Leucoagaricus meleagris

Leucoagaricus meleagris
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

pieczarkowate

Rodzaj

pieczareczka

Gatunek

Leucoagaricus meleagris

Nazwa systematyczna
Leucoagaricus meleagris (Gray) Singer
Lilloa 22: 422 (1951) [1949]
Multimedia w Wikimedia Commons

Leucoagaricus meleagris (Gray) Singer – gatunek grzybów z rodziny pieczarkowatych (Agaricaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Leucoagaricus, Agaricaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy opisał go w 1821 r. Samuel Frederick Gray nadając mu nazwę Gymnopus meleagris. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Rolf Singer w 1949 r.[1]

Ma 14 synonimów. Niektóre z nich:

  • Hiatula meleagris var. abyssinica (Henn.) Singer 1936
  • Leucocoprinus meleagris (Gray) Locq. 1945
  • Leucocoprinus meleagris (Gray) Zschiesch. 1988[2].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Kapelusz

Średnica 2–7,5 cm, u młodych okazów rombowato-stożkowy, potem stożkowo-łukowaty z szerokim i tępym garbem. Powierzchnia ziarnista lub łuskowata, na środku brązowa, poza tym biaława lub kremowa, po uciśnięciu ciemniejąca[3].

Blaszki

Wolne, początkowo białe lub kremowe, potem cytrynowożółte, na koniec ochrowe[3].

Trzon

Wysokość 6–10 cm, łykowaty, grubość 0,3–1 cm, walcowaty. Powierzchnia górą naga, biaława, dołem pokryta ciemnymi łuskami. Pierścień bardzo szybko zanikający, biały z brązowym brzegiem, błoniasty[3].

Miąższ

W kapeluszu biały, po uszkodzeniu początkowo winnoczerwony, potem brązowy, w trzonie winnobrązowy[3].

Cechy mikroskopowe

Zarodniki elipsoidalne z dość grubą ścianą i maleńkimi porami rostkowymi, gładkie, szkliste, w odczynniku Melzera dekstrynoidalne, 8-11 × 6–8 μm[4].

Gatunki podobne

Pieczareczka brązowołuseczkowata (Leucoagaricus americanus) jest większa i ma wrzecionowaty trzon[3].

Występowanie i siedlisko

[edytuj | edytuj kod]

Leucoagaricus meleagris występuje na niektórych wyspach i wszystkich kontynentach poza Antarktydą[5]. Występuje głównie na obszarach o klimacie subtropikalnym, w klimacie umiarkowanym jest rzadki[3]. Brak go w opracowaniu W. Wojewody z 2003 roku[6], ale podano jego stanowiska w późniejszych latach[7].

Grzyb saprotroficzny. W Europie występuje zwykle na stosach odpadków drzewnych (trzasek i trocin), na składach drewna w tartakach, w szklarniach i ogrodach botanicznych. Zwykle owocniki wyrastają w gęstych kępach[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2023-05-07] (ang.).
  2. ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2023-05-07].
  3. ↑ a b c d e f g Pavol Škubla, Wielki atlas grzybów, Poznań: Elipsa, 2007, s. 382, ISBN 978-83-245-9550-1.
  4. ↑ Andrzej Szczepkowski i inni, Macrofungal diversity of greenhouses at the Warsaw University Botanic Garden, „Ecological Questions”, 33 (2), 2022, s. 95–100, DOI: 10.12775/eq.2022.018, ISSN 1644-7298.
  5. ↑ Występowanie Leucoagaricus meleagris na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2023-05-07].
  6. ↑ Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 408, ISBN 83-89648-09-1.
  7. ↑ Grzyby makroskopijne Polski w literaturze mikologicznej [online], grzyby.pl [dostęp 2023-05-07].