Michael Georgiou

Michael Georgiou
Ilustracja
Pseudonim

The Pride of Cyprus

Data i miejsce urodzenia

18 stycznia 1988
Forest Hill

Gra zawodowa

2008/2009, 2014–2020

Najwyższy ranking

46

Najwyższy break

147

Zwycięstwa w turniejach
Rankingowe

1

Nierankingowe

1

Michael Georgiou (ur. 18 stycznia 1988 w Forest Hill, Anglia) – angielski i cypryjski snookerzysta. Od 2016 roku reprezentuje Cypr[1].

Kariera zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

W Main Tourze grał w sezonie 2008/2009 dzięki wygranej w 2007 roku w Mistrzostwach świata w snookerze do lat 21, rozegranych wówczas w Indiach.

W sezonie 2008/2009 Georgiou brał udział w kwalifikacjach do wszystkich turniejów organizowanych przez World Snooker.

W kwalifikacjach do turnieju Northern Ireland Trophy 2008 przegrał w pierwszej rundzie ulegając Kuldeshowi Johalowi 3-5. Podobna sytuacja miała miejsce w kwalifikacjach do Shanghai Masters 2008, gdzie w pierwszej rundzie przegrał z Matthew Seltem 0-5, w kwalifikacjach do Grand Prix 2008, gdzie przegrał z Jimmym White’em 1-5, oraz w kwalifikacjach do Bahrain Championship 2008, gdzie uległ Rodneyowi Gogginsowi 1-5. Również w kwalifikacjach do UK Championship 2008 odpadł już w pierwszej rundzie przegrywając z Peterem Linesem 3-9. W kwalifikacjach do Welsh Open 2009 po raz drugi w tym sezonie pokonany został w pierwszej rundzie przez Matthew Selta wynikiem 2-5. W kwalifikacjach do China Open 2009 z walki o awans wyeliminowany został ponownie przez Kuldesha Johala w pierwszej rundzie 0-5.

W kwalifikacjach do najważniejszej imprezy w całym snookerowym sezonie – Mistrzostw świata 2009 odpadł w pierwszej rundzie pokonany przez Matthew Coucha 8-10.

Kwalifikacje do jedynego nierankingowego turnieju w sezonie – Masters 2009, przegrał w pierwszej rundzie pokonany przez reprezentanta Irlandii Północnej, Gerardem Greenem 0-4.

W wyniku bardzo słabego sezonu (nie wygrał ani jednego meczu), wypadł z Main Touru.

Georgiou w następnym sezonie brał udział w turniejach dla amatorów z cyklu International Open Series, ale zajął dopiero 51 miejsce w rankingu na koniec sezonu[2]. Ze względu na słąbe rezultaty porzucił snookera. Do zawodowej gry powrócił w roku 2013. Później opisał to tak: „Pracowałem w biurze, siedząc za biurkiem. Ale zawsze przyglądałem się snookerowi i kiedy zobaczyłem, jak ten sport się zmienił i to, jakie teraz daje możliwości, zdecydowałem się do niego wrócić”[3].

Georgiou rozpoczął nowy sezon w najlepszy możliwy sposób, gromiąc Adityę Mehta 5-0 w kwalifikacjach do Wuxi Classic. W fazie zasadniczej tego turnieju pokonał Marcusa Campbella 5-2. Przegrał jednak w następnej rundzie z Neilem Robertsonem 5-2[4]. Anthony McGill wyeliminował go 6-4 w pierwszej rundzie UK Championship, ale już w następnym meczu Georgiou pokonał mistrza świata Grahama Dotta 5-1 oraz Andrew Pagetta 5-3 w kwalifikacjach do German Masters. Mimo tych zwycięstw, przegrał 5-3 z Alfiem Burdenem[5]. Najlepsza forma Georgiou przypadła na Welsh Open, gdzie pokonał Petera Linesa 4-1, Lee Walkera 4-2 i Grahama Dotta 4-3, osiągając po raz pierwszy w życiu tak wysoką fazę turnieju[6]. W następnym meczu przegrał 4-2 z czterokrotnym mistrzem świata Johnem Higginsem[7].

Georgiou w następnym sezonie zadebiutował w kwalifikacjach do Australian Goldfields Open, pokonując Rossa Muira 5-0, Adityę Mehta 5-4 i Davida Gilberta 5-4, przegrał jednak 5-2 z Johnem Higginsem w pierwszej rundzie fazy zasadniczej turnieju[8]. Do UK Championship trenował z siedmiokrotnym mistrzem świata Stephenem Hendrym i pokonał Davida Morrisa 6-5 w pierwszej rundzie[9]. Przegrał jednak wyraźnie 6-2 z Markiem Allenem w drugiej rundzie[10]. Następnie Gergiou przeszedł do trzeciej rundy turnieju Welsh Open pokonując po drodze Jamiego Jonesa 4-0 i Petera Ebdona 4-2, ale potem już drugi rok z rzędu przegrał z Johnem Higginsem (tym razem 4-1). Gdyby zakwalifikował się do Mistrzostw Świata, pozostałby w Tourze, ale ponieważ przegrał z Nopponem Saengkhamem 10 do 6, musiał przechodzić przez Q School[11].

W 2016 roku Georgiou oświadczył, że będzie reprezentował Cypr w sezonie 2016/17. Udało mu się pokonać Craiga Steadmana 4-1 w finale Q-School 2 i utrzymać się w Main Tourze. Dotarł do trzeciej rundy Paul Hunter Classic, pokonując Frasera Patricka 4-1 i Davida Gilberta 4-2, po czym przegrał 4-1 z Gerardem Greenem. W UK Championhip Georgiou odniósł zwycięstwa 6-2 i 6-4 nad Matthew Seltem i Mikiem Dunnem, aby rozegrać w trzeciej rundzie spotkanie z Ronnie’em O’Sullivanem. Mimo że wygrał pierwszego frame'a, przegrał spotkanie 6 do 1. Po meczu stwierdził, że jego przeciwnik to „nie człowiek” i nie da się go zatrzymać[12]. Najwyższą rundą, jaką osiągnął w tym sezonie, była 4 runda turnieju Shoot Out.

W sezonie 2017-2018 odniósł pierwsze zwycięstwo w turnieju rankingowym w karierze, wygrywając Snooker Shoot Out 2018, pokonując w finale Grahama Dotta 67 do 56. Po drodze wygrał m.in. z Lucą Brecelem.

Miejsca w ważniejszych turniejach od początku kariery[13]

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2008/2009 2014/2015 2015/2016 2016/2017 2017/2018 2018/2019 2019/2020 2020/2021
Ranking 90 74 49 46 70
Turnieje rankingowe
Riga Masters NH MR 1R 1R LQ LQ NH
International Championship NH LQ LQ LQ LQ 1R LQ NH
China Championship Not Held NR 1R LQ LQ NH
Championship League Snooker Non-Ranking A
European Masters Not Held LQ 2R 1R LQ A
English Open Tournament Not Held 1R 1R 1R 2R A
World Open LQ Not Held LQ 1R 1R 1R NH
Northern Ireland Open Tournament Not Held 2R 2R 1R 1R A
UK Championship LQ 1R 2R 3R 2R 1R 2R A
Scottish Open Tournament Not Held 2R 1R 2R 1R A
World Grand Prix NH NR DNQ DNQ 2R DNQ DNQ A
German Masters NH 1R LQ LQ 1R 1R QF A
Shoot Out NH NR 4R W 2R 1R A
Welsh Open LQ 4R 3R 1R 2R 4R 1R A
Players Championship NH DNQ DNQ DNQ DNQ DNQ DNQ
Gibraltar Open Not Held MR 1R 3R 2R 1R
Tour Championship Tournament Not Held DNQ DNQ
Indian Open NH LQ NH 2R LQ 1R Not Held
China Open LQ LQ LQ LQ LQ LQ Not Held
World Championship LQ LQ LQ LQ LQ 1R LQ
Turnieje nie-rankingowe
The Masters LQ A A A A A A A
Dawne turnieje rankingowe
Northern Ireland Trophy LQ Tournament Not Held
Bahrain Championship LQ Tournament Not Held
Wuxi Classic NR 2R Tournament Not Held
Australian Goldfields Open NH LQ 1R Not Held
Shanghai Masters LQ LQ LQ LQ 1R Non-Ranking
Paul Hunter Classic PA MR 3R 3R 2R Non-Ranking
Dawne turnieje nie-rankingowe
Shoot Out NH A 1R Ranking Event
Championship League Snooker A A A A A A RR R
Legenda
LQ odpadł w kwalifikacjach #R odpadł we wczesnych fazach turnieju (WR = runda dzikich kart, RR = Round robin) QF odpadł w ćwierćfinałach
SF odpadł w półfinałach F przegrał w finale W wygrał turniej
DNQ nie zakwalifikował się A nie brał udziału WD wycofał się z turnieju
NH / Not Held Nie rozegrano
NR / Non-Ranking Event Turniej nie-rankingowy
R / Ranking Event Turniej rankingowy
MR / Minor-Ranking Event Mniejszy turniej rankingowy

Statystyka zwycięstw

[edytuj | edytuj kod]
  • Amatorskie Mistrzostwa świata w snookerze do lat 21 – 2007
  • 2018 Coral Snooker Shoot Out

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ "Michael Georgiou represents Cyprus flag in Q School 2016 confirmed by World Snooker" Dostęp na 23 czerwca 2018 r. [en.]
  2. ↑ PIOS-Rankings-2009-to-10. global-snooker.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-13)]. Dostęp na 23 czerwca 2018 r. [en.]
  3. ↑ „I was doing a 9-to-5 job, sitting behind a desk. But I always kept an eye on snooker and when I saw how the sport had changed and the opportunities that are there now, I decided to give it another try” highfield-breaks-lions-heart Dostęp na 23 czerwca 2018 r. [en.]
  4. ↑ snooker.org Dostęp na 23 czerwca 2018 r. [en.]
  5. ↑ alfie burden makes last 16 of snooker s german masters Dostęp na 23 czerwca 2018 r. [en.]
  6. ↑ Mark WIlliams wins all Welsh battle Dostęp na 23 czerwca 2018 r. [en.]
  7. ↑ Welsh Open: Mark Selby knocked out by Luca Brecel Dostęp na 23 czerwca 2018 r. [en.]
  8. ↑ Michael Georgiou 2015/2016 Dostęp na 23 czerwca 2018 r. [en.]
  9. ↑ In Form Higgins Starts Strongly Dostęp na 23 czerwca 2018 r. [en.]
  10. ↑ Joe Swail may face Mark Allen test after both progress Dostęp na 23 czerwca 2018 r. [en.]
  11. ↑ Q School Order of Merit Dostęp na 23 czerwca 2018 r. [en.]
  12. ↑ father and son continue winning ways Dostęp na 23 czerwca 2018 r. [en.]
  13. ↑ cuetracker.net Dostęp na 23 czerwca 2018 r. [en.]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]