisłą bez możliwości zastosowania wyłączeń spod ochrony uzasadnionych względami gospodarki rolnej, leśnej lub rybackiej[7].
Naziemny grzyb mykoryzowy współżyjący z dębami i bukami[7]. Rośnie pojedynczo lub w grupach od sierpnia do października w lasach liściastych, głównie buczynach[5].