Paul van Kempen
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Paul van Kempen (ur. 16 maja 1893 w Zoeterwoude, zm. 8 grudnia 1955 w Amsterdamie[1][2][3]) – holenderski dyrygent.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończył klasę skrzypiec w konserwatorium w Amsterdamie[1][2][3]. W latach 1913–1915 występował jako skrzypek z Koninklijk Concertgebouworkest pod batutą Willema Mengelberga[1][2]. W 1916 roku wyjechał do Niemiec[2], w kolejnych latach współpracując z orkiestrami w Dortmundzie, Poznaniu i Bad Nauheim[1]. Przyjął również niemieckie obywatelstwo[2]. W 1932 roku debiutował w Oberhausen jako dyrygent[1][2]. W latach 1933–1934 uczył gry na skrzypcach w szkole muzycznej w Dortmundzie[1]. Od 1934 do 1942 roku był dyrygentem Dresdner Philharmonie[1][2][3]. Od 1940 roku występował także w Staatsoper w Berlinie[1]. Od 1942 do 1944 roku jako następca Herberta von Karajana pełnił funkcję generalnego dyrektora muzycznego w Akwizgranie[1]. W czasie II wojny światowej prowadził koncerty dla żołnierzy Wehrmachtu, odmówił natomiast wstąpienia do NSDAP[2]. Ze względu na swoją postawę w czasie wojny do 1949 roku miał zakaz występów w ojczyźnie[1].
Od 1945 do 1949 roku prowadził kursy dyrygenckie w Accademia Chigiana w Sienie[1][3]. W 1949 roku objął funkcję dyrygenta orkiestry radiowej w Hilversum[1], gościnnie występował też z orkiestrami w Rotterdamie i Hadze[2]. W latach 1953–1955 pełnił funkcję generalnego dyrektora muzycznego miasta Bremy[1].
Specjalizował się w wykonawstwie repertuaru romantycznego, ze szczególnym wskazaniem kompozytorów austro-węgierskich[2]. Ceniony był jako interpretator symfonii Beethovena, Brucknera, Czajkowskiego, Mahlera i Sibeliusa, a także dzieł wokalno-instrumentalnych Verdiego, Regera i Brahmsa[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 66. ISBN 978-83-224-3303-4.
- ↑ a b c d e f g h i j Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1850. ISBN 978-0-02-865528-4.
- ↑ a b c d The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 442. ISBN 0-674-37299-9.