Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
183 cm | ||||||||||||||||
Masa ciała |
107 kg | ||||||||||||||||
Rugby union | |||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||
Kariera juniorska | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Kariera seniorska | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Reprezentacja narodowa | |||||||||||||||||
|
Lloyd Burns (ur. 9 grudnia 1984 w Panteg) – walijski rugbysta grający na pozycji młynarza, reprezentant kraju, uczestnik Pucharu Świata 2011.
W rugby zaczął grać w dziecięcej drużynie U-8 Talywain[1], następnie trenował w Pontypool United[1][2], dostając się do narodowej kadry U-16[3]. W 2004 roku przeszedł do Pontypool RFC[4], gdzie występował w trzeciej linii młyna pracując jednocześnie jako murarz[1]. Postanowił jednak zmienić pozycję na młynarza, toteż przez jakiś czas grał w niższych ligach, by opanować nowe wymagania, po czym powrócił do Pontypool[1]. Przyjął następnie ofertę z klubu Cross Keys RFC, gdzie został kapitanem[1][5][6].
Trenował także z reprezentującą region w rozgrywkach Ligi Celtyckiej drużyną Newport Gwent Dragons, choć rzadko pojawiał się w jej meczowym składzie, nie zaproponowano mu także zawodowego kontraktu[1]. Otrzymał takowy na początku sezonu 2010/11, kiedy to miał być trzecim młynarzem za Tomem Willisem i Steve'em Jonesem, porzucił zatem karierę w branży budowlanej[7][8]. Znakomity sezon, w trakcie którego został zawodnikiem wyjściowej piętnastki, zwrócił na niego uwagę selekcjonera kadry, Warrena Gatlanda[3].
Debiut w walijskiej reprezentacji zaliczył dzień po ślubie w meczu z Barbarians[9], zostając pierwszym od 1956 roku kadrowiczem z Cross Keys[10]. Zagrał następnie w dwóch meczach przygotowawczych do Pucharu Świata 2011, a dzięki kontuzjom Richarda Hibbarda i Matthew Reesa[9] znalazł się w składzie Warrena Gatlanda na ten turniej[11]. Wystąpił w nim w czterech spotkaniach[12][13], a Walijczycy w meczu o trzecie miejsce ulegli Wallabies[14].
Po powrocie z Nowej Zelandii przedłużył kontrakt z Dragons o kolejne dwa lata[15][16]. W styczniu 2012 roku doznał kontuzji karku, która miała go wyeliminować z gry na trzy miesiące, w tym z Pucharu Sześciu Narodów[17][1], wkrótce jednak odkryto u niego uszkodzenie aorty i zgodnie z zaleceniami lekarzy zakończył karierę sportową[18][13][9]. Pozostał jednak związany ze sportem w roli trenera zespołów młodzieżowych[9][1][19][20][21].
Żonaty z Rachael, syn Oscar[9][1].