Imię i nazwisko |
Osvaldas Jonas Balakauskas |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Pochodzenie |
litewskie |
Gatunki | |
Zawód | |
Odznaczenia | |
Osvaldas Jonas Balakauskas (ur. 19 grudnia 1937 w Miliūnai w rejonie wiłkomierskim[1]) – litewski kompozytor.
Ukończył studia w zakresie dyrygentury chóralnej w Wilnie[2]. W latach 1964–1969 studiował w Konserwatorium Kijowskim, gdzie był uczniem Borysa Latoszynskiego i Myrosława Skoryka[2]. Po ukończeniu studiów pracował jako redaktor czasopisma muzycznego „Muzyczna Ukraina”[2]. W 1972 roku powrócił do Wilna[1]. W latach 1988–1992 i 1994–2006 wykładał kompozycję w Litewskiej Akademii Muzyki i Teatru[3]. Od 1992 do 1994 roku był ambasadorem Republiki Litewskiej we Francji[2], z jednoczesną akredytacją w Hiszpanii i Portugalii[3]. Laureat litewskiej Narodowej Nagrody Kultury i Sztuki (1996)[3]. W 1998 roku odznaczony został Medalem Orderu Wielkiego Księcia Giedymina III klasy[3].
W swojej twórczości sięga do serializmu i innych awangardowych technik kompozytorskich, które łączy z melodyjnymi i rytmicznymi motywami zaczerpniętymi z litewskiego folkloru muzycznego[2]. Posługuje się własnym, specyficznym systemem tonalnym, w skalach od ośmio- do jedenastodźwiękowych[1]. Skomponował m.in. pięć symfonii[1] (I 1973, II 1979, Ostrobothnian Symphony 1989[4]), poemat muzyczny Ad Astra (1976), Sonatę gór na fortepian i orkiestrę (1975), Spengla-Ula na orkiestrę smyczkową (1984), Opera strumentale (1987), Polilogas na skrzypce i orkiestrę smyczkową (1992), Quartetto concertante na flet, skrzypce, wiolonczelę i fortepian (1970), dwa kwartety smyczkowe (1971), sonatę na skrzypce i fortepian (1969), sonaty organowe (1965, 1980), Aerofonia na kwintet dęty (1985), Rain for Cracow na skrzypce i fortepian (1991)[4], koncert wiolonczelowy (1972), koncert obojowy (1981)[2].