Michel Philippot

Michel Philippot
Imię i nazwisko

Michel Paul Philippot

Data i miejsce urodzenia

2 lutego 1925
Verzy

Pochodzenie

francuskie

Data i miejsce śmierci

28 lipca 1996
Vincennes

Gatunki

muzyka poważna, muzyka współczesna

Zawód

kompozytor

Michel Paul Philippot[1] (ur. 2 lutego 1925 w Verzy[1][2], zm. 28 lipca 1996 w Vincennes[1]) – francuski kompozytor.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Początkowo studiował matematykę na Uniwersytecie w Tuluzie, przerwał jednak studia w 1942 roku[1]. Podczas II wojny światowej był członkiem francuskiego ruchu oporu[1]. Studiował w konserwatorium w Reims (1944–1945), Konserwatorium Paryskim (1945–1948) i Centre Professionel de l’ORTF (1948–1949)[1]. Od 1946 do 1949 roku uczył się też prywatnie u Renégo Leibowitza[1]. W latach 1949–1951 pracował jako reżyser dźwięku w Deutsche Grammophon Gesellschaft[1]. Związany był z działającą przy Office de radiodiffusion-télévision française (ORTF) Groupe de Recherches Musicales, w latach 1959–1961 kierował jej pracami[1]. Pracował w ORTF jako dyrektor muzyczny i szef programowy (1964–1972) i doradca dyrektora generalnego (1972–1975)[1]. Od 1969 do 1976 roku prowadził wykłady na Uniwersytecie Paryskim, od 1970 do 1990 roku wykładał też w Konserwatorium Paryskim[1][2]. Przez kilka lat przebywał w Brazylii, gdzie wykładał na uniwersytetach w São Paulo (1976–1979) i Rio de Janeiro (1979–1981)[2]. W 1990 roku wycofał się z życia publicznego i osiadł w swojej posiadłości w Szampanii[1].

Opublikował prace Électronique et techniques compositionnelles (Paryż 1956), Pierre Boulez aujourd’hui, entre hier et demain (Paryż 1964), Stravinski (Paryż 1965), Diabolus in musica: Analyse des variations „Diabelli” de Beethoven (São Paulo 1978) i Traité de l’écriture musicale (São Paulo 1984)[2].

Wybrane kompozycje

[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Utwory orkiestrowe

  • Ouverture na orkiestrę kameralną (1949)
  • Composition No. 1 na smyczki (1959), No. 2 na smyczki, fortepian i harfę (1974) i No. 3 (1980)
  • Composition na podwójną orkiestrę (1960)
  • Carres mágiques (Hommage à E. Gallois) (1983)
  • Koncert na skrzypce, altówkę i orkiestrę (1984)

Utwory kameralne

  • Trio fortepianowe (1953)
  • Wariacje na 10 instrumentów (1957)
  • Pièces na 10 instrumentów (1961)
  • Transformations triangulaires na 12 instrumentów (1963)
  • Composition na skrzypce No. 1 (1965) i No. 3 (1976)
  • Scherzo na akordeon (1972)
  • Passacaille na 12 instrumentów (1973)
  • Oktet na klarnet, fagot, róg, kwartet smyczkowy i kontrabas (1975)
  • 4 kwartety smyczkowe (1976, 1982, 1985, 1988)
  • Septet (1977)
  • Kwintet fortepianowy (1986)
  • Concerto de chambre na fortepian i 6 instrumentów (1986)
  • Kwintet dęty (1988)
  • Ludus sonoritatis na 8 instrumentów (1989)
  • Composition na skrzypce i fortepian (1990)
  • Contrapunctus X na 10 instrumentów (1994)
  • Méditation na 12 instrumentów (1994)

Utwory fortepianowe

  • 2 sonaty (1947, 1973)
  • 3 Compositions (1958)
  • Composition No. 4 (1974), No. 5 (1976) i No. 6 (1977)
  • Cantate du café sur un poème de G. Figueiredo (1978)

Utwory organowe

  • Sonata (1971)

Utwory wokalno-instrumentalne

  • La, rien que la, toute la na głos, klarnet, perkusję i taśmę (1976)

Utwory na taśmę

  • Etude I (1953), II (1956), III (1962) i IV (1984)
  • Ambiance I (1959) i II (1959)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 94. ISBN 978-83-224-0837-7.
  2. ↑ a b c d e Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2788. ISBN 0-02-865529-X.