Meminisse Iuvat – encyklika papieża Piusa XII o modlitwach w intencji prześladowanego Kościoła z 14 lipca 1958.
Według diagnozy papieża po II wojnie światowej nie nastąpił oczekiwany powszechny pokój i ład społeczny, ponieważ mogą go zapewnić tylko religia i wartości chrześcijańskie, dzięki którym ludzie żyją w miłości wzajemnej, sprawiedliwości i posłuszeństwie wobec prawa. Encyklika upatruje zagrożeń na dwóch polach:
W sytuacji nowych zagrożeń dla chrześcijaństwa i Kościoła papież odwołał się do modlitwy jako nadprzyrodzonej siły, umożliwiającej duchowieństwu i wiernym wytrwanie i działanie. Szczególną ufność zalecił w macierzyńską opiekę Maryi, wspominając ogłoszony przez siebie w 1950 r. dogmat o jej wniebowzięciu (konstytucja apostolska „Munificentissimus Deus” z 1 listopada 1950). Przypomniał też jako wzór przykłady wytrwałości pierwszych chrześcijan w czasach prześladowań. Zalecił publiczne modlitwy, akty pokuty i starania o utrzymanie i rozwój życia chrześcijańskiego, zapewniając o pamięci i wsparciu ze strony Biskupa Rzymu.