Data i miejsce urodzenia |
1827 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
7 grudnia 1877 |
Narodowość |
amerykańska |
Dziedzina sztuki |
rzeźba |
Margaret F. Foley (ur. 1827 w północnym Vermont, zm. 7 grudnia 1877 w Merano) – amerykańska rzeźbiarka, autorka reliefów portretowych.
Urodziła się w 1827 roku w północnej części stanu Vermont, w rodzinie robotnika rolnego[1]. Pracowała jako służąca, by zdobyć pieniądze na naukę szkolną i bursę[1]. Początkowo utrzymywała się jako nauczycielka, po czym przeniosła się do Lowell, gdzie podjęła pracę w przędzalni[2]. Sama nauczyła się rzeźby[2]. Dzięki zebranym oszczędnościom przeniosła się do Bostonu, gdzie doceniono jej kamee i zlecano portrety rzeźbiarskie[2]. W 1860 roku wyjechała do Rzymu, by rozwijać swój kunszt w międzynarodowym środowisku otwartym na kobiety artystki[2]. Założyła studio niedaleko pracowni Harriet Hosmer, Edmonii Lewis i Williama Wetmore’a Story[2]. Należała do najbliższego kręgu artystek skupionych wokół aktorki i mecenaski Charlotte Cushman[3].
Po powrocie do Bostonu w 1865 roku stworzyła portrety rzeźbiarskie szeregu znaczących postaci swojej doby, takich jak Charles Sumner (1866), Henry Wadsworth Longfellow, Julia Ward Howe (1867) czy William Cullen Bryant (1867)[2]. Jej prace prezentowano na wystawach międzynarodowych: Dublin International Exhibition (1865), Exposition Universelle w Paryżu, Philadelphia Centennial (1876)[2]. W latach 70. XVIII w. wystawiała także w londyńskiej Royal Academy of Arts[2]. W 1877 roku – będąc u szczytu kariery – musiała porzucić rzeźbę ze względu na pogarszający się stan zdrowia[2]. Zmarła 7 grudnia tego samego roku[2].