Letov Š-4

Letov Š-4
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Czechosłowacja

Producent

Letov

Konstruktor

Alois Šmolík

Typ

samolot myśliwski

Konstrukcja

dwupłat o konstrukcji mieszanej

Załoga

1

Historia
Data oblotu

1922

Lata produkcji

1922

Dane techniczne
Napęd

silnik widlasty Hispano-Suiza 8Ba

Moc

220 KM (162 kW)

Wymiary
Rozpiętość

8 m

Długość

6,58 m

Wysokość

2,62 m

Powierzchnia nośna

16,43 m²

Masa
Własna

673 kg

Startowa

980 kg

Osiągi
Prędkość maks.

232 km/h

Prędkość przelotowa

200 km/h

Pułap

5500 m

Zasięg

500 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 karabiny maszynowe Vickers kal. 7,7 mm
Użytkownicy
 Czechosłowacja

Letov Š-4czechosłowacki samolot myśliwski z okresu międzywojennego.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W 1921 roku w wojskowej wytwórni lotniczej Letov opracowano dwa nowe samoloty myśliwskie oznaczone jako Š-3 i Š-4, których konstruktorem był Alois Šmolík. Š-4 był dwupłatem, prototyp tego samolotu był gotowy w 1922 roku.

Prototyp został oblatany latem 1922 roku. Ponieważ jego osiągi odpowiadały wymaganiom stawianym przez czechosłowackie lotnictwo wojskowe, zamówiono serię 20 samolotów tego typu, przy czym kilka z nich otrzymały słabszy silnik Hispano-Suiza 8Aa o mocy 180 KM (132 kW) i oznaczone zostało jako Š-4a, samoloty tej wersji nie miały uzbrojenia i służyły do treningu akrobacji lotniczych.

Użycie w lotnictwie

[edytuj | edytuj kod]

Samoloty Letov Š-4 wprowadzono do eskadr myśliwskich, gdzie zastąpiły używane dotychczas francuskie samoloty SPAD S.VII i SPAD S.XIII. Ponieważ szybko uległy one zużyciu, już w 1927 roku wycofano je z jednostek liniowych, część z nich skasowano, natomiast kilka wysłano do wytwórni, gdzie przebudowano je do wersji Š-4a i używano ich jako samolotów treningowych do momentu ich całkowitego zużycia.

Opis techniczny

[edytuj | edytuj kod]

Samolot myśliwski Letov Š-4 był dwupłatem o konstrukcji mieszanej: kadłub i usterzenie ogonowe był konstrukcji metalowej, natomiast skrzydła drewnianej. Kadłub mieścił odkrytą kabinę pilota, a przed nią umieszczono silnik. Napęd stanowił silnik widlasty Hispano-Suiza 8Aa lub 8Ba w układzie V, 8-cylindrowy, chłodzony cieczą. Podwozie klasyczne, stałe.

Uzbrojenie stanowiły 2 karabiny maszynowe Vickers kal. 7,7 mm (synchronizowane), obsługiwane przez pilota, umieszczone nad silnikiem po obu stronach kabiny.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Václav Němeček: Československá letadla (1918-1945). Praga: Naše vojsko, 1983, s. 29-30, 244-245. (cz.).
  • William Green, Gordon Swanborough: The complete book of fighters. London: Salamander Book, 2001, s. 333. ISBN 978-0-86288-220-4. (ang.).