wieś | |
![]() Kościół św. Kazimierza w Kruszynie | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (III 2011) |
716[2] |
Strefa numeracyjna |
52 |
Kod pocztowy |
86-014[3] |
Tablice rejestracyjne |
CBY |
SIMC |
0095420 |
Położenie na mapie gminy Sicienko ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu bydgoskiego ![]() | |
![]() |
Kruszyn – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie bydgoskim, w gminie Sicienko.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kruszyn, po jej zniesieniu w gromadzie Sicienko. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa bydgoskiego.
Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) miejscowość liczyła 716 mieszkańców[2]. Jest czwartą co do wielkości miejscowością gminy Sicienko.
Pod zaborem pruskim miejscowość nosiła nazwy Adlig Kruschin (Kruszyn Szlachecki) i Kruschin oraz od 1911 roku Kruschdorf[4][5].
W połowie XVII wieku wieś należała do Melchjora Krusińskiego. Po jego śmierci Kruszyn i Pawłówek otrzymała w spadku jego córka Anna Krusińska, która wyszła za mąż za Ludwika Lewalta Jezierskiego herbu Rogala. Małżeństwo zrzekło się w 1642 roku dóbr Kruszyn i Pawłówek ma rzecz Świętosława Orzelskiego herbu Dryja, syna Aleksandra Orzelskiego[6][7]. Po 1720 roku wieś została kupiona przez hrabiego Wojciecha Bnińskiego[8]. W połowie XIX wieku rodzina Bnińskich sprzedała posiadłość Hipolitowi Grabowskiemu. Pod koniec XIX wieku Kruszyn należał do rodziny Weckwarth. W 1905 roku majątek wdowy Böltz przeszedł na własność Pruskiej Komisji Kolonizacyjnej, która osiedliła tu 26 rodzin. 23 października 1911 posiadłość Adlig Kruschin została przekształcona w gminę Kruschdorf. Na początku XX wieku w pobliżu miejscowości wydobywano piasek glaukonitowy[9][10][11]. 24 stycznia 1945 roku wieś została zajęta przez żołnierzy 47 Armii I Frontu Białoruskiego[12]. W latach 50. XX wieku w Kruszynie stacjonowała 87. brygada Służby Polsce[13].
Według rejestru zabytków NID[14] na listę zabytków wpisane są:
W skład zespołu pałacowo-parkowego wchodzi murowany, tynkowany, dwukondygnacyjny eklektyczny pałac z 1882 roku oraz gospoda, założona w roku 1864. W pałacu w czasie II wojny światowej znajdował się żeński obóz Reichsarbeitsdienst.
Poewangelicki kościół jest siedzibą parafii św. Kazimierza Królewicza. W strukturze kościoła rzymskokatolickiego parafia należy do metropolii gnieźnieńskiej, diecezji bydgoskiej, dekanatu Białe Błota. W maju 2022 silny wiatr spowodował zerwanie poszycia z dachu kościoła[15].
We wsi znajduje się Skansen Bojowy na Przedmościu Bydgoskim, zrekonstruowany na pozycji obronnej 15 Dywizji Piechoty z 1939 roku, z zachowanymi betonowymi schronami bojowymi[16].
Wieś jest punktem początkowym niebieskiego szlaku „Śladami lokomotywy” do Trzemiętowa o długości 13,7 km.[17]
Na terenie wsi zlokalizowany jest nieczynny cmentarz ewangelicki[18].