Paul Louis Marcel Genevay (ur. 21 stycznia 1939 w La Côte-Saint-André [1] , zm. 11 marca 2022 w Bourgoin-Jallieu [2] ) – francuski lekkoatleta (sprinter ), medalista olimpijski z 1964 .
Zwyciężył w biegu na 200 metrów oraz w sztafecie 4 × 100 metrów na igrzyskach śródziemnomorskich w 1959 w Bejrucie, a w biegu na 100 metrów i w sztafecie 4 × 400 metrów zdobył na nich srebrne medale[3] [4] .
Odpadł w półfinale biegu na 200 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1960 w Rzymie , a sztafeta 4 × 100 metrów w składzie: Genevay, Jocelyn Delecour , Abdoulaye Seye i Claude Piquemal została zdyskwalifikowana w biegu eliminacyjnym[1] .
Na mistrzostwach Europy w 1962 w Belgradzie odpadł w półfinale biegu na 200 metrów[5] . Zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 100 metrów i zajął 4. miejsce w biegu na 200 metrów na igrzyskach śródziemnomorskich w 1963 w Neapolu[4] .
18 lipca 1964 w Annecy francuska sztafeta 4 × 100 metrów w składzie: Genevay, Jean-Louis Brugier , Bernard Laidebeur i Delecour ustanowiła rekord Europy czasem 39,2 s[6] .
Genevay zdobył brązowy medal w sztafecie 4 × 100 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio (sztafeta biegła w składzie: Genevay, Laidebeur, Piquemal i Delecour). Na tych samych igrzyskach startował również w biegu na 200 metrów, ale odpadł w półfinale[1] .
Był mistrzem Francji w biegu na 200 metrów w 1960, wicemistrzem na tym dystansie w 1959 i 1964, a także brązowym medalistą na 100 metrów w 1960 i 1961 oraz na 200 metrów w 1961[7] .
Sześciokrotnie poprawiał lub wyrównywał rekord Francji w sztafecie 4 × 100 metrów do wspomnianego wyżej wyniku 39,2 s 18 lipca 1964 w Annecy[8] .
↑ a b c Paul Genevay [online], olympedia.org [dostęp 2020-11-11] (ang. ) .
↑ Carnet noir : Paul Genevay nous a quittés. In: athle.fr, 15. März 2022, abgerufen am 20. März 2022.
↑ Mediterranean Games [online], GBRAthletics [dostęp 2013-11-21] (ang. ) .
↑ a b Gérard G. Dupuy Gérard G. , Jeux Méditerranéens [online], cdm.athle, 31 sierpnia 2021, s. 2–3 [dostęp 2021-10-12] (fr. ) .
↑ Mirko Jalava (red.): Göteborg 2006 Statistics Handbook . Göteborg: European Athletics , 2006, s. 125.
↑ José María J.M. García José María J.M. , Progresión de los Récords de Europa al Aire Libre Progression of the European Outdoor Records (cerrado a / as at 31.10.2016) [online], rfea.es, s. 35 [dostęp 2024-05-03] [zarchiwizowane z adresu 2022-02-20] (hiszp. • ang. ) .
↑ Gérard G. Dupuy Gérard G. , Les finalistes des championnats de France – 1888 à 1969 [online], cdm.athle.com, 6 listopada 2021, s. 272, 281, 291, 318 [dostęp 2021-11-12] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-11] (fr. ) .
↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012 . Zamość: 2013, s. 188. ISBN 978-83-62033-30-0 . (ang. ) .
1949 : Turcja
1951 : Włochy (Montanari , Leccese , Siddi , Frizzoni )
1955 : Włochy (Ghiselli , D’Asnasch , Montanari , Gnocchi )
1959 : Francja (David , Brakchi , Cahen , Genevay )
1963 : Włochy (Berruti , Giannattasio , Ottolina , Sardi )
1967 : Włochy (Giani , Preatoni , Giannattasio , Laverda )
1971 : Włochy (Preatoni , Abeti , Guerini , Mennea )
1975 : Francja (Chauvelot , Échevin , Arame , Sainte-Rose )
1979 : Włochy (Lazzer , Caravani , Grazioli , Mennea )
1983 : Włochy (Tilli , Simionato , Pavoni , Mennea )
1987 : Włochy (Madonia , Tilli , Catalano , Floris )
1991 : Włochy (Longo , Simionato , Floris , Madonia )
1993 : Francja (Morinière , Sangouma , Trouabal , Marie-Rose )
1997 : Włochy (Asuni , Puggioni , Cipolloni , Floris )
2001 : Włochy (Scuderi , Torrieri , Checcucci , Colombo )
2005 : Włochy (Verdecchia , Attene , Donati , Torrieri )
2009 : Włochy (Checcucci , Collio , Di Gregorio , Cerutti )
2013 : Włochy (Collio , Manenti , Riparelli , Tumi )
2018 : Włochy (Cattaneo , Desalu , Manenti , Tortu )
2022 : Włochy (Federici , Meluzzo , Pettorossi , Rigali )