Marin Goleminow

Marin Goleminow
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 września 1908
Kiustendił

Data i miejsce śmierci

19 lutego 2000
Espinho

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, dyrygent, pedagog

Odznaczenia
Order Georgi Dimitrowa (Bułgaria)
Multimedia w Wikimedia Commons

Marin Goleminow, bułg. Марин Големинов (ur. 28 września 1908 w Kiustendile[1][2][3], zm. 19 lutego 2000 w Espinho[4]) – bułgarski kompozytor, dyrygent i pedagog.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem prawnika[3]. Studiował w akademii muzycznej w Sofii, a następnie w latach 1931–1934 przebywał w Paryżu, gdzie kształcił się w Schola Cantorum pod kierunkiem Vincenta d’Indy’ego i Guya de Lioncourta oraz w École normale de musique pod kierunkiem Paula Dukasa[1][2]. Po powrocie do Bułgarii początkowo pracował jako nauczyciel[1][3]. Od 1938 do 1939 roku kształcił się w Akademie der Tonkunst w Monachium u Josepha Haasa (kompozycja) oraz Alfreda Lorenza i Carla Ehrenberga (dyrygentura)[1][2][3]. W latach 1940–1943 był dyrygentem radiowej orkiestry kameralnej w Sofii[1]. W 1943 roku został wykładowcą akademii muzycznej w Sofii[1][2][3][4], w latach 1955–1957 pełnił funkcję rektora tej uczelni[1]. Od 1965 do 1967 roku był dyrektorem Opery Narodowej w Sofii[1][2][3]. W swojej twórczości kompozytorskiej obficie czerpał z bułgarskiej muzyki ludowej[1].

W 1976 roku został uhonorowany nagrodą im. Herdera[2]. Od 1991 roku był członkiem Bułgarskiej Akademii Nauk[2].

Ważniejsze kompozycje

[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Utwory orkiestrowe

  • 4 symfonie (I „Dziecięca” 1963, II 1967, III 1970, IV „Shopophonia” 1978)
  • poemat symfoniczny Noc (1933)
  • Wariacje symfoniczne na temat Dobri Christowa (1942)
  • Preludium, aria i toccata na fortepian i orkiestrę (1947, zrewid. 1954)
  • Koncert wiolonczelowy (1951)
  • 5 szkiców na orkiestrę smyczkową (1952)
  • Poema za partizanite (1959)
  • Koncert na kwartet smyczkowy i orkiestrę smyczkową (1963)
  • Koncert skrzypcowy (1969)
  • Aquarelles na orkiestrę smyczkową (1973)
  • Koncert fortepianowy (1975)
  • Dyptyk na flet i orkiestrę (1982)
  • Koncert obojowy (1983)
  • Koncert na orkiestrę smyczkową (1993)

Utwory kameralne

  • 8 kwartetów smyczkowych (I 1934, II 1938, III 1944, IV 1967, V 1969, VI 1975, VII 1977, VIII 1983)
  • 2 kwintety dęte (I 1936, II 1946)
  • Trio na obój, klarnet i fagot (1964)
  • Sonata na wiolonczelę solo (1969)
  • Koncert na kwintet dęty blaszany (1978)

Utwory wokalno-instrumentalne

  • Sełska pesen na bas i orkiestrę (1943)
  • kantata Otec Paisij (1966)
  • Bałada za Apriłskoto wystanie na solistów, chór i orkiestrę (1976)
  • Simfoniczni impresii po kartini na Majstora na głos i orkiestrę (1982)
  • Symfonia-kantata na solistów, chór i orkiestrę (1993)

Opery

  • Iwajło (wyst. Sofia 1959)
  • Zografyt Zacharij (1971, wyst. Sofia 1972)
  • Trakijski idoli (1981)

Operetka

  • Złatnata ptica (wyst. Sofia 1961)

Balety

  • Nestinarka (1940, wyst. Sofia 1942)
  • Dyszterjata na Kałojana (1974)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 370–371. ISBN 83-224-0344-5.
  2. ↑ a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1313. ISBN 0-02-865527-3.
  3. ↑ a b c d e f The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 320–321. ISBN 0-674-37299-9.
  4. ↑ a b Encyklopedia muzyki. red. Andrzej Chodkowski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 312. ISBN 978-83-01-13410-5.