Campylomormyrus elephas[1] | |||
(Boulenger, 1898) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
mrucznik słoniopyski | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
Mrucznik słoniopyski[3] (Campylomormyrus elephas) – gatunek słodkowodnej ryby kostnojęzykokształtnej z rodziny mrukowatych (Mormyridae), opisany naukowo z Upoto (Lisala) przez Boulengera w 1898 pod nazwą Gnathonemus elephas[4].
Jest szeroko rozprzestrzeniony w Afryce Środkowej, w dorzeczu rzeki Kongo, na terenie Angoli, Kongo i Zambii. Występuje w strefie przydennej, w licznych populacjach. Lokalnie pospolity[2].
Ciało wydłużone, zwężone w części ogonowej. Głębokość korpusu stanowi od 1/3 do 1/4, a długość głowy 1/4 do 1/5 długości całkowitej. Górny profil głowy zstępuje bardzo stromym łukiem; pysk znacznie wydłużony, rurkowaty, mocno ścieśniony, skierowany w dół. Żuchwa z krótkim, cylindrycznym wyrostkiem skórnym o długości zbliżonej do długości oka. Zęby stożkowe, 3 w szczęce, 4 w żuchwie. W płetwie grzbietowej 31–35 promieni, w odbytowej 33–37. Płaty ogonowe zaostrzone. 70–80 łusek w linii bocznej. Grzbiet brązowawy. Na bokach ciała młodych osobników, pomiędzy płetwą grzbietową i odbytową, występuje czarny pas z żółtawym obrzeżem[4].
Długość całkowita do 400 mm[4].
Mrucznik słoniopyski wytwarza słaby prąd elektryczny[3].
Pomimo licznego występowania na wielu obszarach zasięgu, biologia i ekologia tego gatunku pozostaje słabo poznana.
Mrucznik słoniopyski nie ma znaczenia w rybołówstwie ze względu na małe rozmiary. Jest poławiany dla potrzeb akwarystyki, jako ryba akwariowa.