Martin Hamann

Martin Hamann

Data i miejsce urodzenia	10 kwietnia 1997 Bennewitz
Klub	SG Nickelhütte Aue
Wzrost	176 cm[1]
Debiut w PŚ	30 grudnia 2017 w Oberstdorfie (dyskwalifikacja)
Pierwsze punkty w PŚ	2 lutego 2019 w Oberstdorfie (30. miejsce)
Rekord życiowy	224,5 m na Letalnicy w Planicy (10 grudnia 2020)[2][1]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy Mistrzostwa świata juniorów srebro Ałmaty 2015 drużynowo srebro Park City 2017 drużynowo srebro Park City 2017 druż. miesz.
Inne nagrody
Letni Puchar Kontynentalny 1. miejsce 2020
Wiadomości w Wikinews

Martin Hamann (ur. 10 kwietnia 1997 w Bennewitz^[1]) – niemiecki skoczek narciarski, reprezentant klubu SG Nickelhütte Aue. Trzykrotny srebrny medalista mistrzostw świata juniorów w drużynie (2015, 2017), zwycięzca Letniego Pucharu Kontynentalnego 2020 oraz medalista mistrzostw kraju.

Przebieg kariery

W cyklu FIS Cup zadebiutował w grudniu 2012, zaś pierwsze punkty zdobył 14 sierpnia 2014 w Kuopio, zajmując 12. miejsce^[3]. Trzy dni później na tej samej skoczni po raz pierwszy wystartował w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego, zdobywając punkty po zajęciu 22. pozycji. W grudniu 2014 startował bez powodzenia w kwalifikacjach do konkursów Pucharu Świata w Oberstdorfie i Garmisch-Partenkirchen. Wystąpił w konkursach skoków narciarskich na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2015. Indywidualnie zajął 24. miejsce, natomiast w zawodach drużynowych zdobył srebrny medal^[4].

W marcu 2016 zajął trzecie miejsce w konkursie Pucharu Kontynentalnego w Czajkowskim^[5]. W lipcu 2016 zadebiutował w Letnim Grand Prix. W swoim drugim starcie, w zawodach w Wiśle, zajął 23. pozycję. Na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2017 indywidualnie był 14., natomiast w konkursach drużynowych: mieszanym oraz męskim zdobył srebrne medale^[6].

30 grudnia 2017 miał zadebiutować w konkursie Pucharu Świata w Oberstdorfie, został jednak zdyskwalifikowany za nieprzepisowy kombinezon^[7]. Ostatecznie w cyklu zadebiutował dokładnie rok później na tej samej skoczni, zajmując 49. miejsce. 2 lutego 2019 w zawodach na mamuciej skoczni w Oberstdorfie zdobył pierwszy punkt Pucharu Świata po zajęciu 30. pozycji. 10 lutego 2019 był 15. w zawodach w Lahti. W Pucharze Kontynentalnym 2018/2019 pięciokrotnie zajmował miejsca na podium, w tym raz pierwsze, w styczniu 2019 w Planicy^[8].

W sezonie 2019/2020 w pięciu startach w Pucharze Świata nie zdobył punktów. W Pucharze Kontynentalnym raz zajął miejsce na podium – w lutym 2020 był 2. w zawodach w Renie^[9].

We wrześniu 2020 zajął 1. miejsce w obu konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego w Wiśle^[10]. Zwyciężył tym samym również w całym cyklu^[11]. W sezonie zimowym 2020/2021 regularnie występował w Pucharze Świata, w większości startów zdobywając punkty. Najwyżej sklasyfikowany był na 10. pozycji, w lutym 2021 w Klingenthal. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021, zajmując 24. miejsce indywidualnie na skoczni normalnej^[10]. W klasyfikacji generalnej Puchar Świata 2020/2021 zakończył na 24. pozycji z 216 punktami^[12].

W sezonie 2021/2022 raz wystąpił w konkursie głównym Pucharu Świata, zajmując 46. miejsce w Titisee-Neustadt. Startował głównie w Pucharze Kontynentalnym. Najwyżej klasyfikowany w tym cyklu był na 4. pozycji, w grudniu 2021 w Zhangjiakou^[13].

W sezonie 2022/2023 w Pucharze Świata najwyżej klasyfikowany był na 31. miejscu, w marcu 2023 w Lahti. W Pucharze Kontynentalnym 2022/2023 czterokrotnie zajmował 2., a dwukrotnie 3. pozycję, a w FIS Cupie 2022/2023 w czterech konkursach zwyciężył i raz zajął 2. miejsce^[14].

W Letnim Grand Prix 2023 dwukrotnie zajął miejsca w pierwszej dziesiątce – w sierpniu w Szczyrku był 10., a październikowe zawody w Klingenthal ukończył na 6. pozycji. W otwierającym sezon 2023/2024 Pucharu Świata konkursie w Ruce 25 listopada 2023 po pierwszej serii zajmował 3. lokatę. Ostatecznie ukończył go na 12. miejscu, które okazało się najwyższym w sezonie – dzień później był 19., a w kolejnych tygodniach zajmował co najwyżej pozycje w trzeciej dziesiątce. Na przełomie grudnia i stycznia stracił miejsce w kadrze na Puchar Świata i w dalszej części sezonu startował głównie w Pucharze Kontynentalnym. W cyklu tym raz stanął na podium – w swoim pierwszym w nim występie, w grudniu 2023 w Engelbergu zajął 3. miejsce^[15].

Stawał na podium mistrzostw Niemiec. Indywidualnie zdobył złoty medal w 2023^[16] oraz srebrny w 2020^[17]. W drużynie, reprezentując Saksonię, zdobył srebro w 2016^[18] i brąz w 2023^[19].

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

2021 Oberstdorf

–

24. miejsce (K-120)

Starty M. Hamanna na mistrzostwach świata – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
24.	5 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	indywid.	121,5 m	123,0 m	215,4 pkt	61,1 pkt	Stefan Kraft

Mistrzostwa świata juniorów

Indywidualnie

2015 Ałmaty	–	24. miejsce
2016 Râșnov	–	20. miejsce
2017 Park City	–	14. miejsce

Drużynowo

2015 Ałmaty	–	srebrny medal[a]
2017 Park City	–	srebrny medal[b], srebrny medal (drużyna mieszana)[c]

Starty M. Hamanna na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
24.	5 lutego	2015	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-95	HS-106	indywid.	97,0 m	95,5 m	236,2 pkt	33,7 pkt	Johann André Forfang
2.	7 lutego	2015	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-95	HS-106	druż.[a]	99,0 m	97,0 m	869,6 pkt (216,8 pkt)	23,7 pkt	Norwegia
20.	23 lutego	2016	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	indywid.	91,5 m	87,0 m	213,6 pkt	35,4 pkt	David Siegel
14.	1 lutego	2017	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	indywid.	94,0 m	90,5 m	240,1 pkt	23,1 pkt	Viktor Polášek
2.	3 lutego	2017	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	druż.[b]	90,0 m	88,0 m	929,0 pkt (226,6 pkt)	3,3 pkt	Słowenia
2.	5 lutego	2017	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	druż. miesz.[c]	91,5 m	92,5 m	890,6 pkt (238,3 pkt)	34,7 pkt	Słowenia

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[12]
2018/2019	49.
2020/2021	24.
2023/2024	44.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[20][21]
Sezon 2014/2015
																															punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2017/2018
																						punkty
-	-	-	-	-	-	-	dq	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2018/2019
																												punkty
-	-	-	-	-	-	-	49	50	-	-	-	-	-	-	-	q	30	29	15	38	39	37	q	-	-	q	-	19
Sezon 2019/2020
																											punkty
-	-	-	-	-	-	-	38	32	-	-	47	41	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	48	q	0
Sezon 2020/2021
																									punkty
18	15	35	11	20	11	21	43	11	13	37	14	39	17	28	33	31	28	10	34	24	34	q	39	28	216
Sezon 2021/2022
																												punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	-	-	-	-	46	q	-	-	-	-	-	-	-	q	-	-	-	0
Sezon 2022/2023
																																punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	38	-	-	-	-	-	-	-	-	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	31	q	-	0
Sezon 2023/2024
																																punkty
12	19	26	41	29	27	24	37	-	24	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	59
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[20][21]
Sezon 2020/2021
					-	-	3	-	-
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[12]
2018/2019	46.
2020/2021	38.

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[12]
2018/2019	58.
2019/2020	52.
2020/2021	28.
2022/2023	59.
2023/2024	48.

Raw Air

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[12]
2019	70.
2020	55.

Willingen Six

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[21]
2019	40.
2021	34.

Planica 7

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[21]
2019	64.
2021	28.
2023	59.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[22]
2016	70.
2017	78.
2018	44.
2019	67.
2020	23.
2021	81.
2022	60.
2023	29.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

stan po zakończeniu LGP 2023

Źródło[20][21]
2016
										punkty
31	23	-	38	-	-	-	-	-	-	8
2017
									punkty
-	q	-	-	-	26	36	-	-	5
2018
									punkty
-	-	47	-	11	18	-	-	-	37
2019
								punkty
50	28	45	q	35	35	41	36	3
2020
		punkty
31	15	16
2021
								punkty
-	-	31	-	-	-	-	27	4
2022
						punkty
-	-	18	-	-	40	13
2023
									punkty
-	-	24	10	-	-	-	-	6	73
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca na podium w konkursach drużynowych LGP chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skład	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	8 października	2023	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	druż. miesz.[d]	138,0 m	136,5 m	976,2 pkt (272,2 pkt)	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

stan po zakończeniu LGP 2023

Źródło[20][21]
2023
									1
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – brak startu

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[11]
2014/2015	131.
2015/2016	20.
2016/2017	30.
2017/2018	22.
2018/2019	7.
2019/2020	4.
2021/2022	23.
2022/2023	5.
2023/2024	18.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	27 stycznia	2019	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	138,5 m	126,0 m	270,2 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	13 marca	2016	Czajkowskij	Snieżynka	K-125	HS-140	146,0 m	124,5 m	252,8 pkt	3.	9,9 pkt	Karl Geiger
2.	16 grudnia	2018	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	142,0 m	–	118,7 pkt	3.	0,9 pkt	Robin Pedersen
3.	19 stycznia	2019	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	132,0 m	127,0 m	246,6 pkt	3.	2,8 pkt	Clemens Aigner
4.	20 stycznia	2019	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	136,0 m	132,0 m	255,3 pkt	3.	37,4 pkt	Clemens Aigner
5.	27 stycznia	2019	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	138,5 m	126,0 m	270,2 pkt	1.	–
6.	3 marca	2019	Rena	Renabakkene	K-124	HS-139	128,5 m	119,5 m	214,8 pkt	3.	8,0 pkt	Marius Lindvik
7.	29 lutego	2020	Rena	Renabakkene	K-124	HS-139	135,0 m	135,5 m	275,1 pkt	2.	3,5 pkt	Clemens Leitner
8.	19 lutego	2023	Rena	Renabakkene	K-124	HS-139	135,0 m	138,5 m	232,8 pkt	2.	25,5 pkt	Benjamin Østvold
9.	3 marca	2023	Iron Mountain	Pine Mountain Jump	K-119	HS-133	134,0 m	127,0 m	263,5 pkt	2.	0,3 pkt	Felix Hoffmann
10.	4 marca	2023	Iron Mountain	Pine Mountain Jump	K-119	HS-133	135,0 m	128,0 m	268,0 pkt	2.	3,1 pkt	Felix Hoffmann
11.	4 marca	2023	Iron Mountain	Pine Mountain Jump	K-119	HS-133	128,0 m	128,0 m	262,4 pkt	3.	18,0 pkt	Benjamin Østvold
12.	18 marca	2023	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	122,5 m	116,0 m	247,9 pkt	3.	7,9 pkt	Clemens Leitner
13.	19 marca	2023	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	126,0 m	129,5 m	265,1 pkt	2.	12,9 pkt	Clemens Leitner
14.	27 grudnia	2023	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	133,0 m	133,0 m	299,8 pkt	3.	11,6 pkt	Anders Håre

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

stan na 9 lutego 2025

Źródło[20][21]
Sezon 2014/2015
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	31	27	-	-	40	41	-	-	-	-	-	4
Sezon 2015/2016
																											punkty
-	-	-	-	-	19	29	7	9	31	12	7	5	22	21	19	-	-	15	36	-	-	-	38	14	6	3	347
Sezon 2016/2017
																														punkty
29	28	29	dq	44	-	-	51	22	28	17	-	-	-	-	-	-	-	10	8	19	40	13	16	-	-	12	9	14	14	225
Sezon 2017/2018
																												punkty
12	11	27	50	-	-	47	56	25	19	-	-	22	14	13	17	8	15	28	10	14	22	23	24	9	37	21	10	313
Sezon 2018/2019
																												punkty
-	-	18	3	-	-	11	17	21	8	6	3	3	4	1	-	-	-	-	-	4	11	25	3	26	4	-	-	658
Sezon 2019/2020
																					punkty
22	7	5	5	-	-	54	38	10	4	15	5	9	10	4	6	7	10	2	-	-	559
Sezon 2021/2022
																										punkty
5	4	33	21	29	24	17	33	11	12	-	-	10	25	9	16	12	31	31	25	31	19	18	-	-	-	303
Sezon 2022/2023
																									punkty
-	-	-	-	25	23	9	23	-	4	4	35	41	-	-	4	2	2	2	3	6	5	39	3	2	726
Sezon 2023/2024
																											punkty
-	-	-	-	3	13	15	8	7	13	10	12	20	19	22	19	14	26	10	-	-	-	-	12	10	23	18	394
Sezon 2024/2025
																							punkty
32	15	27	31	33	40	-	-	-	-	-	24	37	43	38									27
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[11]
2014	97.
2015	43.
2016	24.
2017	62.
2018	23.
2020	1.
2021	64.
2022	60.
2023	22.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	18 września	2020	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	133,0 m	132,5 m	254,9 pkt
2.	19 września	2020	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	121,5 m	137,5 m	262,7 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	18 września	2020	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	133,0 m	132,5 m	254,9 pkt	1.	–
2.	19 września	2020	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	121,5 m	137,5 m	262,7 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu LPK 2023

Źródło[20][21]
2014
														punkty
-	-	-	-	-	22	-	-	42	34	-	-	-	-	9
2015
														punkty
-	-	-	-	15	18	20	14	-	-	-	-	27	40	62
2016
														punkty
9	9	-	-	-	-	8	10	28	25	34	20	57	57	136
2017
													punkty
14	13	-	-	-	-	-	46	35	-	-	-	-	38
2018
													punkty
17	19	-	-	-	16	19	35	17	12	18	22	42	111
2020
		punkty
1	1	200
2021
												punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	9	30	30
2022
									punkty
35	36	42	29	27	28	-	-	-	9
2023
									punkty
16	21	21	32	6	15	-	-	-	91
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[23]
2014/2015	88.
2015/2016	21.
2017/2018	44.
2022/2023	4.
2023/2024	26.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	16 grudnia	2022	Notodden	Tveitanbakken	K-90	HS-98	101,0 m	97,5 m	267,7 pkt
2.	17 grudnia	2022	Notodden	Tveitanbakken	K-90	HS-98	97,0 m	98,0 m	253,8 pkt
3.	11 lutego	2023	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	104,0 m	105,5 m	267,4 pkt
4.	10 marca	2023	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	135,5 m	–[e]	123,3 pkt
5.	4 października	2024	Otepää	Tehvandi	K-90	HS-97	95,0 m	96,5 m	255,9 pkt
6.	5 października	2024	Otepää	Tehvandi	K-90	HS-97	95,0 m	93,5 m	254,6 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	10 grudnia	2015	Notodden	Tveitanbakken	K-90	HS-100	94,5 m	101,0 m	249,0 pkt	2.	1,0 pkt	Michael Dreher
2.	8 grudnia	2017	Whistler	Whistler Olympic Park	K-95	HS-104	98,0 m	97,5 m	252,3 pkt	2.	11,2 pkt	Nejc Dežman
3.	16 grudnia	2022	Notodden	Tveitanbakken	K-90	HS-98	101,0 m	97,5 m	267,7 pkt	1.	–
4.	17 grudnia	2022	Notodden	Tveitanbakken	K-90	HS-98	97,0 m	98,0 m	253,8 pkt	1.	–
5.	11 lutego	2023	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	104,0 m	105,5 m	267,4 pkt	1.	–
6.	12 lutego	2023	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	105,5 m	106,5 m	283,4 pkt	2.	4,2 pkt	Felix Hoffmann
7.	10 marca	2023	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	135,5 m	–[e]	123,3 pkt	1.	–
8.	14 marca	2024	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	128,5 m	130,5 m	247,5 pkt	2.	1,9 pkt	Danił Wasiljew
9.	4 października	2024	Otepää	Tehvandi	K-90	HS-97	95,0 m	96,5 m	255,9 pkt	1.	–
10.	5 października	2024	Otepää	Tehvandi	K-90	HS-97	95,0 m	93,5 m	254,6 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

stan na 14 grudnia 2024

Źródło[20][21]
Sezon 2012/2013
																					punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	44	35	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2013/2014
																								punkty
-	-	-	-	-	-	50	39	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2014/2015
																										punkty
-	-	-	-	12	7	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	58
Sezon 2015/2016
																								punkty
-	-	7	10	-	-	15	12	21	9	2	11	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	243
Sezon 2017/2018
																					punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	18	2	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	93
Sezon 2022/2023
																				punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1	1	1	2	-	-	-	-	-	1	480
Sezon 2023/2024
																				punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	6	10	2	16	161
Sezon 2024/2025
																														punkty
-	-	-	-	-	-	13	31	13	7	4	4	1	1	5	-	-	-													421
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi

1. Skład zespołu: Paul Winter, Martin Hamann, Sebastian Bradatsch i Andreas Wellinger
2. Skład zespołu: Martin Hamann, Tim Fuchs, Felix Hoffmann i Constantin Schmid
3. Skład zespołu: Agnes Reisch, Martin Hamann, Gianina Ernst i Constantin Schmid
4. Skład zespołu: Selina Freitag, Martin Hamann, Katharina Schmid i Andreas Wellinger
5. Seria konkursowa została odwołana.

Przypisy

1. Martin HAMANN - sylwetka. skijumping.pl. [dostęp 2024-06-29].
2. Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2024-06-29].
3. HAMANN Martin - Athlete Information; FIS Cup. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-17]. (ang.).
4. HAMANN Martin - Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-17]. (ang.).
5. HAMANN Martin - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-17]. (ang.).
6. HAMANN Martin - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-17]. (ang.).
7. HAMANN Martin - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-17]. (ang.).
8. HAMANN Martin - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2020-04-09]. (ang.).
9. HAMANN Martin - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-04-09]. (ang.).
10. HAMANN Martin - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2021-05-12]. (ang.).
11. HAMANN Martin - Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-05-17]. (ang.).
12. HAMANN Martin - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-05-17]. (ang.).
13. HAMANN Martin - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-10]. (ang.).
14. HAMANN Martin - Athlete Information; Season 2023. fis-ski.com. [dostęp 2023-05-17]. (ang.).
15. HAMANN Martin - Athlete Information; Season 2024. fis-ski.com. [dostęp 2024-04-20]. (ang.).
16. Dominik Formela: Martin Hamann i Selina Freitag mistrzami Niemiec. skijumping.pl, 2023-11-04. [dostęp 2024-04-20].
17. Dominik Formela: Eisenbichler mistrzem Niemiec, bezkonkurencyjni Bawarczycy. skijumping.pl, 2020-10-22. [dostęp 2021-05-12].
18. Dominik Formela: Bawarczycy górą w Niemczech. skijumping.pl, 2016-10-21. [dostęp 2019-06-14].
19. Dominik Formela: Bawarczycy i Saksonki drużynowymi mistrzami Niemiec. skijumping.pl, 2023-11-05. [dostęp 2024-04-20].
20. HAMANN Martin - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-29]. (ang.).
21. Adam Kwieciński: HAMANN Martin 1997.04.10 GER. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-06-29].
22. HAMANN Martin - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-08]. (ang.).
23. HAMANN Martin - Athlete Information; FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-03-15]. (ang.).

Bibliografia

• HAMANN Martin - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-29]. (ang.).
• Adam Kwieciński: HAMANN Martin 1997.04.10 GER. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-06-29].