Peter Bocage

Peter Bocage
Ilustracja
Peter Bocage (1910)
Imię i nazwisko

Peter Edwin Bocage

Data i miejsce urodzenia

31 lipca 1887
Nowy Orlean

Data i miejsce śmierci

3 grudnia 1967
Nowy Orlean

Instrumenty

trąbka, kornet, skrzypce, mandolina, gitara, banjo, sakshorn barytonowy, puzon, ksylofon

Gatunki

ragtime, jazz

Zawód

muzyk

Powiązania

Bunk Johnson, Louis Armstrong

Zespoły
The Excelsior Brass Band
The Creole Serenaders
Multimedia w Wikimedia Commons

Peter Edwin Bocage (ur. 31 lipca 1887 w Nowym Orleanie, zm. 3 grudnia 1967 tamże)[1] – amerykański skrzypek, trębacz i bandlider jazzowy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w dobrze radzącej sobie rodzinie kreolskiej, mieszkającej i znanej w Algiers, lewobrzeżnej dzielnicy Nowego Orleanu[2]. Jego rodzicami byli Leopold Paul – budowniczy łodzi i grywający dorywczo gitarzysta, oraz Emilie Elizabeth z d. LaMothe[3][4]. Miał czworo rodzeństwa, z którego dwaj bracia: Charles i Henry zostali tak jak on zawodowymi muzykami[3]. W wieku dwunastu lat zaczął uczyć się gry na skrzypcach, m.in. u Henry’ego DeFuentesa[2]. Występy rozpoczął w kwartecie ojca, grywającym na okolicznych imprezach[5] oraz w Storyville, dzielnicy czerwonych latarni[3]. Wkrótce już bez ojca grał w tamtejszych lokalach, doskonaląc umiejętności instrumentalne w różnych zespołach.

Mając dwadzieścia jeden lat został liderem The Superior Orchestra, w której grał na skrzypcach[1]. Był to wówczas jeden z najpopularniejszych zespołów ragtime'owych w Nowym Orleanie[1]. Jego członkiem był m.in. uzdolniony trębacz Bunk Johnson, którego Peter nauczył czytać nuty.

W połowie pierwszej dekady XX wieku zaczął grać na trąbce, której z czasem stał się wirtuozem[5]. W 1917, pracując w zespole Fate’a Marable’a na rzecznych statkach wycieczkowych linii Strekfusa, doprowadził razem z bandliderem do zaprzestania zatrudniania w orkiestrach wyłącznie białych muzyków, wywołując konsternację na Południu[1]. On też przyjął do zespołu Louisa Armstronga[2]. Tak jak Johnsona i jego nauczył czytać nuty, a z biegiem lat zostali przyjaciółmi. W następnym roku grał już na lądzie w znanych nowoorleańskich zespołach dętych takich jak The Onward Brass Band z „Kingiem” Oliverem, The Tuxedo Brass Band z Armstrongiem i The Allen Brass Band. W 1922 przejął The Excelsior Brass Band i prowadził ją – również administracyjnie – przez dziesięć lat[1].

Jako że nie potrafił długo usiedzieć w jednym miejscu, w 1923 dołączył do orkiestry Armanda Piróna. Wyruszył z nią do Nowego Jorku na krótkie występy w słynnym Cotton Clubie. Później nagrywał z Piron’s New Orleans Orchestra i swoją grupą The Creole Serenaders, która w różnych formatach działała niemal do jego śmierci[5].

W 1939 znów wyjechał z Nowego Orleanu. Tym razem udał się do Bostonu, żeby zastąpić Bunka Jonhsona w zespole saksofonisty Sidneya Becheta[1]. Kiedy w latach 40. nastąpiło odrodzenie muzyki nowoorleańskiej (Dixieland Revival), sformował do celów nagraniowych zespól The Jazz Pioneers, złożony z weteranów tego stylu. W następnych dwu dekadach koncertował z The Creole Serenaders. Był też stałym wykonawcą w słynnej nowoorleańskiej The Preservation Hall[5].

Zmarł w wieku 80. lat. Został pochowany na Saint Bartholomew Cemetery w rodzinnym Algiers w Nowym Orleanie[4].

Małżeństwo i dzieci

[edytuj | edytuj kod]

Jego żoną była Pearl z d. Yates (1897–1960)[4]. Miał z nią troje dzieci: Edwina Petera, Dolores i Myrtle Emily.

Wybrana dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
  • 1961 Peter Bocage with His Creole Serenaders & The Love Jiles Ragtime Orchestra (Riverside Records/Original Jazz Classics)
  • 1991 Peter Bocage and His Creole Serenaders (American Music)
  • Peter Bocage at San Jacinto Hall (GHB)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f Peter Bocage (1887–1967). The Syncopated Times. [dostęp 2024-08-15]. (ang.).
  2. ↑ a b c Interview with Peter Bocage (1957). musicrising.tulane.edu. [dostęp 2024-08-15]. (ang.).
  3. ↑ a b c Peter Bocage. 64parishes.org. [dostęp 2024-08-16]. (ang.).
  4. ↑ a b c Peter Edwin Bocage. ancestors.familysearch.org. [dostęp 2024-08-15]. (ang.).
  5. ↑ a b c d Peter Bocage. allmusic.com. [dostęp 2024-08-15]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]