M247 Sergeant York
 M247 Sergeant York | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ pojazdu | |
| Trakcja |
gąsienicowa |
| Załoga |
3 |
| Historia | |
| Prototypy |
1977–1985 |
| Egzemplarze |
50 |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
silnik wysokoprężny Continental AVDS-1790-2D o mocy 750 KM (552 kW) |
| Długość |
7,67 m |
| Szerokość |
3,63 m |
| Wysokość |
3,42 m |
| Masa |
54,4 t |
| Moc jedn. |
13,8 KM/t |
| Osiągi | |
| Prędkość |
48 km/h |
| Zasięg pojazdu |
500 km |
| Pokonywanie przeszkód | |
| Brody (głęb.) |
1,2 m |
| Rowy (szer.) |
2,6 m |
| Ściany (wys.) |
0,9 m |
| Kąt podjazdu |
54° |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2x armata przeciwlotnicza Bofors 40 mm L/70 | |
| Użytkownicy | |
| Stany Zjednoczone | |
M247 Sergeant York – amerykańskie samobieżne działo przeciwlotnicze opracowane na przełomie lat 70. i 80. XX wieku przez przedsiębiorstwo Ford Aerospace w ramach programu DIVAD (DIVision Air Defense – obrona przeciwlotnicza dywizji), na potrzeby Armii Stanów Zjednoczonych. Pojazd został zaprojektowany z myślą o zastąpieniu pojazdów przeciwlotniczych M163 VADS i M48 Chaparral. M247 zbudowano na podwoziu czołgu M48 Patton i wyposażono w dwie szybkostrzelne armaty przeciwlotnicze Bofors 40 mm L/70 kierowane radarowo. Pojazd nazwany został na cześć sierżanta Alvina Yorka, bohatera I wojny światowej.
Niezadowalające parametry pojazdu (m.in. niewystarczający zasięg uzbrojenia oraz prędkość maksymalna niepozwalająca na współdziałanie z czołgami M1 Abrams i bojowymi wozami piechoty M2 Bradley), a także liczne problemy techniczne doprowadziły do wstrzymania prac nad programem w 1985 roku. Łącznie zbudowano 50 egzemplarzy pojazdu.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- M247 Sergeant York DIVAD. GlobalSecurity.org. [dostęp 2010-04-15]. (ang.).
- M247 Sergeant York. Military-Today. [dostęp 2010-04-15]. (ang.).