Urodzony w protestanckiej rodzinie z Béarn, syn pastora Jacques'a Reclusa. To w jego pracy pt. "Francja, Algieria i kolonie" z 1886 r. po raz pierwszy pojawiło się słowo frankofonia wykorzystane w refleksji nad francuskim kolonializmem. W optyce swojego poparcia dla ekspansji kolonialnej definiuje jako frankofonów wszystkich, "których przeznaczeniem jest lub wydaje się być, pozostać lub stać się uczestnikami języka francuskiego". Ich liczbę na całym świecie na rok 1880 r. szacuje na 47 825 000.
Onésime Reclus, jeden z piętnaściorga rodzeństwa, był bratem geografa Élisée Reclus i dziennikarza Élie Reclus.
Nie istnieją już rasy - wszystkie rodziny ludzkie przemieszały się w nieskończoność od powstania świata. Istnieją jednak środowiska i istnieją języki.
Od chwili, gdy język skonsoliduje jakiś naród, wszystkie elementy rasowe tego narodu podporządkowują się językowi. To w tym sensie mawia się: język tworzy naród (lingua gentem facit).
Onésime Reclus, „Un grand destin commence”, La Renaissance du Livre, 1917, s. 114-116
Atlas pittoresque de la France, recueil de vues géographiques et pittoresques de tous les départements, accompagnées de notices géographiques et de légendes explicatives (2 tomy, 1910-1912)
Atlas de la plus grande France, géographique, économique, politique, départemental, colonial, composé de 160 cartes en couleurs, accompagnées de 160 pages de notices. Ouvrage formant le complément naturel de l’Atlas pittoresque de la France, publié sous les auspices de la Société de géographie (1913-1915)