Koszatki

Koszatki

Leithiinae
Lydekker, 1896[1]
Przedstawiciel podrodziny – żołędnica europejska (Eliomys quercinus)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Nadgromada	żuchwowce
Gromada	ssaki
Infragromada	łożyskowce
Rząd	gryzonie
Podrząd	wiewiórkokształtne
Rodzina	popielicowate
Podrodzina	koszatki
Typ nomenklatoryczny
†Leithia Lydekker, 1896
Synonimy Leithiidae Lydekker, 1896[1] Leithiinae: Trouessart, 1897[2] Muscardinidae[a] Palmer, 1899[3] Muscardininae: Palmer, 1904[4] Seleviniidae[b] Belosludov & Bashanov, 1939[5] Seleviniinae: Ognev, 1947[6] Dryomyinae[c] de Bruijn, 1966[7] Myomiminae[d] Daams, 1981[8] Myomimini: Pavlinov & Rossolimo, 1987[9] Dryomyini: Pavlinov & Rossolimo, 1987[10] Leithiini: Wahlert, Sawitzke & Holden, 1993[11] Myomimina: McKenna & Bell, 1997[12] Seleviniina: McKenna & Bell, 1997[12] Seleviniini: McKenna & Bell, 1997[12] Muscardinini: McKenna & Bell, 1997[13]
Rodzaje
32 rodzaje (w tym 26 wymarłych) – zobacz opis w tekście
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Koszatki^[14] (Leithiinae) – podrodzina ssaków z rodziny popielicowatych (Gliridae).

Zasięg występowania

Podrodzina obejmuje gatunki występujące w Eurazji i Afryce^[15][16].

Podział systematyczny

Do podrodziny należą następujące występujące współcześnie rodzaje^[17][15][14]:

• Muscardinus Kaup, 1829 – orzesznica – jedynym żyjącym współcześnie przedstawicielem jest Muscardinus avellanarius (Linnaeus, 1758) – orzesznica leszczynowa
• Myomimus Ognev, 1924 – mysiogon
• Selevinia Belosludov & Bazhanov, 1939 – selewinka – jedynym przedstawicielem jest Selevinia betpakdalaensis Belosludov & Bazhanov, 1939 – selewinka pustynna
• Chaetocauda Wang Youzhi, 1985 – szczeciogon – jedynym przedstawicielem jest Chaetocauda sichuanensis Wang Youzhi, 1985 – szczeciogon reliktowy
• Dryomys O. Thomas, 1906 – koszatka
• Eliomys J.A. Wagner, 1840 – żołędnica

Opisano również rodzaje wymarłe:

• Altomiramys Díaz Molina & López Martínez, 1979^[18] – jedynym przedstawicielem był Altomiramys daamsi Díaz Molina & López Martínez, 1979
• Anthracoglis Engesser, 1983^[19]
• Armantomys de Bruijn, 1966^[20]
• Carbomys Mein & Adrover, 1982^[21] – jedynym przedstawicielem był Carbomys sacaresi Mein & Adrover, 1982
• Dryomimus Kretzoi, 1959^[22] – jedynym przedstawicielem był Dryomimus eliomyoides Kretzoi, 1959
• Eivissia Alcover & Agustí Ballester, 1985^[23] – jedynym przedstawicielem był Eivissia canarreiensis (Alcover & Agustí, 1985)
• Gliruloides Wu Wenyu, Meng Jin, Ye Jie, Ni Xijun & Bi Shundong, 2016^[24]
• Hypnomys Bate, 1919^[25]
• Leithia Lydekker, 1896^[1]
• Maltamys Zammit-Maempel & De Bruijn, 1982^[26]
• Margaritamys Mein & Adrover, 1982^[27]
• Miodyromys Kretzoi, 1943^[28]
• Moissenetia Hugueney & Adrover, 1995^[29]
• Nievella Daams, 1976^[30] – jedynym przedstawicielem był Nievella mayri Daams, 1976
• Paraglirulus Engesser, 1972^[31]
• Peridyromys Stehlin & Schaub, 1951^[32]
• Plesiodyromys Werner, 1994^[33] – jedynym przedstawicielem był Plesiodyromys toriformis Werner, 1994
• Plioselevinia Sulimski, 1962^[34] – jedynym przedstawicielem był Plioselevinia gromovi Sulimski, 1962
• Praearmantomys De Bruijn, 1966^[35] – jedynym przedstawicielem był Praearmantomys crusafonti De Bruijn, 1966
• Prodryomys Mayr, 1979^[36]
• Pseudodryomys De Bruijn, 1966^[37]
• Ramys García-Moreno & López Martínez, 1986^[38]
• Reteliomys Malez & Rabeder, 1984^[39] – jedynym przedstawicielem był Reteliomys podumcensis Malez & Rabeder, 1984
• Seorsumuscardinus De Bruijn, 1998^[40] – jedynym przedstawicielem był Seorsumuscardinus alpinus De Bruijn, 1998
• Simplomys García-Paredes, 2009^[41]
• Tempestia Van de Weerd, 1976^[42]
• Tyrrhenoglis Engesser, 1976^[43]
• Vasseuromys Baudelot & Bonis, 1966^[44]

Uwagi

1. Typ nomenklatoryczny: Muscardinus Kaup, 1829.
2. Typ nomenklatoryczny: Selevinia Belosludov & Bazhanov, 1939.
3. Typ nomenklatoryczny: Dryomys O. Thomas, 1906.
4. Typ nomenklatoryczny: Myomimus Ognev, 1924.

Przypisy

1. R. Lydekker. On the Affinities of the so-called Extinct Giant Dormouse of Malta. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1895, s. 862, 1895. (ang.). 
2. É.L. Trouessart: Catalogus mammalium tam viventium quam fossilium. Wyd. Nova ed. (prima completa). Cz. 1. Berolini: R. Friedländer & sohn, 1897, s. 446. (łac.).
3. T.S. Palmer. The family name of the dormice. „Science”. New Series. 10, s. 413, 1899. (ang.). 
4. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 859 (przypis), 1904. (ang.). 
5. Б.А. Белослюдов & В.С. Бажанов. Новый род и вид грызуна из Центрального Казахстана (СССР). „Ученые записки Казахстанского университета”. 1 (1), s. 83, 1938. (ros.). 
6. С.И. Огнев: Звери СССР и прилежащих стран (звери восточной Европы и северной Азии). T. 5: Грызуны (продолжение). Москва–Ленинград: Издательство Академии Наук СССР, 1947, s. 551. (ros.).
7. H. de Bruijn. On the Pleistocene Gliridae (Mammalia, Rodentia) from Malta and Mallorca. „Proceedings of the Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen”. Series B. 69 (4), s. 483, 1966. (ang.). 
8. R. Daams. The dental pattern of the dormice Dryomys, Myomimus, Microdyromys and Peridyromys. „Utrecht Micropaleontological Bulletins, Special Publication”. 3, s. 98, 1981. (ang.). 
9. Pavlinov i Rossolimo 1987 ↓, s. 144.
10. Pavlinov i Rossolimo 1987 ↓, s. 145.
11. J.H. Wahlert, S.L. Sawitzke & M.E. Holden. Cranial anatomy and relationships of dormice (Rodentia, Myoxidae). „American Museum novitates”. 3061, s. 26, 1993. (ang.). 
12. McKenna i Bell 1997 ↓, s. 176.
13. McKenna i Bell 1997 ↓, s. 178.
14. Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 214–215. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
15. C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 630. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
16. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Subfamily Leithiinae. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-29].
17. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-21]. (ang.).
18. M. Díaz Molina & N. López Martínez. El Terciario continental de la Depresion Intermedia (Cuenca). „Estudios Geológicos”. 35 (1–2), s. 158, 1979. (hiszp.). 
19. B. Engesser. Die jungtertiären Kleinsäuger des Gebietes der Maremma (Toskana, Italien). 1. Teil: Gliridae (Rodentia, Mammalia). „Eclogae geologicae Helvetiae”. 76 (3), s. 765, 1983. DOI: 10.5169/seals-165389. (niem.). 
20. de Bruijn 1966 ↓, s. 61.
21. Mein i Adrover 1982 ↓, s. 455.
22. M. Kretzoi. Insectivoren, Nagetiere und Lagomorphen der jungstpliozänen Fauna von Csarnóta im Villányer Gebirge (Südungarn). „Vertebrata Hungarica”. 1 (2), s. 240, 1959. (niem.). 
23. J.A. Alcover & J. Agustí Ballester. Eliomys (Eivissia) canarreiensis n. sgen., n. sp, nou glírid del Pleistocè de la Cova de Ca Na Reia (Pitiüses). „Endins”. 10–11, s. 52, 1985. (hiszp.). 
24. W.-y. Wu, J. Meng, J. Ye, X.-j. Ni & S.-d. Bi / 吴文裕, 孟津, 叶捷, 倪喜军 & 毕顺东. Restudy of the Late Oligocene dormice from northern Junggar Basin / 新疆准噶尔盆地北缘晚渐新世睡鼠再研究. „古脊椎动物学报 / Vertebrata PalAsiatica”. 54 (1), s. 37, 2016. (ang. • chiń.). 
25. D.M.A. Bate. On a new genus of extinct, muscardine rodent from the Balearic Islands. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1918 (3–4), s. 210, 1918. (ang.). 
26. G. Zammit-Maempel & H. de Bruijn. The Plio/Pleistocene Gliridae from the Mediterranean islands reconsidered. „Proceedings of the Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen”. Series B. 85 (1), s. 118, 1982. (ang.). 
27. Mein i Adrover 1982 ↓, s. 457.
28. M. Kretzoi. Ein neuer Muscardinide aus dem ungarischen Miozän. „Földtani közlöny”. 73 (1), s. 272, 1943. (niem.). 
29. M. Hugueney & R. Adrover. Moissenetia paguerensis n. gen. n. sp. (Rodentia, Gliridae) de l'Oligocène des Baléares: première apparition du schéma dentaire Eliomys. „Comptes Rendus de l’Académie des Sciences de Paris”. Série II-a Sciences de la Terre et des Planètes. 321 (10), s. 921, 1995. (fr.). 
30. R. Daams. Miocene Rodents (Mammalia) from Cetina de Aragon (Prov. Zaragoza) and Bunol (Prov. Valencia), Spain. „Proceedings of the Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen”. Series B. 79 (3), s. 156, 1976. (ang.). 
31. B. Engesser. Die obermiozäne Säugetierfauna von Anwil (Baselland). „Tätigkeitsberichte der Naturforschenden Gesellschaft Baselland”. 28, s. 208, 1972. (niem.). 
32. H.G. Stehlin & S. Schaub. Die Trigonodontie der Simplicidentaten Nager. „Schweizerische Paläontologische Abhandlungen”. 67, s. 368, 1951. (niem.). 
33. J. Werner. Beiträge zur Biostratigraphie der Unteren Süßwassermolasse Süddeutschlands – Rodentia und Lagomorpha (Mammalia) aus den Fundstellen der Ulmer Gegend. „Stuttgarter Beiträge zur Naturkunde”. Ser. B. 200, s. 123, 1994. (niem.). 
34. A. Sulimski. Two new rodents from Węże 1 (Poland). „Acta Palaeontologica Polonica”. 7 (3–4), s. 504, 1962. (ang.). 
35. de Bruijn 1966 ↓, s. 58.
36. H.H. Mayr H.H., Gebissmorphologische Untersuchungen an miozanen Gliriden (Mammalia, Rodentia) Suddeutschlands, [w:] Thesis, München: Ludwig-Maximilians-Universität München, 1979, s. 1–420  (niem.).???
37. de Bruijn 1966 ↓, s. 64.
38. E. García-Moreno & N. López Martínez. Ramys, a new genus of Gliridae (Rodentia) from the Lower Vallesian of Spain. „Proceedings of the Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen”. Series B. 89 (4), s. 337, 341, 1986. (ang.). 
39. M. Malez & G. Rabeder. Neues Fundmaterial von Kleinsäugern aus der altpleistozänen Spaltenfüllung Podumci 1 in Norddalmatien (Kroatien, Jugoslawien). „Beiträge zur Paläontologie von Österreich”. 11, s. 452, 1984. (niem.). 
40. H. de Bruijn. Vertebrates from the Early Miocene lignite deposits of the opencast mine Oberdorf (Western Styrian Basin, Austria): 6. Rodentia 1 (Mammalia). „Annalen des Naturhistorischen Museums in Wien”. 99A, s. 111, 1998. (niem.). 
41. I. García-Paredes, P. Peláez-Campomanes & M. de losá Álvarez-Sierra. Gliridae (Rodentia, Mammalia) with a simple dental pattern: a new genus and new species from the European Early and Middle Miocene. „Zoological Journal of the Linnean Society”. 157 (3), s. 627, 2009. DOI: 10.1111/j.1096-3642.2009.00527.x. (ang.). 
42. A. van de Weerd. Rodent faunas of the Mio-Pliocene continental sediments of the Teruel-Alfambra region, Spain. „Utrecht Micropaleontological Bulletins, Special Publication”. 2, s. 139, 1976. (ang.). 
43. B. Engesser. Tyrrhenoglis majori, ein neuer fossiler Gliride (Rodentia, Mammalia) aus SardinienTyrrhenoglis majori, ein neuer fossiler Gliride (Rodentia, Mammalia) aus Sardinien. „Eclogae geologicae Helvetiae”. 69 (3), s. 784, 1976. DOI: 10.5169/seals-164538. (niem.). 
44. S. Baudelot & L. de Bonis. Nouveaux Gliridés (Rodentia) de l’Aquitanien du Bassin d’Aquitaine. „Comptes Rendus Sommaires de la Société Géologique de France”. 9, s. 348, 1966. (fr.). 

Bibliografia

• H. de Bruijn. Some new Miocene Gliridae from the Calatayud area (Prov. Zaragoza, Spain). „Proceedings of the Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen”. Series B. 69 (3), s. 58–78, 1966. (ang.). 
• P. Mein & R. Adrover. Une faunule de mammifères insulaires dans le Miocène moyen de Majorque (Îles Baléares). „Geobios”. 15, s. 451–463, 1982. DOI: 10.1016/S0016-6995(82)80133-2. (fr.). 
• И.Я. Павлинов & О.Л. Россолимо: Систематика млекопитающих СССР. Москва: Московский университет [МГУ] им. М.В. Ломоносова, 1987, s. 1–236. (ros.).
• M.C. McKenna & S.K. Bell: Classification of mammals above the species level. Nowy Jork: Columbia University Press, 1997, s. 1–631. ISBN 978-0-231-11013-6. (ang.).

Identyfikatory zewnętrzne (takson):

• BioLib: 138181
• EoL: 2848935
• ITIS: 584942
• NCBI: 55143
• CoL: JSX