Musée des Beaux-Arts de Strasbourg

Musée des Beaux-Arts de Strasbourg
Ilustracja
Państwo

 Francja

Miejscowość

Strasburg

Adres

Palais des Rohan

Data założenia

1890

Położenie na mapie Strasburga
Mapa konturowa Strasburga, w centrum znajduje się punkt z opisem „Musée des Beaux-Arts de Strasbourg”
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Musée des Beaux-Arts de Strasbourg”
Położenie na mapie regionu Grand Est
Mapa konturowa regionu Grand Est, po prawej znajduje się punkt z opisem „Musée des Beaux-Arts de Strasbourg”
Położenie na mapie Dolnego Renu
Mapa konturowa Dolnego Renu, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Musée des Beaux-Arts de Strasbourg”
Ziemia48°34′52,000″N 7°45′07,999″E/48,581111 7,752222
Strona internetowa

Musée des Beaux-Arts de Strasbourg – muzeum sztuki znajdujące się w zabytkowym Pałacu Rohan w Strasburgu, we Francji. W tym samym budynku znajdują się Muzeum Sztuki Dekoracyjnej i Muzeum Archeologiczne.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze muzeum publiczne powstało w 1801 roku. Zostało zniszczone podczas wojny francusko-pruskiej w 1870 wraz z wszystkimi zbiorami. W 1889 roku, Wilhelm von Bode, historyk i dyrektor muzeum berlińskiego, reaktywował działalność muzeum w Strasburgu. Jego prace kontynuował Hans Haug. W 1947 roku, 13 sierpnia pożar strawił część kolekcji w tym prace Francesco Guardiego, Thomasa de Keysera, Antonia Pollaiuola i Lucasa Cranacha Starszego[1].

Kolekcja

[edytuj | edytuj kod]

Dzięki licznym dotacjom i zakupom muzeum posiada kolekcje obrazów starych mistrzów z okresu od XIV do XIX wieku, w tym artystów włoskich (Giotto di Bondone, Sandro Botticelli, Carlo Crivelli, Filippino Lippi, Piero di Cosimo, Correggio, Pittoni, Veronese, Tintoretto), flamandzkich, holenderskich (Simon Marmion, Hans Memling, Lucas van Leyden, Gerard David, Maarten van Heemskerck, Peter Paul Rubens, Jacob Jordaens, Pieter de Hooch, Antoon van Dyck, Willem Kalf, Pieter Claesz), francuskich (Philippe de Champaigne, Claude Lorrain, Nicolas de Largillière, François Boucher, Simon Vouet, Théodore Chassériau, Gustave Courbet, Théodore Rousseau, Edgar Degas) i hiszpańskich (El Greco, Jusepe de Ribera, Francisco de Zurbarán, Francisco Goya).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2014-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-02)].