LWD Żak

LWD Żak
	Dane podstawowe
Państwo	Polska
Producent	LWD
Konstruktor	Tadeusz Sołtyk
Typ	samolot szkolno-treningowy
Konstrukcja	mieszana, dolnopłat
Załoga	2
	Historia
Data oblotu	23 marca 1947
Lata produkcji	1947–1948
Wycofanie ze służby	1955
	Dane techniczne
Napęd	1× Walter Mikron III(inne języki), czterocylindrowy; silnik rzędowy chłodzony powietrzem
Moc	48 kW (65 KM)
	Wymiary
Rozpiętość	11,80 m
Długość	7,60 m
Wysokość	1,95 m
Powierzchnia nośna	16,83 m²
	Masa
Własna	400 kg
Startowa	620 kg
	Osiągi
Prędkość maks.	141 km/h
Prędkość wznoszenia	2,7 m/s
Pułap	3500 m
Zasięg	400 km
	Dane operacyjne
	Liczba miejsc
	2
	Użytkownicy
	Polska (Aeroklub Polski)
	Multimedia w Wikimedia Commons

LWD Żak – samolot dla aeroklubów opracowano w Lotniczych Warsztatach Doświadczalnych (LWD), w zespole pod kierownictwem inż. Tadeusza Sołtyka w roku 1946. Żak (o numerach SP-AAC) został oblatany 23 marca 1947 roku. Zainstalowano w nim czeski silnik Walter Mikron III(inne języki).

Dalszą konstrukcją rozwojową to: Żak-2 z silnikiem Continental A-65, którego homologacja została przeprowadzona w Głównym Instytucie Lotnictwa w Dziale Wytrzymałościowo-Konstrukcyjnym, któremu podlegał Dział Badań w Locie (TL), pod kierownictwem szefa Działu W-K inż. Tadeusza Chylińskiego. Homologację przeprowadzono od na zlecenie Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego w dniach od 8 października 1951 do 14 listopada 1951 r. na lotnisku Okęcie. Loty były wykonywane przez pilotów Andrzeja Abłamowicza, Wiktora Pełkę i Jerzego Szrejbowskiego na samolocie Żak-2 (SP-AAE), nr fabr. 0,5, rok prod. 1947, silnik Continental Nr 1422228, śmigło LWD. Na podstawie tej homologacji GIL wydał orzeczenie stwierdzające, że kontrola obliczeń i prób w locie samolotu Żak-2 wyprodukowanego przez L.W.D. w Łodzi spełnia wymagania wytrzymałościowe i sprawnościowe i po wykonaniu niezbędnych przeróbek nadaje się do użytkowania jako samolot szkoleniowy i turystyczny do lotów dziennych.

Zakres użytkowania określały warunki:

załoga-2 osoby, paliwo-58 l, dopuszczalny ciężar w locie( ± 2%)-620 kg, współczynnik przeciążenia dopuszczalnego przy wyrwaniu w locie nurkowym-5.
dozwolone lądowanie dzienne na złych lotniskach.

Następną konstrukcją rozwojową był Żak-3 wyposażony w silnik Walter Mikron.

Produkcja samolotów został zakończona w 1948 roku. Samoloty LWD Żak-3 były eksploatowane w aeroklubach do 1955 roku.

Egzemplarz samolotu LWD Żak-3 o numerach SP-AAX znajduje się w Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie^[1].

Bibliografia

Rafał Chyliński: Moja pasja lotnictwo.Życie i działalność Tadeusza Chylińskiego dla Polskiego Lotnictwa w świetle dokumentów. Warszawa: Agencja Wydawnicza CB, 2017, s. 852. ISBN 978-83-7339-166-6 oraz Tom 2 ISBN 978-83-7339-167-3

Przypisy

↑ SAMOLOTY magazynowane. Muzeum Lotnictwa Polskiego. [dostęp 2008-10-18]. (pol.).

[1] SAMOLOTY magazynowane. Muzeum Lotnictwa Polskiego. [dostęp 2008-10-18]. (pol.).

[1]