| Perissopmeros | |
| Butler, 1932 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
Perissopmeros |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Perissopmeros castaneous Butler, 1932 | |
Perissopmeros – rodzaj pająków z infrarzędu Araneomorphae i rodziny Malkaridae. Zalicza się do niego 7 opisanych gatunków. Wszystkie są endemitami Australii.
Pająki o ciele długości około 2,5–4 mm, zesklerotyzowanym, u okazów żywych brązowym, natomiast u przechowywanych w alkoholu czerwonym do pomarańczowego. Zarys karapaksu w widoku od góry jest dłuższy niż szeroki, niemal owalny. Część głowowa jest mocno wyniesiona i wystająca ku przodowi. Część tułowiowa opada ku tyłowi, a tylna powierzchnia karapaksu tworzy szeroką listwę ponad łącznikiem. Jamki karapaksu zredukowane są do postaci ciemnych linii. Para owalnych bruzd występuje na karapaksie między biodrami nogogłaszczków i pierwszej pary odnóży krocznych. Pogrupowane na wzgórku oczy są białe, z wyjątkiem ciemnej pary przednio-środkowej. Oczy pary tylno-środkowej są wydłużone, w kształcie kropli, położone na tylnej powierzchni pary rogokształtnych wyrostków. Oczy par środkowych rozmieszczone są na planie nieco szerszego niż dłuższego czworokąta. Nadustek jest wysoki, wklęśnięty, 4–5-krotnie szerszy niż średnica przednio-środkowych oczu. Szczękoczułki mają smukłe, zakrzywione pazury jadowe i pozbawione są listewek strydulacyjnych. Warga dolna jest szeroka i trójkątna. Dłuższe niż szerokie sternum całkowicie zamyka biodra i styka się z karapaksem. Odnóża są długie i cienkie, pozbawione kolców, najdłuższe w przypadku pierwszej pary. Na stopach brak trichobotrii, natomiast jedno zlokalizowane jest na każdym nadstopiu. Organy tarsalne są stosunkowo duże[1].
Opistosoma (odwłok) ma duży stożeczek i trzy pary kądziołków przędnych, z których środkowa jest skrócona, jednoczłonowa, zaś przednia największa, dwuczłonowa, stożkowata. U samców na grzbiecie opistosomy występuje owalne skutum, zakrywające ¾ jej przedniej części[1].
Nogogłaszczki samca cechują się hakowatym wyrostkiem paracymbium oraz długim, cienkim i faliście wygiętym odsiebnym odcinkiem embolusa. Nasada konduktora jest powiększona, obejmuje większość embolusa i zagina się na brzegu bulbusa. Dystalna część konduktora ma szpatułkowaty wierzchołek z licznymi listewkami. Wewnętrzne genitalia samicy są silnie zesklerotyzowane. Przewody łączące torebkę kopulacyjną ze zbiornikami nasiennymi są skręcone trzy lub cztery razy[1].
Zwierzęta te są endemitami Australii, występującymi głównie w jej części południowo-wschodniej[1]. Cztery gatunki znane są wyłącznie z Nowej Południowej Walii, natomiast po jednym zamieszkuje: Wiktorię, Australijskie Terytorium Stołeczne i Australię Zachodnią[2].
Rodzaj ten wprowadzony został po raz pierwszy w 1929 roku przez Leonarda S.G. Butlera pod nazwą Sternodes[3]. Nazwę Perissopmeros wprowadził Butler w 1932 roku[4]. W 1986 roku Russell J. Moran umieścił rodzaje Carathea i Sternodes w rodzinie Sternodidae, a Perissopmeros uznał za młodszy synonim Sternodes[1]. Nazwa Sternodes była jednak już w XIX wieku wykorzystywana u chrząszczy i błonkówek[2]. W związku z tym Norman I. Platnick w 1998 roku zaproponował dla rodzaju nową nazwę Sternoides[5]. Priorytet w tej sytuacji ma jednak nazwa Perissopmeros, co uwzględnił Platnick w późniejszym katalogu. Wspomniana rodzina Sternodidae z kolei nie jest już wyróżniana, a Perissopmeros klasyfikowany jest w Malkaridae[2].
Do rodzaju tego zalicza się 7 opisanych gatunków[2]: