Oommen Chandy (ur. 31 października 1943 w Puthuppally, zm. 18 lipca 2023 w Bengaluru[1]) – indyjski polityk.
Urodził się w Puthuppally w ówczesnym królestwie Trawankoru. Pochodził z rodziny chrześcijańskiej o pewnych tradycjach politycznych. Jego dziadek, V.J. Oommen, był deputowanym do Rady Ustawodawczej Trawankoru, pierwszego parlamentu tego zależnego od Brytyjczyków królestwa[1]. Kształcił się w St George High School w rodzinnym mieście, następnie w CMS College w Kottayam. Ukończył też Saint Berchman's College w Changanassery. Uzyskał licencjat z zakresu prawa na Government Law College w Ernakulam[2].
W życie publiczne zaangażował się bardzo wcześnie, jako piętnastolatek uczestniczył w tak zwanym Orana Samaram, strajku przeciwko wprowadzonym przez komunistyczny rząd stanowy podwyżkom opłat za transport publiczny[3]. Wydarzenie dało to zresztą początek nie tylko karierze Chandy'ego, ale również innych późniejszych prominentnych polityków, takich jak A.K. Antony czy Vayalar Ravi[1]. Wstąpił w szeregi afiliowanego przy Indyjskim Kongresie Narodowym (INC) Keralskiego Związku Studentów (KSU), wreszcie zaś do samej partii. Przewodniczył KSU między 1967 a 1969[4]. W 1970 stanął na czele stanowego oddziału organizacji młodzieżowej INC[5].
Do Zgromadzenia Ustawodawczego Kerali dostał się po raz pierwszy w 1970, reprezentując swój rodzinny okręg wyborczy. Reelekcję uzyskiwał kolejno w 1977, 1980, 1982, 1987, 1991, 1996, 2001, 2006, 2011, 2016 oraz w 2021. Zasiadał w stanowym parlamencie przez przeszło pół wieku, dłużej niż jakikolwiek inny stanowy deputowany w historii Kerali[1]. Znany był z silnego emocjonalnego związku z mieszkańcami swych rodzinnych okolic. Gdy kariera polityczna zmusiła go do przeprowadzki do Trivandrum, złożył im obietnicę regularnych cotygodniowych wizyt. Słowa dotrzymał, przez przeszło 40 lat pojawiając się w niedzielę w Puthuppally, uczestnicząc w mszy świętej i spotykając się z rodziną i wyborcami[6]. Po raz pierwszy wszedł do rządu stanowego w 1977, jako minister pracy. W późniejszym okresie odpowiadał za inne kluczowe resorty, takie jak ministerstwo spraw wewnętrznych czy też ministerstwo finansów. Dwukrotnie (2004–2006, 2011–2016) stał na czele rządu stanowego[7]. Był również liderem opozycji w keralskim parlamencie (2006–2011)[8], kierował też stanową koalicją partii politycznych pod przewodnictwem Indyjskiego Kongresu Narodowego (UDF)[4]. Zmarł po długiej chorobie w Bengaluru[9]. Pochowany został na cmentarzu przy St George Orthodox Church w Puthuppally. Uroczystości pogrzebowe były koncelebrowane przez około tysiąc księży, w tym przez około 20 biskupów z różnych denominacji chrześcijańskich[10].
Poślubił Mariammę, doczekał się z nią córki oraz dwóch synów[1].