Leptacinus intermedius

Leptacinus intermedius
Donisthorpe, 1936
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Infrarząd

Staphyliniformia

Rodzina

kusakowate

Podrodzina

kusaki

Plemię

wydłużaki

Rodzaj

bruzdniczek

Gatunek

Leptacinus intermedius

Synonimy
  • Leptacinus silvanus Coiffait, 1956
  • Leptacinus rattii Coiffait, 1969
  • Leptacinus biskrensis Coiffait, 1972
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Leptacinus intermedius – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny kusaków. Naturalnie zamieszkuje zachód Palearktyki, a ponadto zawleczony został do Nearktyki.

Taksonomia

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1936 roku przez Horace’a St. Johna Kelly’ego Donisthorpe’a na łamach „Entomologist's Monthly Magazine”. Jako lokalizację typową wskazano Windsor Forest w Wielkiej Brytanii[1][2].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Edeagus
Imago w środowisku

Chrząszcz o wydłużonym, wąskim ciele długości od 3,5 do 4,5 mm. Głowa jest duża, o małych oczach, umieszczonych tuż przy ich krawędziach wewnętrznych, skierowanych ku środkowi czoła, ale go nieosiągających bruzdach czołowych zewnętrznych i smukłym z zaostrzonym szczytem ostatnim członie głaszczków szczękowych, umieszczona na cienkiej szyi. Ubarwienie czułków i głaszczków jest czerwonobrunatne. Na przedpleczu występują grzbietowe szeregi liczące od 10 do 16 gęsto upakowanych punktów. Mikrorzeźba w postaci falistych zarysowań poprzecznych w tylnej części przedplecza jest dobrze widoczna. Barwa pokryw jest brunatna z zażółconymi tylnymi krawędziami. Odnóża są czerwonobrunatne. Odwłok samca ma szósty sternit o głęboko wyciętej i nierównomiernie porośniętej bardzo długim owłosieniem krawędzi tylnej[3].

Ekologia i występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Owad ten bytuje wśród gnijących szczątków roślinnych[4][3].

Gatunek pierwotnie palearktyczny, ale zawleczony do Nearktyki[2]. W Europie znany jest z Wielkiej Brytanii, Portugalii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Estonii, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Grecji i europejskiej części Rosji[5]. W Azji podawany jest z Cypru[5] i Turcji, a w Afryce z Algierii i Libii. W Kanadzie notowany jest z Kolumbii Brytyjskiej, Alberty, Saskatchewan, Manitoby, Ontario i Quebecu. W Stanach Zjednoczonych zasięgiem obejmuje Waszyngton, Oregon, Kalifornię, Nevadę, Arizonę, Kolorado, Nowy Meksyk, Nebraskę, Illinois, Indianę, Ohio, Massachusetts, Connecticut, Nowy Jork i Pensylwanię[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ H.S.J.K. Donisthorpe. Leptacinus intermedius n. sp. (Col., Staphylinidae), a beetle new to science. „Entomologist's monthly magazine”. 72, s. 269–270, 1936. 
  2. ↑ a b c Lee H. Herman. Catalog of the Stapylinidae (Insecta: Coleoptera). 1758 to the End of Second Millenium. VI Staphylinine Group (Part 3). Staphylininae: Staphylinini (Quediina, Staphylinina, Tanygnathinina, Xanthopygina), Xantholinini. Staphylinidae incertae sedis. Fossils, Protactinae†. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 265, s. 3021–3840, 2001. 
  3. ↑ a b Andrzej Szujecki: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera z. 24 d Kusakowate - Staphylinidae: Wydłużaki - Xantholininae. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1976.
  4. ↑ B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae część 2. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (7), 1980. 
  5. ↑ a b Leptacinus intermedius (Gyllenhal, 1827). [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2023-04-04].