Lew Karsawin

Lew Karsawin
Państwo działania	Rosja
Data i miejsce urodzenia	1882 ; Petersburg
Data i miejsce śmierci	1952 ; Abez, Komi ASRR
	doktor
	Specjalność: Filozofia, mediewistyka
Alma Mater	Uniwersytet Petersburski (1906)
	Zatrudnienie
	profesor uczelni
uczelnia	Uniwersytet Witolda Wielkiego, Uniwersytet Wileński
Okres spraw.	1928–1944

Lew Płatonowicz Karsawin (ros. Лев Плато́нович Карса́вин, ur. 1882 w Sankt Petersburgu, zm. 1952 w łagrze Abez, Komi ASRR) – rosyjski filozof, brat tancerki Tamary Karsawiny^[1].

Życiorys

Z wykształcenia był historykiem ze specjalizacją w mediewistyce^[2]. W 1922 roku został wygnany z Rosji w ramach operacji bolszewickiej znanej jako „statek filozofów”. W 1926 Siemion Frank rekomendował Karsawina jako wykładowcę patrologii w Akademii Religijno-Filozoficznej (przekształconej w Instytut św. Sergiusza(inne języki))^[2]. Od roku 1928 wykładał na uniwersytecie w Kownie. W 1944 roku został zwolniony z Uniwersytetu Wileńskiego przez NKWD. W 1950 roku został skazany na 10 lat łagru i dwa lata później zmarł na gruźlicę w obozie koncentracyjnym.

Lew Karsawin kontynuował rozważania o wszechjedności(inne języki) typu panenteistycznego, przedstawiając ten sam typ myślenia, co Siemion Frank^[3]. W 1922 roku opublikował w Piotrogradzie książkę Noctes Petropolitanae, gdzie rozwijał filozofię miłości, nawiązując do nurtu założonego przez Władimira Sołowjowa^[4]. Nie mamy tu jednak do czynienia z systemem filozoficznym na wzór tych, które pojawiły się w filozofii zachodnioeuropejskiej, czy chociażby w myśli Sołowjowa; jest to raczej zbiór poglądów o chrześcijańskiej interpretacji miłości, życia, o relacjach pomiędzy Bogiem i człowiekiem^[5].

Lew Karsawin, NOCTES PETROPOLITANAE, Przetłumaczył Henryk Paprocki. Tytuł oryginału: Noctes Petropolitanae, Piotrograd, 1922.
Karsawin, L. Wschód, Zachód i rosyjska idea / przeł. L. Kiejzik, M. Bohun. Zielona Góra: Uniwersytet Zielonogórski, 2007. – 137 s. ISBN 978-83-7481-108-8