Michael Chandler (zawodnik MMA)

Michael Chandler
Ilustracja
Chandler w 2023 roku.
Pseudonim

Iron

Data i miejsce urodzenia

24 kwietnia 1986
High Ridge

Obywatelstwo

Stany Zjednoczone

Wzrost

173 cm

Masa ciała

70 kg

Styl walki

zapasy

Debiut

2009

Federacja

UFC

Kategoria wagowa

półśrednia (2010-2011, 2019) lekka (od 2011)

Klub

Sanford MMA

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

32

Zwycięstwa

23

Przez nokauty

11

Przez poddania

7

Przez decyzje

5

Porażki

9

  1. ↑ Bilans walk aktualny na 17 listopada 2024.
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Michael Chandler Jr. (ur. 24 kwietnia 1986 w High Ridge) – amerykański zapaśnik oraz zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA)[1]. Trzykrotny mistrz Bellator MMA z 2011, 2016 i 2018 w wadze lekkiej. Od 2021 roku związany z UFC.

Życiorys i przeszłość zapaśnicza

[edytuj | edytuj kod]

Urodził i wychował się w High Ridge, jako drugie z czworga dzieci Michaela Sr. i Betty. Ma niemieckie i irlandzkie pochodzenie. W szkole średniej w każdym semestrze był na liście honorowej, m.in. zajęcie drugiego miejsca na Mistrzostwach Stanowych MSHSAA jako senior w zapasach. Został uznany za najbardziej wartościowego zapaśnika w jego starszym sezonie[2].

Po ukończeniu Northwest High School w 2004 roku, zapisał się na Uniwersytet Missouri bez stypendium sportowego, wchodząc w skład szkolnej drużyny zapaśniczej. Podczas studiów w Missouri, był czterokrotnym kwalifikatorem NCAA Division I, zebrał 100 zwycięstw w karierze, a także zajął piąte miejsce w NCAA jako senior, zdobywając wyróżnienie DI All-American. Zgromadził rekord 31-15 rekord na 12 przeciwników i 100-40 jako ogólny rekord w swoich czterech latach. Specjalizował się w usługach zarządzania finansami osobistymi z niewielkim udziałem w nieruchomościach[3]. Ma bliskie relacje z Danem Hodge, mistrzem Bellator MMA Benem Askrenem oraz byłym mistrzem UFC w wadze półśredniej Tyronem Woodleyem[3].

Kariera MMA

[edytuj | edytuj kod]

Strikeforce

[edytuj | edytuj kod]

W 2009 roku zadebiutował zawodowo w mieszanych sztukach walki (MMA).

Do maja 2010 stoczył dwa zwycięskie pojedynki na galach Strikeforce.

Bellator MMA

[edytuj | edytuj kod]

We wrześniu tego samego roku, zadebiutował w Bellator FC. Do końca roku stoczył dwa zwycięskie starcia, po czym w marcu 2011, wystartował w turnieju Bellatora wagi lekkiej[4].

W ćwierćfinale, który miał miejsce 12 marca 2011 pokonał przed czasem debiutującego w organizacji, Polaka Marcina Helda, w półfinale, 9 kwietnia wypunktował Lloyda Woodarda, a w finale, który odbył się 14 maja pokonał jednogłośnie na punkty, Brazylijczyka Patricky Freire i otrzymał szansę walki o tytuł wagi lekkiej[5].

19 listopada 2011 na gali Bellator 58, zwyciężył Eddiego Alvareza[6], dusząc go w 4. rundzie i odbierając mu pas mistrzowski. W latach 2012–2013, dwukrotnie bronił tytułu. W trzeciej obronie pasa, 2 listopada 2013, ponownie skrzyżował rękawice z Alvarezem[7], ostatecznie przegrywając z nim niejednogłośnie na punkty i tracąc mistrzostwo na jego rzecz. Ze względu, iż walka była bardzo wyrównana, po niedługim czasie ogłoszono trzecie starcie Chandlera z Alvarezem, lecz ostatecznie do niego nie doszło, gdyż na tydzień przed galą, Alvarez doznał wstrząśnienia mózgu na jednym z treningów i musiał wycofać się z pojedynku. W zastępstwie za niego, 17 maja 2014 na Bellator 120, zmierzył się z Willem Brooksem, o tymczasowy pas mistrzowski wagi lekkiej, sensacyjnie przegrywając z nim niejednogłośnie na punkty[8]. W rewanżu, który miał miejsce 15 listopada 2014 ponownie uległ Brooksowi, tym razem przez techniczny nokaut w 4. rundzie. Stawką pojedynku było zwakowane mistrzostwo wagi lekkiej[9].

W 2015 wrócił na zwycięskie tory, pokonując 19 czerwca Dereka Camposa[10]. 24 czerwca 2016 na gali Bellator 157: Dynamite 2, zdobył zwakowany przez Willa Brooksa pas wagi lekkiej, nokautując prawym sierpowym Patricky Freire w 1. rundzie[11].

19 listopada 2016 obronił pas przeciwko Bensonowi Hendersonowi wygrywając z nim niejednogłośnie na punkty[12]. 24 czerwca 2017 stracił mistrzostwo na rzecz Brenta Primusa z którym przegrał przez techniczny nokaut w 1. rundzie wskutek odniesionej kontuzji nogi która zmusiła sędziego do przerwania walki[13].

Po niefortunnej przegranej z Primusem wygrał dwa kolejne pojedynki po czym 14 grudnia 2018 w Honolulu ponownie zmierzył się z nim o tytuł, tym razem pokonując go jednogłośnie na punkty[14].

25 października 2019 roku ogłoszono, że powróci do klatki, aby zmierzyć się z Bensonem Hendersonem na gali Bellator & Rizin: Japan 29 grudnia 2019 roku, ale Henderson został zmuszony do wycofania się z walki powołując się na kontuzję[15]. Został zastąpiony przez Sidneya Outlawa, a walka odbyła się w limicie wagowym do 72,5 kg. Pokonał Outlawa przez nokaut w pierwszej rundzie[16].

Rewanż z Bensonem Hendersonem został przełożony na Bellator 244 6 czerwca 2020 roku. Wydarzenie zostało przełożone z powodu pandemii COVID-19 i ostatecznie miało miejsce 7 sierpnia 2020 r. na Bellator 243[17]. Wygrał walkę przez nokaut w pierwszej rundzie[18].

UFC

[edytuj | edytuj kod]

17 września 2020 roku ogłoszono, że podpisał kontrakt z organizacją Ultimate Fighting Championship[19].

W pierwszym pojedynku w tej organizacji zmierzył się przeciwko Danowi Hookerowi na UFC 257 24 stycznia 2021 roku[20]. Wygrał walkę przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie[21]. To zwycięstwo przyniosło mu bonus za występ wieczoru[22].

W kolejnej walce zmierzył się z długoletnim weteranem Charlesem Oliveirą o wakujące mistrzostwo UFC w wadze lekkiej, po odejściu byłego mistrza Chabiba Nurmagomiedowa[23]. Chociaż udało mu się trafić Oliveirę w pierwszej rundzie, przegrał walkę przez techniczny nokaut na początku drugiej rundy[24].

Na UFC 268, które miało miejsce 6 listopada 2021 roku skrzyżował rękawice z byłym tymczasowym mistrzem UFC w wadze lekkiej Justinem Gaethje[25]. Przegrał walkę przez jednogłośną decyzję[26]. Pojedynek został nagrodzony bonusem za walkę wieczoru[27].

7 maja 2022 roku, podczas UFC 274 znokautował kopnięciem frontalnym byłego tymczasowego mistrza UFC wagi lekkiej Tony'ego Fergusona w drugiej rundzie[28]. Dzięki fenomenalnemu nokautowi Amerykanin został nagrodzony bonusem za występ wieczoru[29].

Podczas UFC 281 12 listopada 2022 stoczył walkę z tymczasowym mistrzem UFC w wadze lekkiej, Dustinem Porierem[30]. Pojedynek doszedł do trzeciej rundy, w której Porier poddał Chandlera duszeniem zza pleców[31]. Dzięki wielu zwrotom akcji pojedynek nagrodzono bonusem za walkę wieczoru[32].

Na początku lutego 2023 roku ogłoszono, że wraz z Conorem McGregorem będzie trenerem w 31. sezonie programu The Ultimate Fighter. Po jego zakończeniu miało dojśc do pojedynku trenerów podczas jednej z numerowanych gal UFC[33]. Stacie Chandlera z McGregorem zaplanowano w wadze półśredniej na galę UFC 303 29 czerwca 2024[34]. Po spekulacjach na temat statusu walki z powodu nagle odwołanej konferencji prasowej[35], UFC oficjalnie ogłosiło odwołanie walki 13 czerwca 2024, powołując się na kontuzję odniesioną przez McGregora[36]. We wrześniu 2024 roku poinformowano, że Chandler „skończył czekać” na walkę z McGregorem[37].

Po rocznej przerwie od ostatniej stoczonej walki, powrócił 16 listopada 2024 na gali UFC 309, na której podjął w rewanżowym starciu, Charlesa Oliveirę[38]. Ponownie przegrał z Brazylijczykiem, jednak tym razem jednogłośnie na pełnym dystansie[39]. Pojedynek nagrodzono bonusem za najlepszą walkę wieczoru[40].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Zaczął spotykać się z Brie Willett w 2013 roku po mailowaniu przez prawie dwa lata. Pobrali się w 2014 r. Para adoptowała syna w 2018 r[41].

Jest właścicielem Training Camp, siłowni fitness i MMA w Nashville.

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Mieszane sztuki walki

[edytuj | edytuj kod]

Zapasy

[edytuj | edytuj kod]
  • National Collegiate Athletic Association[42]:
    • 2009: NCAA Division I All-American – V miejsce
    • 2008: Big 12 Conference – 2. miejsce
    • 2009: Big 12 Conference – 2. miejsce
  • Missouri State High School Activities Association:
    • 2004: MSHSAA High School State Championship – 2. miejsce

Lista zawodowych walk w MMA

[edytuj | edytuj kod]
Wynik Bilans Przeciwnik (bilans przed walką) Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
Przegrana 23-9 Brazylia Charles Oliveira (34-10. 1 NC) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC 309 16.11.2024 Stany Zjednoczone Nowy Jork Bonus za walkę wieczoru. Co-Main Event
Przegrana 23-8 Stany Zjednoczone Dustin Poirier (28-7. 1 NC) Poddanie (duszenie zza pleców) 3 2:00 UFC 281 12.11.2022 Stany Zjednoczone Nowy Jork Bonus za walkę wieczoru.
Wygrana 23-7 Stany Zjednoczone Tony Ferguson (25-6) KO (kopnięcie frontalne) 2 0:17 UFC 274 07.05.2022 Stany Zjednoczone Phoenix Bonus za występ wieczoru.
Przegrana 22-7 Stany Zjednoczone Justin Gaethje (22-3) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 268 06.11.2021 Stany Zjednoczone Nowy Jork Bonus za walkę wieczoru.
Przegrana 22-6 Brazylia Charles Oliveira (30-8) TKO (ciosy pięściami) 2 0:19 UFC 262 15.05.2021 Stany Zjednoczone Houston Pojedynek o wakujący pas mistrzowski UFC w wadze lekkiej. Main Event
Wygrana 22-5 Nowa Zelandia Dan Hooker (20-9) TKO (ciosy pięściami) 1 2:30 UFC 257 23.01.2021 Zjednoczone Emiraty Arabskie Abu Zabi Debiut w UFC. Bonus za występ wieczoru. Co-Main Event
Wygrana 21-5 Stany Zjednoczone Benson Henderson (28-8) KO (cios) 1 2:09 Bellator 243 07.08.2020 Stany Zjednoczone Uncasville Main Event
Wygrana 20-5 Stany Zjednoczone Sidney Outlaw (14-3) KO (cios) 1 2:59 Bellator 237 29.12.2019 Japonia Saitama Limit umowny -72,5 kg. Co-Main Event
Przegrana 19-5 Brazylia Patricio Freire (28-4) TKO (ciosy pięściami) 1 1:01 Bellator 221 11.05.2019 Stany Zjednoczone Rosemont Stracił pas mistrzowski Bellator w wadze lekkiej. Main Event
Wygrana 19-4 Stany Zjednoczone Brent Primus (8-0) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 Bellator 212 14.12.2018 Stany Zjednoczone Honolulu Zdobył pas mistrzowski Bellator w wadze lekkiej. Main Event
Wygrana 18-4 Stany Zjednoczone Brandon Girtz (15-7) Poddanie (duszenie trójkątne ramionami) 1 4:00 Bellator 197 13.04.2018 Stany Zjednoczone Missouri City Main Event
Wygrana 17-4 Japonia Goiti Yamauchi (22-3) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 Bellator 192 20.01.2018 Stany Zjednoczone Inglewood
Przegrana 16-4 Stany Zjednoczone Brent Primus (7-0) TKO (zatrzymanie przez lekarza) 1 2:22 Bellator 180 24.06.2017 Stany Zjednoczone Nowy Jork Stracił pas mistrzowski Bellator w wadze lekkiej
Wygrana 16-3 Stany Zjednoczone Benson Henderson (24-6) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 Bellator 165 19.11.2016 Stany Zjednoczone San Jose Obronił pas mistrzowski Bellator w wadze lekkiej. Main Event
Wygrana 15-3 Brazylia Patricky Freire (16-7) KO (cios) 1 2:14 Bellator 157 24.06.2016 Stany Zjednoczone Missouri City Zdobył pas mistrzowski Bellator w wadze lekkiej.
Wygrana 14-3 Stany Zjednoczone David Rickels (16-3) TKO (ciosy pięściami) 2 3:05 Bellator 145 06.11.2015 Stany Zjednoczone Missouri City
Wygrana 13-3 Stany Zjednoczone Derek Campos (15-4) Poddanie (duszenie zza pleców) 1 2:17 Bellator 138 19.06.2015 Stany Zjednoczone Missouri City
Przegrana 12-3 Stany Zjednoczone Will Brooks (14-1) TKO (ciosy pięściami) 4 3:48 Bellator 131 15.11.2014 Stany Zjednoczone San Diego Pojedynek o wakujący pas mistrzowski Bellator w wadze lekkiej. Co-Main Event
Przegrana 12-2 Stany Zjednoczone Will Brooks (13-1) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 Bellator 120 17.05.2014 Stany Zjednoczone Southaven Pojedynek o tymczasowy pas mistrzowski Bellator w wadze lekkiej. Co-Main Event
Przegrana 12-1 Stany Zjednoczone Eddie Alvarez (24-3) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 Bellator 106 02.11.2013 Stany Zjednoczone Long Beach Stracił pas mistrzowski Bellator w wadze lekkiej. Main Event
Wygrana 12-0 Stany Zjednoczone David Rickels (14-1) KO (cios) 1 0:44 Bellator 97 31.07.2013 Meksyk Rio Rancho Obronił pas mistrzowski Bellator w wadze lekkiej. Main Event
Wygrana 11-0 Stany Zjednoczone Rick Hawn (14-1) Poddanie (duszenie zza pleców) 2 3:07 Bellator 85 17.01.2013 Stany Zjednoczone Irvine Obronił pas mistrzowski Bellator w wadze lekkiej. Main Event
Wygrana 10-0 Japonia Akihiro Gōno (33-17-7) TKO (ciosy pięściami) 1 0:56 Bellator 67 04.05.2012 Kanada Ontario Obronił pas mistrzowski Bellator w wadze lekkiej. Main Event
Wygrana 9-0 Stany Zjednoczone Eddie Alvarez (22-2) Poddanie (duszenie zza pleców) 4 3:06 Bellator 58 19.11.2011 Stany Zjednoczone Hollywood Zdobył pas mistrzowski Bellator w wadze lekkiej. Main Event
Wygrana 8-0 Brazylia Patricky Freire (9-1) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 Bellator 44 14.05.2011 Stany Zjednoczone Atlantic City Wygrał turniej wagi lekkiej Bellator 4 sezonu.
Wygrana 7-0 Stany Zjednoczone Lloyd Woodard (11-0) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 Bellator 40 09.04.2011 Stany Zjednoczone Oklahoma Półfinał turnieju wagi lekkiej Bellator 4 sezonu.
Wygrana 6-0 Polska Marcin Held (10-1) Poddanie (duszenie trójkątne ramionami) 1 3:56 Bellator 36 12.03.2011 Stany Zjednoczone Shreveport Debiut w wadze lekkiej, Ćwierćfinał turnieju wagi lekkiej Bellator 4 sezonu.
Wygrana 5-0 Stany Zjednoczone Chris Page (1-2) Poddanie (duszenie gilotynowe) 1 0:57 Bellator 32 10.10.2010 Stany Zjednoczone Kansas City Limit umowny -75 kg.
Wygrana 4-0 Stany Zjednoczone Scott Stapp (2-0) TKO (ciosy pięściami) 1 1:57 Bellator 31 30.09.2010 Stany Zjednoczone Lake Charles Debiut w Bellator, Limit umowny -75 kg.
Wygrana 3-0 Stany Zjednoczone Salvador Woods (4-8) Poddanie (duszenie zza pleców) 1 0:59 Strikeforce: Heavy Artillery 15.05.2010 Stany Zjednoczone Missouri City
Wygrana 2-0 Stany Zjednoczone Richard Bouphanouvong (1-1) TKO (ciosy pięściami) 2 2:07 Strikeforce 5: Challengers 20.11.2009 Stany Zjednoczone Kansas City Limit umowny -75 kg.
Wygrana 1-0 Stany Zjednoczone Kyle Swadley (3-3) TKO (ciosy pięściami) 1 3:30 First Blood 08.08.2009 Stany Zjednoczone Missouri City

[1]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Michael Chandler ("Iron") | MMA Fighter Page [online], Tapology [dostęp 2024-09-15] (ang.).
  2. ↑ The Official Website of Michael Chandler – About [online], web.archive.org, 21 listopada 2011 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2011-11-21].
  3. ↑ a b Player Bio: Michael Chandler – MUTIGERS.COM – The University of Missouri Official Athletic Site [online], web.archive.org, 22 lutego 2014 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. ↑ Statystyki i rekord w MMA. tapology.com.com. [dostęp 2018-12-15]. (ang.).
  5. ↑ Michael David Smith: Michael Chandler Wins Bellator Tournament, Lombard KOs Vitale. mmafighting.com, 2011-05-14. (ang.).
  6. ↑ Champ Eddie Alvarez meets Michael Chandler at November’s Bellator 58. mmajunkie.com, 2011-10-13. (ang.).
  7. ↑ John Morgan: Eddie Alvarez and Bellator mend fences, book Michael Chandler rematch for PPV. mmajunkie.com, 2013-08-13. (ang.).
  8. ↑ Karol Dąbrowski, Bellator 120: Jackson vs. Lawal – relacja i wyniki | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 17 maja 2014 [dostęp 2022-05-08] (pol.).
  9. ↑ Bellator 131: Ortiz vs. Bonnar – wyniki – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [online] [dostęp 2022-05-08] (pol.).
  10. ↑ Bellator 138: Slice vs. Shamrock – wyniki – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [online] [dostęp 2022-11-13] (pol.).
  11. ↑ K. Witek: Wyniki gali Bellator 157: „Dynamite 2” – Quinton Jackson wygrał niejednogłośną decyzją, Chandler nowym mistrzem wagi lekkiej. mmanews.pl, 2016-06-24. (pol.).
  12. ↑ Bartłomiej Zubkiewicz, Bellator 165 - wyniki, Chandler wygrywa z Hendersonem przez decyzję | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 20 listopada 2016 [dostęp 2022-11-13] (pol.).
  13. ↑ Bartłomiej Zubkiewicz: Bellator 180: Sonnen vs. Silva – wyniki na żywo. mmarocks.pl, 2017-06-25. [dostęp 2017-06-25]. (pol.).
  14. ↑ Bellator 212: Michael Chandler dominuje Brenta Primusa i odzyskuje pas [WIDEO] [online], MMA PL, 15 grudnia 2018 [dostęp 2022-11-13] (pol.).
  15. ↑ Sherdog.com, Michael Chandler-Benson Henderson Rematch Set for Bellator Japan [online], Sherdog [dostęp 2021-11-07].
  16. ↑ LIVE! Bellator 237 Results, Streaming Play-By-Play Updates [online], www.mmamania.com [dostęp 2021-11-07] (ang.).
  17. ↑ n, Bellator 244: ‘Chandler vs Henderson 2’ on June 6 postponed due to coronavirus [online], MMAmania.com, 21 kwietnia 2020 [dostęp 2021-11-07] (ang.).
  18. ↑ Bellator 243 – wyniki i najlepsze akcje [WIDEO] [online], MMA PL, 8 sierpnia 2020 [dostęp 2022-05-08] (pol.).
  19. ↑ Wirtualna Polska Media, MMA. UFC. Wielki transfer z Bellatora. Michael Chandler podpisał kontrakt! [online], sportowefakty.wp.pl, 17 września 2020 [dostęp 2022-11-13] (pol.).
  20. ↑ Dan Hooker vs. Michael Chandler na UFC 257 – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [online] [dostęp 2022-11-13] (pol.).
  21. ↑ Krzysztof Kordys, UFC 257: Michael Chandler znokautował Dana Hookera w swoim debiucie w oktagonie! (WIDEO) | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 24 stycznia 2021 [dostęp 2022-03-14] (pol.).
  22. ↑ Bonusy po UFC 257 – Poirier nagrodzony za historyczny nokaut. Fantastyczny debiut Chandlera [WIDEO] [online], Fansportu.pl, 24 stycznia 2021 [dostęp 2022-03-14] (pol.).
  23. ↑ Konrad Jaros, Charles Oliveira zmierzy się z Michaelem Chandlerem o zwakowany pas wagi lekkiej! [online], MMA - BĄDŹ NA BIEŻĄCO, 19 marca 2021 [dostęp 2022-11-13] (pol.).
  24. ↑ Wirtualna Polska Media, UFC 262. Nokaut! Znamy nowego mistrza wagi lekkiej – WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl, 16 maja 2021 [dostęp 2021-11-07] (pol.).
  25. ↑ Michael Chandler zmierzy się z Justinem Gaethje na UFC 268 [online], Fansportu.pl, 31 sierpnia 2021 [dostęp 2022-11-13] (pol.).
  26. ↑ Mnóstwo krwi w oktagonie. Obaj zawodnicy w szpitalu. Brutalna walka w UFC [online], Sport.pl [dostęp 2021-11-07] (pol.).
  27. ↑ Bonusy po UFC 268. Aż sześciu zawodników nagrodzono po świetnej gali! [WIDEO] [online], MMA PL, 7 listopada 2021 [dostęp 2022-03-14] (pol.).
  28. ↑ Polsatsport.pl, UFC 274: Brutalny nokaut Chandlera! Amerykanin chce McGregora [online], www.polsatsport.pl, 8 maja 2022 [dostęp 2022-05-08] (pol.).
  29. ↑ Krzysztof Kordys, Bonusy po gali UFC 274 – Chandler nagrodzony za fenomenalny nokaut frontalnym kopnięciem (WIDEO) | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 8 maja 2022 [dostęp 2022-05-08] (pol.).
  30. ↑ l, Dustin Poirier zawalczy z Michaelem Chandlerem [online], Świat walk, 8 września 2022 [dostęp 2022-11-13] (pol.).
  31. ↑ UFC 281: Dustin Poirier poddał Michaela Chandlera. Odwrócił losy szalonego pojedynku! [WIDEO] [online], MMA PL, 13 listopada 2022 [dostęp 2022-11-13] (pol.).
  32. ↑ Bonusy po UFC 281. Doceniono nowych mistrzów i fenomenalną walkę [WIDEO] [online], MMA PL, 13 listopada 2022 [dostęp 2022-11-13] (pol.).
  33. ↑ Bartosz Cieśla, Conor McGregor vs. Michael Chandler już oficjalnie. Irlandczyk i Amerykanin trenerami w nowym sezonie TUF [online], MMA PL, 4 lutego 2023 [dostęp 2023-02-21] (pol.).
  34. ↑ Conor McGregor vs. Michael Chandler oficjalnie potwierdzone! Walka odbędzie się na czerwcowej gali UFC 303! [online], Lowking.pl, 14 kwietnia 2024 [dostęp 2024-09-15] (pol.).
  35. ↑ Konferencja prasowa z Conorem McGregorem i Michaelem Chandlerem odwołana – organizatorzy zapowiadają nowy termin [online], Lowking.pl [dostęp 2024-09-15] (pol.).
  36. ↑ Daniel Franosz, Walka McGregora odwołana - KanalSportowy.pl [online], Kanał Sportowy, 14 czerwca 2024 [dostęp 2024-09-15] (pol.).
  37. ↑ UFC 309: Michael Chandler to rematch Charles Oliveira in return; may fight Conor McGregor later [online], MMA Junkie, 14 września 2024 [dostęp 2024-09-15] (ang.).
  38. ↑ Kamil Zejma, Dość czekania! Chandler przystąpi do rewanżu z Oliveirą [online], InTheCage.pl, 14 września 2024 [dostęp 2024-09-15] (pol.).
  39. ↑ Bartosz Cieśla, UFC 309: Charles Oliveira pokonał Michaela Chandlera. Brazylijczyk zdominował, choć był w tarapatach w 5. rundzie [online], MMA PL, 17 listopada 2024 [dostęp 2024-11-17] (pol.).
  40. ↑ Jacek Łosak, Bonusy po gali UFC 309: Jones vs Miocic [online], MMA Rocks!, 17 listopada 2024 [dostęp 2024-11-17] (pol.).
  41. ↑ Chuck Mindenhall, How everything changed for Michael Chandler in just six minutes [online], MMA Fighting, 24 grudnia 2017 [dostęp 2021-11-07] (ang.).
  42. ↑ Michael Chandler – 2007-08 Wrestling. mutigers.com. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]