Marco Domeniconi

Marco Domeniconi
Data urodzenia

29 stycznia 1984

Wzrost

176 cm

Pozycja

środkowy pomocnik, prawoskrzydłowy

Informacje klubowe
Klub

Polisportiva Capanni

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2001–2003 AC Sammaurese
2003–2005 AC Valleverde Riccione 36 (0)
2005 → ASD Del Conca (wyp.)
2005–2006 Urbino Calcio 25 (1)
2006–2007 Real Misano
2007–2011 Virtus San Mauro a Mare[a]
2008–2011 FC Fiorentino 1 (0)
2011–2015 AC Sammaurese 115 (15)
2015–2016 SS Folgore/Falciano 18 (3)
2016 AC Sammaurese 0 (0)
2016–2021 SS Folgore/Falciano 97 (9)
2021– Polisportiva Capanni 19 (2)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2002  San Marino U-19 3 (0)
2003  San Marino U-21 3 (0)
2004–2017  San Marino 20 (0)
W sumie: 26 (0)
  1. ↑ Aktualne na: 1 lutego 2023. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Marco Domeniconi (ur. 29 stycznia 1984) – sanmaryński piłkarz występujący na pozycji pomocnika w Polisportiva Capanni, reprezentant San Marino w latach 2004–2017.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

W latach 2001–2003 występował we włoskim klubie AC Sammaurese (Prima Categoria). Latem 2003 roku przeniósł się do AC Valleverde Riccione, gdzie przez 1,5 sezonu rozegrał 36 spotkań na poziomie Serie D[1]. Na początku 2005 roku został na okres jednej rundy wypożyczony do ASD Del Conca (Eccellenza Emilia-Romagna). W sezonie 2005/06 był zawodnikiem Urbino Calcio, gdzie zaliczył 25 występów i zdobył 1 gola i na koniec rozgrywek spadł z Serie D[2]. W sezonie 2006/07 występował w Realu Misano (Eccellenza Emilia-Romagna)[3].

W latach 2007–2011 Domeniconi był graczem Virtusa San Mauro a Mare, z którym grał na poziomie Promozione Emilia-Romagna. W latach 2008–2011 – dzięki zezwalającym na to przepisom FSGC – był jednocześnie zarejestrowany jako zawodnik FC Fiorentino. 23 marca 2010 w barwach tego klubu rozegrał 1 mecz w Campionato Sammarinese przeciwko SS Virtus (1:2). Latem 2011 roku został graczem AC Sammaurese. W 2012 roku jego klub uzyskał promocję do Eccellenza Emilia-Romagna[4]. W sezonie 2012/13 otrzymał od Lega Pro nagrodę dla wyróżniającego się piłkarza rozgrywek[5]. W sezonie 2013/14 z 7 zdobytymi golami został trzecim najskuteczniejszym strzelcem zespołu[6] i wystąpił w fazie play-off o awans do Serie D, w którym AC Sammaurese uległo FC Rieti 1:2 w dwumeczu[7]. Po wygraniu grupy B w sezonie 2014/15 awansował z AC Sammaurese – po raz pierwszy w historii klubu – do Serie D[8][9]. Wywalczył ponadto Coppa Italia Eccellenza Emilia-Romagna 2014/15, jednakże z powodu urazu nie mógł wystąpić w meczu finałowym z Crociati Noceto (5:1)[10].

Latem 2015 roku został piłkarzem SS Folgore/Falciano. W październiku tego samego roku zdobył z tym zespołem Superpuchar San Marino po wygranej 2:0 nad SS Murata[11]. W czerwcu 2016 roku ponownie został zawodnikiem AC Sammaurese[1][12], jednak po dwóch miesiącach opuścił klub z powodów rodzinnych i zawodowych i powrócił do SS Folgore/Falciano[13]. Również w czerwcu 2016 roku nominowano go do nagrody Pallone di Cristallo[14]. W sezonie 2017/18 zdobył ze swoim klubem wicemistrzostwo kraju po porażce w finale play-off 0:1 z SP La Fiorita[15]. W lipcu 2018 roku zadebiutował w europejskich pucharach w meczu z UE Engordany (1:1) w kwalifikacjach Ligi Europy UEFA. W sezonie 2020/21 Domeniconi wywalczył mistrzostwo San Marino[16]. Wkrótce po tym przeniósł się do włoskiego klubu Polisportiva Capanni (Seconda Categoria).

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W październiku 2002 roku zanotował 3 występy w reprezentacji San Marino U-19 w turnieju kwalifikacyjnym do Mistrzostw Europy 2003. W 2003 roku rozegrał 3 mecze w kadrze U-21 podczas eliminacji Mistrzostw Europy 2004 przeciwko Łotwie (1:4), Szwecji (1:5) oraz Węgrom (1:2).

W kwietniu 2004 roku otrzymał od selekcjonera Giampaolo Mazzy pierwsze powołanie do seniorskiej reprezentacji San Marino na mecz towarzyski z Liechtensteinem w Serravalle[17]. Rozegrał pełne spotkanie[18], a San Marino wygrało 1:0, odnosząc swoje jedyne dotychczasowe zwycięstwo[19][20]. 6 września 2006 zagrał w przegranym 0:13 spotkaniu z Niemcami w eliminacjach Mistrzostw Europy 2008, co jest najwyższą porażką reprezentacji San Marino oraz jednocześnie najwyższą przegraną w meczach o punkty w strefie UEFA[21][22]. W 2007 roku zrezygnował z gry w drużynie narodowej, chcąc skupić się na karierze klubowej oraz pracy zawodowej[23][24]. W 2016 roku przyjął powołanie od Pier Angelo Manzaroliego i zanotował w kadrze 4 kolejne występy[23]. Łącznie w latach 2004–2017 Domeniconi rozegrał w reprezentacji San Marino 20 spotkań, nie zdobył żadnej bramki.

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]
AC Sammaurese
SS Folgore/Falciano

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Domeniconi, esperienza per la Sammaurese. sanmauropascolinews.it. [dostęp 2023-02-04]. (wł.).
  2. ↑ Urbino, con la Samb è quasi testa-coda. rivieraoggi.it. [dostęp 2023-02-04]. (wł.).
  3. ↑ San Marino 2006/07. skladyfutbol.pl. [dostęp 2023-02-04]. (pol.).
  4. ↑ Sammaurese, una targa per la promozione in Eccellenza. cesenatoday.it. [dostęp 2023-02-04]. (wł.).
  5. ↑ Calcio d'Estate martedì sera premia i Top player. newsrimini.it. [dostęp 2023-02-04]. (wł.).
  6. ↑ Marcatori Sammaurese. romagnasport.com. [dostęp 2023-02-04]. (wł.).
  7. ↑ Sammaurese-Rieti 0-1: Vittoria e qualificazione. ilmessaggero.it. [dostęp 2023-02-04]. (wł.).
  8. ↑ Calcio, storica promozione della Sammaurese: È serie D. cesenatoday.it. [dostęp 2023-02-04]. (wł.).
  9. ↑ Eccellenza B - Il punto – Sammaurese: È finalmente Serie D. romagnasport.com. [dostęp 2023-02-04]. (wł.).
  10. ↑ I riminesi della Sammaurese avversari della Sangimignanese in Coppa. toscanagol.it. [dostęp 2023-02-04]. (wł.).
  11. ↑ È festa Folgore, sua anche la Supercoppa. sanmarinortv.sm. [dostęp 2023-02-04]. (wł.).
  12. ↑ Ufficiale: Sammaurese, ritorna la bandiera Domeniconi. notiziariocalcio.com. [dostęp 2023-02-04]. (wł.).
  13. ↑ La Sammaurese è made in San Mauro. sanmauropascolinews.it. [dostęp 2023-02-04]. (wł.).
  14. ↑ Calcio Estate 2016, i candidati ai premi. sanmarinortv.sm. [dostęp 2023-02-04]. (wł.).
  15. ↑ Finale Scudetto: La Fiorita fa il bis. sanmarinortv.sm. [dostęp 2023-02-04]. (wł.).
  16. ↑ Lo Scudetto torna a Falciano dopo sei anni, Bicchiarelli e Sottile gli uomini della finale. giornalesm.com. [dostęp 2023-02-04]. (wł.).
  17. ↑ Nazionale di calcio: convocazioni per l'amichevole. sanmarinortv.sm. [dostęp 2023-02-04]. (wł.).
  18. ↑ San Marino vs Liechtenstein international football match report. eu-football.info. [dostęp 2023-02-03]. (ang.).
  19. ↑ Selva! E San Marino sa anche vincere. sanmarinortv.sm. [dostęp 2023-02-04]. (wł.).
  20. ↑ How many? Charting San Marino’s heaviest-ever defeats. planetsport.com. [dostęp 2023-02-04]. (ang.).
  21. ↑ Records tumble as Germany soar. uefa.com. [dostęp 2023-02-04]. (ang.).
  22. ↑ San Marino 0-13 Germany. bbc.co.uk. [dostęp 2023-02-04]. (ang.).
  23. ↑ a b Nazionale: l'elenco dei convocati per la partita contro la Germania. sanmarinortv.sm. [dostęp 2023-02-04]. (wł.).
  24. ↑ Calcio, San Marino-Cipro: conferenza stampa della vigilia. sanmarinortv.sm. [dostęp 2023-02-03]. (wł.).

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ W latach 2008–2011, będąc graczem Virtusa San Mauro a Mare, występował jednocześnie w FC Fiorentino. Przepisy FSGC dopuszczały możliwość jednoczesnych występów zawodnika w innym klubie, niezrzeszonym w federacji

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]