kolonia | |
Gospodarstwa w Gawarach | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Sołectwo |
Milewo-Rączki |
Wysokość |
118,7 m n.p.m. |
Liczba ludności (2023) |
7[2] |
Strefa numeracyjna |
23 |
Kod pocztowy |
06-408[3] |
Tablice rejestracyjne |
WPZ |
SIMC |
0117370[4] |
Położenie na mapie gminy Krasne | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |
Położenie na mapie powiatu przasnyskiego | |
52°53′38″N 20°52′55″E/52,893889 20,881944[1] |
Milewo-Gawary – kolonia w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie przasnyskim, w gminie Krasne[4].
Kolonia wchodzi w skład sołectwa Milewo-Rączki[5].
Do 2023 miejscowość była częścią wsi Milewo-Rączki[6][7].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Milewo-Gawary to miejscowość położona na Wysoczyźnie Ciechanowskiej, nad rzeką Pełtą, w typowo równinnej okolicy. Wieś jest położona w odległości 20 km od Ciechanowa, 18 km od Przasnysza, 20 km od Makowa Mazowieckiego.
Początki tworzenia się zaścianków na ziemiach położonych na wschód od Ciechanowa, nad rzekami Soną i Pełtą, sięgają XV wieku. Z powodu stosunkowo późnego zasiedlenia tych terenów znajdowały się tam zaścianki szlachty różnego pochodzenia i herbów. W okolicach dzisiejszych Milewa-Gawar osiedlili się Milewscy herbu Ślepowron, o czym świadczą nazwy sąsiednich miejscowości – Milewo-Rączki, Milewo-Szwejki, Milewo-Brzegędy czy Milewo-Tabuły.
W 1526 roku, kiedy Mazowsze zostało wcielone do Korony, w ziemi ciechanowskiej znajdowało się 9 Milew. Milewo-Gawary powstały później. Jedna z pierwszych wzmianek dotycząca miejscowości pojawiła się w 1663 roku w wykazie podatku łanowego (jako właściciel był zapisany Szymon Gawar Milewski z żoną i trzema synami[8]). Osada liczyła około 40 hektarów. W wykazie z 1674 roku jako właściciel Milewa-Gawar występuje Stanisław Gawar Milewski, syn Szymona, żonaty z Jadwigą Mossakowską. Kolejnym właścicielem Gawar był Stanisław Milewski żonaty z Jadwigą Żbikowską. Po jego śmierci osada została podzielona pomiędzy dwóch z jego synów.
W czasach zaboru pruskiego wprowadzono na Mazowszu zasadę, że poczynając od pewnego minimum nie wolno było osady rolnej dzielić – miała ona zapobiegać rozdrabnianiu własności rolnej. Stosowała się ona i do Milewa-Gawar. W dokumentach z tego okresu zachowały się wzmianki o dwóch zagrodach; więcej nigdy nie było.