Marion Bauer

Marion Bauer
	; Marion Bauer, 1922
Imię i nazwisko	Marion Eugenie Bauer
Data i miejsce urodzenia	15 sierpnia 1887 ; Walla Walla
Pochodzenie	francuskie
Data i miejsce śmierci	9 sierpnia 1955 ; South Hadley
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytorka, pisarka, pedagog
	Multimedia w Wikimedia Commons

Marion Eugenie Bauer (ur. 15 sierpnia 1887 w Walla Walla w stanie Waszyngton, zm. 9 sierpnia 1955 w South Hadley w stanie Massachusetts^[1]^[2]^[3]) – amerykańska kompozytorka, pisarka muzyczna i pedagog pochodzenia francuskiego^[1]^[2].

Życiorys

Jej rodzice byli Francuzami^[2]^[3]. Początkowo uczyła się muzyki w Portland w stanie Oregon, a następnie w Nowym Jorku u Henry’ego Holdena Hussa^[2]. Następnie studiowała w Paryżu u Raoula Pugno, André Gedalge’a i Nadii Boulanger oraz w Berlinie u Paula Ertela^[1]. Zaczęła komponować około 1904 roku, zachęcona przez Waltera Henry’ego Rothwella^[1]. Wykładała na Uniwersytecie Nowojorskim (1926–1951)^[2]^[4] oraz w Juilliard School (1940–1944)^[2]. Wśród jej uczniów znajdował się Milton Babbitt^[2] i Miriam Gideon^[4].

Współzałożycielka American Music Guild oraz członek zarządu League of Composers (od 1926)^[2]. W 1940 roku wraz z Aaronem Coplandem, Howardem Hansonem, Quincy Porterem i Otto Lueningiem powołała do życia działające w Nowym Jorku American Music Center^[3]. Redaktorka czasopisma Musical Leader, pisywała także artykuły krytyczne do Evening Mail^[2] i Modern Music^[4]. Autorka prac Twentieth Century Music (Boston 1933)^[1], Musical Questions and Quizzes (1941)^[3] oraz napisanych wspólnie z Ethel Peyser How Music Grew (Nowy Jork 1925), How Opera Grew (Nowy Jork 1956)^[2] i Music through the Ages (Boston 1932)^[1].

Twórczość

Komponowała przede wszystkim muzykę kameralną^[1]^[2]. Tworzyła w idiomie impresjonistycznym, w późniejszych dziełach zwróciła się w stronę neoklasycyzmu^[2]. Skomponowała m.in. Orientale na sopran i orkiestrę (1914, orkiestracja 1934), New Hampshire Woods na fortepian (1922–1923), Four Poems na głos i fortepian (1924), A Lament on an African Theme na orkiestrę (1927), Turbulence na fortepian (1924), kwartet smyczkowy (1925), Dance Sonata na fortepian (1932), To Losers na głos i fortepian (1932), Duo na obój i klarnet (1932), Fantasia Quasi una Sonata na skrzypce i fortepian (1932), Four Songs na głos i kwartet smyczkowy (1935), The Thinker na chór a cappella (1938), Symphonic Suite for Strings (1940), American Youth Concerto na fortepian i orkiestrę (1942), China na chór i orkiestrę (1943–1944), Concertino na obój, klarnet i kwartet smyczkowy (1939–1943), Symphony No. 1 (1950), Prelude and Fugue na flet i smyczki (1952), Patterns na fortepian (1946), Four Moods na fortepian (1950–1954), poematy symfoniczne Up the Ocklawaha (1913), Indian Pipes (1927) i Sun Splendor (1936)^[3]^[4].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 213. ISBN 83-224-0113-2.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 53. ISBN 0-674-37299-9.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Neil Butterworth: Dictionary of American Classical Composers. New York: Routledge, 2005, s. 30–31. ISBN 0-415-93848-1.
↑ ^a ^b ^c ^d Nicole V. Gagné: Historical Dictionary of Modern and Contemporary Classical Music. Lanham: Scarecrow Press, 2019, s. 38. ISBN 978-1-5381-2297-6.

[encmuz-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 213. ISBN 83-224-0113-2.

[harvard-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 53. ISBN 0-674-37299-9.

[butterworth-3] Neil Butterworth: Dictionary of American Classical Composers. New York: Routledge, 2005, s. 30–31. ISBN 0-415-93848-1.

[gagne-4] Nicole V. Gagné: Historical Dictionary of Modern and Contemporary Classical Music. Lanham: Scarecrow Press, 2019, s. 38. ISBN 978-1-5381-2297-6.

[1]

[2]

[3]

[4]