Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent |
Letov |
Konstruktor |
Alois Šmolík |
Typ |
samolot myśliwski |
Konstrukcja |
dwupłat o konstrukcji mieszanej |
Załoga |
1 |
Historia | |
Data oblotu |
1922 |
Lata produkcji |
1922 |
Dane techniczne | |
Napęd |
silnik widlasty Hispano-Suiza 8Ba |
Moc |
220 KM (162 kW) |
Wymiary | |
Rozpiętość |
8 m |
Długość |
6,58 m |
Wysokość |
2,62 m |
Powierzchnia nośna |
16,43 m² |
Masa | |
Własna |
673 kg |
Startowa |
980 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
232 km/h |
Prędkość przelotowa |
200 km/h |
Pułap |
5500 m |
Zasięg |
500 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
2 karabiny maszynowe Vickers kal. 7,7 mm | |
Użytkownicy | |
Czechosłowacja |
Letov Š-4 – czechosłowacki samolot myśliwski z okresu międzywojennego.
W 1921 roku w wojskowej wytwórni lotniczej Letov opracowano dwa nowe samoloty myśliwskie oznaczone jako Š-3 i Š-4, których konstruktorem był Alois Šmolík. Š-4 był dwupłatem, prototyp tego samolotu był gotowy w 1922 roku.
Prototyp został oblatany latem 1922 roku. Ponieważ jego osiągi odpowiadały wymaganiom stawianym przez czechosłowackie lotnictwo wojskowe, zamówiono serię 20 samolotów tego typu, przy czym kilka z nich otrzymały słabszy silnik Hispano-Suiza 8Aa o mocy 180 KM (132 kW) i oznaczone zostało jako Š-4a, samoloty tej wersji nie miały uzbrojenia i służyły do treningu akrobacji lotniczych.
Samoloty Letov Š-4 wprowadzono do eskadr myśliwskich, gdzie zastąpiły używane dotychczas francuskie samoloty SPAD S.VII i SPAD S.XIII. Ponieważ szybko uległy one zużyciu, już w 1927 roku wycofano je z jednostek liniowych, część z nich skasowano, natomiast kilka wysłano do wytwórni, gdzie przebudowano je do wersji Š-4a i używano ich jako samolotów treningowych do momentu ich całkowitego zużycia.
Samolot myśliwski Letov Š-4 był dwupłatem o konstrukcji mieszanej: kadłub i usterzenie ogonowe był konstrukcji metalowej, natomiast skrzydła drewnianej. Kadłub mieścił odkrytą kabinę pilota, a przed nią umieszczono silnik. Napęd stanowił silnik widlasty Hispano-Suiza 8Aa lub 8Ba w układzie V, 8-cylindrowy, chłodzony cieczą. Podwozie klasyczne, stałe.
Uzbrojenie stanowiły 2 karabiny maszynowe Vickers kal. 7,7 mm (synchronizowane), obsługiwane przez pilota, umieszczone nad silnikiem po obu stronach kabiny.