Kłuiszka gujańska
| Neacomys guianae[1] | |
| O. Thomas, 1905[2] | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
kłuiszka gujańska |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |
 | |
Kłuiszka gujańska[4] (Neacomys guianae) – gatunek ssaka z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Kłuiszka gujańska występuje w południowo-wschodniej Wenezueli, Gujanie, Surinamie i prawdopodobnie przylegającej północno-wschodniej Brazylii[5].
Taksonomia
[edytuj | edytuj kod]Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1905 roku brytyjski zoolog Oldfield Thomas nadając mu nazwę Neacomys guianae[2]. Holotyp pochodził znad rzeki Demerara, na wysokości 120 ft (36,58 m), w Gujanie[6].
Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[5].
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]- Neacomys: gr. νεος neos „nowy”; rodzaj Acomys I. Geoffroy Saint-Hilaire, 1838 (kolcomysz)[7].
- guianae: Gujana; pierwotne kolonie europejskie obejmowały Essequibo i Demerara (= Gujana Brytyjska), Berbice i Surinam (= Gujana Holenderska) oraz Kajenna (= Gujana Francuska)[8].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała (bez ogona) 64–85 mm, długość ogona 67–81 mm, długość ucha 12–16 mm, długość tylnej stopy 19–20 mm; masa ciała 10–16 g (średnio 13 g)[9].
Ekologia
[edytuj | edytuj kod]Szczególną cechą tego gryzonia jest kłujące futro. Na bokach, a przede wszystkim na grzbiecie rosną szczeciniaste, twarde włosy. N. guianae żyje na powierzchni ziemi w nieprzebytych pierwotnych lasach.
Prawdopodobnie rozmnaża się przez cały rok, a w miocie rodzi się od 2 do 4 młodych.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Neacomys guianae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b O. Thomas. New Neotropical Chrotopterus, Sciuvus, Neacomys, Coendou, Proechimys, and Marmosa. „The Annals and Magazine of Natural History”. Seventh Series. 16 (93), s. 310, 1905. (ang.).
- ↑ J. Patton & F. Catzeflis, Neacomys guianae, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3 [dostęp 2021-12-16] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 250. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 402. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Neacomys guianae. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-12-16].
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 449, 1904. (ang.).
- ↑ guianae, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2021-12-16] (ang.).
- ↑ U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 437. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).