Nuaulu

Nuaulu
Ilustracja
Mężczyzna Nuaulu
Populacja

2800

Miejsce zamieszkania

Indonezja (wyspa Seram)

Język

nuaulu, malajski amboński

Religia

wierzenia tradycyjne, chrześcijaństwo, islam

Grupa

ludy austronezyjskie, Molukańczycy, Indonezyjczycy

Nuaulu, także: Naulu, Nuahunai[1][2], Nunuhai[2] – indonezyjska grupa etniczna z wyspy Seram w archipelagu Moluków. Ich populacja wynosi 2800 osób[3][4]. Dzielą się na dwie podgrupy, zamieszkujące północną i południową część wyspy (kecamatany Seram Utara i Amahai)[5].

Posługują się językiem nuaulu (naulu, patakai) z wielkiej rodziny austronezyjskiej[6][7]. Dialekty obu grup nie są wzajemnie zrozumiałe[6], bywają wręcz rozpatrywane jako dwa języki[8]. W większości zachowują wierzenia oparte na animizmie, mniejszość wyznaje chrześcijaństwo bądź islam[6]. W rodzinach chrześcijańskich w szerszym użyciu jest malajski amboński[9].

Zajmują się rolnictwem opartym na systemie żarowym (orzechy kokosowe, goździki, gałka muszkatołowa, maniok, taro, banany, papaja)[10]. Do istotnych zajęć należą także łowiectwo i rybołówstwo[11]. Podstawowym pożywieniem jest sago[10][11]. Mają rozwinięto rzemiosło tradycyjne[11].

Słyną z zachowania tradycyjnego stylu życia[8]. Jest to jedna z ostatnich społeczności we wschodniej Indonezji, które utrzymują wielowiekowe tradycje animistyczne. W ich wierzeniach przykłada się wagę do okresowości zjawisk, a sposób odprawiania wielu obrzędów (jak np. seute – rytuałów rolniczych) jest uzależniony od ruchów ciał niebieskich[12]. Pierwotnie zamieszkiwali tereny w górzystym wnętrzu wyspy, w rejonie rzeki Nua (stąd też wzięła się nazwa ludu). Na przełomie XIX i XX w., w okresie kolonialnym, zostali przesiedleni na wybrzeża Seram[13].

Organizacja społeczna opiera się na patrylinearnym systemie pokrewieństwa[2].

Badaniem miejscowej kultury zajmował się brytyjski antropolog Roy Ellen(inne języki)[14].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Aris Ananta, Evi Nurvidya Arifin, M Sairi Hasbullah, Nur Budi Handayani, Agus Pramono: A New Classification of Indonesia’s Ethnic Groups (Based on the 2010 Population Census). Singapore: Institute of Southeast Asian Studies, 2014, s. 11, seria: ISEAS Working Paper #1. [dostęp 2023-01-10]. (ang.).
  2. ↑ a b c Zulyani Hidayah: Ensiklopedi Suku Bangsa di Indonesia. Wyd. 2. Jakarta: Yayasan Pustaka Obor Indonesia, 2015, s. 290–291. ISBN 978-979-461-929-2. OCLC 913647590. [dostęp 2023-01-10]. (indonez.).
  3. ↑ Nuaulu, North in Indonesia. Joshua Project. [dostęp 2023-01-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-10)]. (ang.).
  4. ↑ Nuaulu, South in Indonesia. Joshua Project. [dostęp 2023-01-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-10)]. (ang.).
  5. ↑ Bolton 1990 ↓, s. 2, 3.
  6. ↑ a b c Bolton 1990 ↓, s. 3.
  7. ↑ Naulu. [w:] Data Pokok Kebahasaan dan Kesastraan [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa. [dostęp 2023-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-09)]. (indonez.).
  8. ↑ a b Mark Taber (red.): Atlas bahasa tanah Maluku. Ambon: Pusat Pengkajian dan Pengembangan Maluku, Universitas Pattimura, 1996, s. 59–60. ISBN 978-979-8132-90-2. OCLC 40713056. (indonez.).
  9. ↑ Margaret Florey, Rosemary Ann Bolton. Personal names, lexical replacement, and language shift in Eastern Indonesia. „Cakalele”. 8, s. 27–58, 1997. OCLC 772472729. [dostęp 2023-01-10]. (ang.). 
  10. ↑ a b Bolton 1990 ↓, s. 2.
  11. ↑ a b c M. J. Melalatoa: Ensiklopedi Suku Bangsa di Indonesia Jilid L–Z. Jakarta: Direktorat Jenderal Kebudayaan, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1995, s. 641. OCLC 1027453789. [dostęp 2023-01-10]. (indonez.).
  12. ↑ Sienkiewicz 2016 ↓, s. 40.
  13. ↑ Bolton 1990 ↓, s. 1.
  14. ↑ Bolton 1990 ↓, s. 4.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]