Maciej Kozłowski (aktor)

Maciej Kozłowski
Imię i nazwisko	Marian Kozłowski
Data i miejsce urodzenia	8 września 1957 ; Kargowa
Data i miejsce śmierci	11 maja 2010 ; Warszawa
Zawód	aktor
Współmałżonek	Agnieszka Kowalska
Lata aktywności	1980–2010
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Maciej Kozłowski właśc. Marian Kozłowski^[1]^[2] (ur. 8 września 1957 w Kargowej, zm. 11 maja 2010 w Warszawie) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny.

Życiorys

Do dwunastego roku życia wychowywał się w Kargowej^[3]. Potem mieszkał w Zgierzu, gdzie ukończył szkołę średnią (Technikum Gospodarki Wodnej). W 1984 ukończył studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. Zagrał m.in. w Kingsajzie, Krollu, Psach, Liście Schindlera, Nic śmiesznego, Kilerze, Ogniem i Mieczem i Odwróconych. Z małego ekranu znany głównie z serialu M jak miłość. Znany także z działalności sportowej. Zdeklarowany fan piłki nożnej i obrońca Reprezentacji Artystów Polskich.

W 2005 r. chcąc oddać krew w ramach kampanii Krewniacy, Kozłowski dowiedział się, że jest zakażony wirusem zapalenia wątroby typu C^[4]. Pomimo choroby pozostawał aktywny zawodowo. Zmarł na raka wątroby^[5] w nocy z 10 na 11 maja 2010 w Centralnym Szpitalu Klinicznym mieszczącym się przy przy ul. Stefana Banacha w Warszawie^[2]^[6].

Pogrzeb aktora odbył się 18 maja 2010 w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera IIB 30 rz. Tuje m. 6)^[7].

Teatr

W teatrze oficjalnie zadebiutował 17 grudnia 1983.

W latach 1983–1988 aktor Teatru Nowego w Poznaniu^[8], w latach 1988–1993 Zespołu Janusza Wiśniewskiego. Od 1998 do śmierci związany był z Teatrem Narodowym w Warszawie.

Za najważniejszą kreację teatralną uważał wcielenie się w postać niezrównoważonego psychicznie Jake’a w spektaklu Teatru Telewizji Zagubieni autorstwa Sama Sheparda w reż. Macieja Dejczera (1995)^[9].

Spektakle teatralne

Teatr Studyjny w Łodzi

1983 – Bal manekinów (reżyseria Bogdan Michalik) jako Delegat

Teatr Nowy w Poznaniu

1984 – Jezioro Bodeńskie jako marynarz (reż. Izabella Cywińska)
1985 – Matka jako Alfred hr. de la Trefouille (reż. Marcel Kochańczyk)
1985 – Trzy siostry jako Tuzenbach; Rode (reż. Janusz Nyczak)
1986 – Zorza jako Dedal (reż. I. Cywińska)
1987 – Modlitwa chorego przed nocą jako Osioł (reż. Janusz Wiśniewski)
1987 – Wesele jako Kasper (reż. J. Nyczak)
1988 – Cmentarze jako Plutonowy (reż. I. Cywińska)

Zespół Janusza Wiśniewskiego

1989 – Olśnienie jako Koń (reż. J. Wiśniewski)

Teatr Narodowy w Warszawie

1997 – Noc listopadowa jako generał Józef Chłopicki (reż. Jerzy Grzegorzewski)
1998 – Dialogus de passione jako Kat (reż. Kazimierz Dejmek)
1999 – Wybrałem dziś zaduszne święto jako Śmiejąca się Czaszka (reż. J. Wiśniewski)
1999 – Kartoteka jako Gruby (reż. Kazimierz Kutz)
1999 – Nowe Bloomusalem jako pierwszy policjant (reż. J. Grzegorzewski)
2000 – Wesele jako Wojtek (reż. J. Grzegorzewski)
2000 – Noc listopadowa jako oficer Dąbrowski (reż. J. Grzegorzewski)
2002 – Nie-Boska komedia jako Wariat (reż. J. Grzegorzewski)
2002 – Kurka Wodna jako Izaak Widmower (reż. Jan Englert)
2003 – Merlin. Inna historia jako Secundus, czyli Gowen konetabl (reż. Ondrej Spisak)
2004 – Ryszard II jako sir Piers of Exton (reż. Andrzej Seweryn)
2006 – Nora jako doktor Rank (reż. Agnieszka Olsten)
2007 – Stara kobieta wysiaduje jako Ślepiec (reż. Stanisław Różewicz)
2007 – Chłopcy z Placu Broni (reż. Michał Zadara)
2008 – Wiele hałasu o nic jako don Juan (reż. Maciej Prus)

Teatr na Woli im. Łomnickiego w Warszawie

1999 – Miłość – to takie proste jako Robert (reż. Jacek Gąsiorowski)

Teatr Polski we Wrocławiu

2009: Samsara Disco jako Lebiediew (reż. Agnieszka Olsten)

Teatr Polonia w Warszawie

2009: Krzysztof M. Hipnoza (reż. Krzysztof Materna)

Widowiska plenerowe

2005 – Częstochowska Victoria jako ojciec Augustyn Kordecki (reż. Jerzy Bielunas)

Koncerty

2009: I Koncert Niepodległości „Premierowy” w Muzeum Powstania Warszawskiego – narrator^[10]

Film

Na ekranie zadebiutował w epizodzie w serialu Królowa Bona (1980).

Wizerunek ekranowy Macieja Kozłowskiego w latach 90. ukształtowało kilka ról gangsterów i bandytów, m.in. w Psach i Mieście prywatnym, gdzie zagrał Alego, szefa warszawskiej mafii. Zagrał m.in. u Juliusza Machulskiego, Władysława Pasikowskiego, Marka Koterskiego czy Stevena Spielberga. Za najważniejszą rolę filmową uważał kreację atamana kozackiego Maksyma Krzywonosa w ekranizacji powieści Henryka Sienkiewicza Ogniem i mieczem^[11].

Popularność przyniosły mu też role w serialach, m.in. Matki, żony i kochanki, Dom, 13 posterunek czy Na dobre i na złe oraz Odwróceni. Największą rolę serialową, Waldemara Jaroszego, zagrał w M jak miłość (w latach 2002–2005, 2009, 2010).

Filmografia

Filmy pełnometrażowe

1983: Nie było słońca tej wiosny jako Piotr Wołosz
1983: Mgła jako Kim
1983: Wedle wyroków twoich...
1985: Osobisty pamiętnik grzesznika przez niego samego spisany jako Nieznajomy
1987: Kingsajz jako Waź
1989: Po upadku. Sceny z życia nomenklatury − uczestnik narady
1989: Szklany dom jako urzędnik
1990: Ucieczka z kina „Wolność” jako aktor amerykański
1990: Piggate jako Alain Lecog
1990: Mów mi Rockefeller jako Matros
1990: Superwizja jako agent „SuperWizji”
1991: Kroll jako kapitan
1992: Psy jako Barański
1992: Szwadron jako Kozłow
1993: Pora na czarownice jako Waldek
1993: Polski crash jako Dąbek
1993: Pożegnanie z Marią jako furman
1993: Balanga jako porucznik Bąkała
1993: Lista Schindlera jako strażnik SS w Zabłociu
1993: Moja historia jako barman
1994: Miasto prywatne jako Ali (także współautor dialogów w filmie)
1994: Piękna warszawianka jako portier
1995: Drzewa
1995: Gang Jönssona jako Ritzie
1995: Dzieje mistrza Twardowskiego jako Lucyper – książę ds. Wschodu
1995: Nic śmiesznego jako Maciej „Maciek”, przyjaciel Adama
1996: Poznań 56 jako Ubek
1996: Wirus jako facet Barczysty
1996: Deszczowy żołnierz jako pułkownik
1997: Kiler jako prokurator
1997: Drugi brzeg jako Stimming
1998: Liceum czarnej magii jako dyrektor Puto
1999: Ogniem i mieczem jako Krzywonos
1999: Ajlawju jako partner Gosi
1999: Na koniec świata jako notariusz
1999: Ostatnia misja jako Cortez, człowiek szefa mafii w Paryżu
2000: To ja, złodziej jako Maks
2001: Blok.pl jako facet z teczką – Bałagan
2001: Wiedźmin jako Gwidon-Falwick
2002: E=mc² jako Alosza
2002: Jak to się robi z dziewczynami jako Heniek „Długi”
2003: Stara baśń. Kiedy słońce było bogiem jako Smerda
2005: Oda do radości jako Piotr, ojciec Marty
2005: Masz na imię Justine jako egzaminator w masarni
2007: Jasne błękitne okna − Zbigniew
2007: Świadek koronny jako Roman Kraus „Szybki”
2008: Kochaj i tańcz jako kierowca taksówki
2009: Idealny facet dla mojej dziewczyny jako Antoni Chmurski
2009: Generał Nil jako Tadeusz Grzmielewski
2009: Janosik. Prawdziwa historia jako pierwszy sędzia

Seriale

1980: Królowa Bona jako dworzanin (odc. 5)
1985: Przyłbice i kaptury jako Benko, mąż Zyty
1988–1991: Pogranicze w ogniu jako major von Seebohm
1990: Świnka jako Alain Lecog
1995: Matki, żony i kochanki jako Waldek
1997: Matki, żony i kochanki, II seria − jako Waldek
1997, 2000: Dom jako Aleksander „Ekstra Mocny” (odc. 18, 24 i 25)
1997: Sposób na Alcybiadesa jako psycholog Jacek Stanisław Karwid (odc. 1)
1998: 13 posterunek jako dowódca brygady antyterrorystycznej (odc. 18, 21, 24 i 39)
1998: Ekstradycja III jako trener, oficer BOR-u, podwładny Góry
2000: Ogniem i mieczem jako Krzywonos
2000: 13 posterunek 2 jako dowódca brygady antyterrorystycznej (odc. 30, 32 i 33)
2000: Klasa na obcasach jako ojciec Agi
2001: Na dobre i na złe jako Marcin Popielarz, przyjaciel Adama Pawicy (odc. 70, 86 i 87)
2001: Przeprowadzki jako kasiarz Marian Holtz, syn stróża Ambrożego (odc. 8 i 9)
2001: Marszałek Piłsudski jako generał Gustaw Dreszer-Orlicz (odc. 7)
2002: Wiedźmin jako Gwidon-Falwick
2002: Samo życie jako Głowacki, trener boksu w Klubie Sportowym „Sparta”, ojciec Patrycji
2002–2010: M jak miłość jako Waldemar Jaroszy
2003: Stara baśń – kiedy słońce było bogiem jako Smerda
2004: Czwarta władza jako Andrzej Żabiec
2004: Oficer jako Michał Matejewski
2005: Bulionerzy jako pułkownik Czesław Czapkowski (odc. 50)
2006: Oficerowie jako Michał Matejewski
2006–2007: Pogoda na piątek jako Krzysztof, przyjaciel Jaśka, partnera Joli
2007: Ekipa jako biznesmen Arkadiusz Stoch (odc. 6)
2007: Odwróceni jako Roman Kraus „Szybki” (odc. 1-11)
2008–2009: 39 i pół jako Zdrada
2008: Trzeci oficer jako generał Michał Matejewski
2009: Ojciec Mateusz jako Rosa, prezes klubu (odc. 25)
2009: Plebania jako Van Kerkhof
2009: Janosik. Prawdziwa historia jako pierwszy sędzia
2010: Szpilki na Giewoncie jako Jędrek Skorupa

Polski dubbing

1999: Rezerwowe psy jako Vincent/Major Sztos
2007: Złoty kompas jako lord Asriel

Etiudy filmowe

1983: Oko w oko

Filmy krótkometrażowe

1986: Czy będzie wojna? (reż. Krzysztof Magowski)
1997: Chopin (Narrator)
2000: Kraków. Moje miasto (lektor)
2003: T-Rex (reż. Sławomir Pstrong)

Występy w telewizji

Miał na koncie wiele ról w Teatrze Telewizji. Był też częstym gościem różnych programów rozrywkowych.

Spektakle Teatru Telewizji

1986 – Ciemności kryją ziemię (reż. Izabella Cywińska) jako Rodrigo
1993 – Książę Homburg (reż. Krzysztof Lang) jako Wachmistrz
1994 – Strzały u Cyrana (reż. Filip Zylber) jako Ted Malvern
1994 – Złoty chłopak (reż. Maciej Dejczer) jako Pepper
1994 – Córka czasu (reż. Adam Ustynowicz) jako sierżant Williams
1994 – Intruz (reż. Łukasz Wylężałek) jako Goryl 2
1995 – Nasza szkapa (reż. Jacek Skalski) jako ojciec
1996 – Pijacy (reż. Jacek Skalski) jako Iwronski
1996 – Klimaty (reż. Magdalena Łazarkiewicz) jako Bertrand
1996 – Zagubieni (reż. Maciej Dejczer) jako Jake
1996 – Złoty garniec (reż. Jacek Skalski) jako Heerbrand
1996 – Kociokwik (reż. Ireneusz Engler) jako ochroniarz
1996 – Strzeż się pamięci (reż. Magdalena Łazarkiewicz) jako porucznik Fine
1997 – Ludzie ognia (reż. Wojciech Molski) jako Roptu
1997 – Julianka (reż. Jacek Skalski) jako mężczyzna w płaszczu
1997 – Król Maciuś I (reż. Filip Zylber) jako minister Przemysłu
1998 – Dokument podróży (reż. Magdalena Łazarkiewicz, Gołda Tencer)
1998 – Duże i małe (reż. Piotr Łazarkiewicz) jako Informatyk
1999 – Hrabia (reż. Filip Bajon) jako Mackrott
1999 – Dybuk (reż. Agnieszka Holland) jako Michael
2001 – Siedem dalekich rejsów (reż. Marcin Ziębiński) jako kapitan Stołyp
2002 – Krótki kurs medialny (reż. Tomasz Wiszniewski) jako Szamil
2003 – Fantom (reż. Łukasz Barczyk) jako Gerdmann
2004 – Hamlet (reż. Łukasz Barczyk) jako Bernardo i Pan
2006 – Juliusz Cezar (reż. Jan Englert) jako Ligariusz
2007 – Sprawa Emila B. (reż. Małgorzata Imielska) jako kolega
2007 – Wyzwolenie (reż. Maciej Prus) jako Prymas
2008 – O prawo głosu (reż. Janusz Petelski) jako gen. broni Władysław Anders
2009 – Operacja Reszka (reż. Ewa Pytka) jako Rafał

Udział w programach telewizyjnych

1999 – Benefis Jerzego Hoffmana
2000 – Sensacje XX wieku (Polska w ogniu, Katyń cz. 1) Bogusława Wołoszańskiego w reżyserii Wojciecha Pacyny – przy rekonstrukcji zdarzeń historycznych – w roli generała Władysława Andersa
2001 – Ananasy z mojej klasy
Rower Błażeja
Wieczór z Jagielskim
2002 – Milionerzy (wydanie specjalne)
2003, 2005 – Prawdę mówiąc – zza kulis serialu M jak miłość
2003 – Bezludna wyspa
2003 – Śpiewające fortepiany
2003 – Zabawy językiem polskim
2003 – Kot, czyli ktoś ogromnie tajemniczy
2004 – Na zdrowie: Jagielski
2004 – Benefis serialu „M jak miłość” – to już 200 odcinków
2004 – Lubię czytać
2004 – Pytanie na śniadanie (21 maja)
2004 – Zwierzenia kontrolowane
2005 – Studio Sport
2005 – Kuba Wojewódzki
2009 – Ludzie na walizkach, odc. 14
2009 – Tomasz Lis na żywo, 30 listopada
2010 – Spadkobiercy, odc. 20

Nagrody, wyróżnienia, odznaczenia

1985 – nagroda za najlepszą kreację młodego aktora za rolę w spektaklu Audiencja III (sztuka autorstwa Bogusława Schaeffera) na XX OPTMF w Szczecinie
nagroda teatralna w Edynburgu
2004 – tytuł honorowego obywatela gminy Kargowa
2005 – Srebrny Krzyż Zasługi^[12]

Działalność dodatkowa

W czasie gdy nie miał propozycji ról, zarabiał pracując na budowie, handlując starymi meblami i prowadząc punkt ksero. Często odwiedzał targ staroci na warszawskim Kole. Był też współwłaścicielem agencji ochrony.
Na początku lat 90. XX wieku prowadził nocne audycje oraz konkursy na antenie poznańskiego Radia Merkury.
W 2008 wraz z aktorką Katarzyną Figurą wziął udział w kampanii „Na dobrej drodze”, której hasło brzmi: „Więcej wiedzieć o handlu ludźmi to skuteczniej go zwalczać”. Kampania ta prowadzona jest w ramach projektu „IRIS – reintegracja społeczna i zawodowa kobiet ofiar handlu ludźmi”^[13].

Sport

Jako nastolatek grał w piłkę nożną w III lidze w Miejskim Klubie Piłkarskim Boruta Zgierz.
Już jako znany aktor był jednym z piłkarzy Reprezentacji Artystów Polskich (pod wodzą Olafa Lubaszenki) w tej dyscyplinie.
- W związku ze śmiercią Macieja Kozłowskiego zaplanowany na 16 maja 2010 roku mecz RAP VS Kabareciarze został zadedykowany zmarłemu aktorowi^[14].
Jego zasługą jest udział polskiej ekipy na Mistrzostwach Świata w Piłce Ulicznej Ludzi Bezdomnych w Edynburgu (2005), aktywnie poszukiwał sponsorów dla tego wyjazdu.

Życie prywatne

31 grudnia 2008 roku po sześciu latach związku, ożenił się z Agnieszką Kowalską, malarką^[15].

Przypisy

↑ Maciej Kozłowski. filmpolski.pl.
↑ ^a ^b Ola Długołęcka: Gangster który żyje z wyrokiem. gazeta.pl. [dostęp 2013-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-28)].
↑ Zmarł nasz aktor. e-teatr.pl. [dostęp 2010-05-17].
↑ Bomba wirusowa. wprost.pl.
↑ Maciej Kozłowski we wspomnieniach bliskich i przyjaciół. film.wp.pl. [dostęp 2015-03-08].
↑ Zmarł Maciej Kozłowski, znany aktor teatralny i filmowy. wiadomosci.gazeta.pl, 11 maja 2010.
↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-30].
↑ Por. „Rzeczpospolita”, nr 109/2010, 12 maja 2010 r., s. A21.
↑ „Rzeczpospolita”, nr 109/2010, 12 maja 2010, s. A21.
↑ I Koncert Niepodległości „Premierowy” – Koncert Niepodległości [online], koncertniepodleglosci.pl [dostęp 2017-11-25] (pol.).
↑ Zmarł aktor Maciej Kozłowski. [dostęp 2010-05-16]., por. Nie wierzę w polskie kino. Wywiad z Maciejem Kozłowskim. [dostęp 2010-05-16].; Sport i aktorstwo mają wiele wspólnego, z Maciejem Kozłowskim rozmawiał Andrzej Kusy, RAP (archiwum), 2002.
↑ M.P. z 2005 r. nr 74, poz. 1019 – pkt 12.
↑ Aktorzy przeciwko niewolnictwu. [dostęp 2009-02-21].
↑ e-teatr.pl. [dostęp 2010-05-14].
↑ Maciej Kozłowski ożenił się. film.onet.pl. [dostęp 2009-03-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-24)].

Linki zewnętrzne

Maciej Kozłowski w bazie IMDb (ang.)
Maciej Kozłowski w bazie Filmweb
Maciej Kozłowski w bazie filmpolski.pl
Maciej Kozłowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-05-13] .
Wywiad z Maciejem Kozłowskim #1
Wywiad z Maciejem Kozłowskim #2
Maciej Kozłowski na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”

[1] Maciej Kozłowski. filmpolski.pl.

[%-2] Ola Długołęcka: Gangster który żyje z wyrokiem. gazeta.pl. [dostęp 2013-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-28)].

[3] Zmarł nasz aktor. e-teatr.pl. [dostęp 2010-05-17].

[4] Bomba wirusowa. wprost.pl.

[5] Maciej Kozłowski we wspomnieniach bliskich i przyjaciół. film.wp.pl. [dostęp 2015-03-08].

[6] Zmarł Maciej Kozłowski, znany aktor teatralny i filmowy. wiadomosci.gazeta.pl, 11 maja 2010.

[7] Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-30].

[8] Por. „Rzeczpospolita”, nr 109/2010, 12 maja 2010 r., s. A21.

[9] „Rzeczpospolita”, nr 109/2010, 12 maja 2010, s. A21.

[10] I Koncert Niepodległości „Premierowy” – Koncert Niepodległości [online], koncertniepodleglosci.pl [dostęp 2017-11-25] (pol.).

[11] Zmarł aktor Maciej Kozłowski. [dostęp 2010-05-16]., por. Nie wierzę w polskie kino. Wywiad z Maciejem Kozłowskim. [dostęp 2010-05-16].; Sport i aktorstwo mają wiele wspólnego, z Maciejem Kozłowskim rozmawiał Andrzej Kusy, RAP (archiwum), 2002.

[12] M.P. z 2005 r. nr 74, poz. 1019 – pkt 12.

[13] Aktorzy przeciwko niewolnictwu. [dostęp 2009-02-21].

[14] -teatr.pl. [dostęp 2010-05-14].

[15] Maciej Kozłowski ożenił się. film.onet.pl. [dostęp 2009-03-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-24)].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]