Pseudonim |
The Chief |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Obywatelstwo | |
Wzrost |
191 cm |
Masa ciała |
115 (2011) kg |
Styl walki | |
Bilans walk zawodowych | |
Liczba walk |
18[1] |
Zwycięstwa |
12 |
Przez nokauty |
5 |
Porażki |
6 |
Peter Graham (ur. 5 sierpnia 1975 w Sydney) – australijski zawodnik sportów walki. W swojej karierze walczył zarówno w karate, zawodowym kick-boxingu, boksie, jak i mieszanych sztukach walki (MMA).
Swoją karierę w sportach walki zaczynał od karate kyokushin. W 1999 roku został mistrzem Australii w klasie open, a rok później zdobył amatorskie mistrzostwo świata WKBF. Po tym sukcesie przeszedł na zawodowstwo, rozpoczynając starty w kick-boxingu w formule K-1.
W listopadzie 2000 roku na gali K-1 Oceania Star Wars 2000 w Melbourne zmierzył się w pokazowym pojedynku z najbardziej utytułowanym australijskim kick-boxerem w historii, Stanem Longinidisem. Przegrał z nim przez decyzję po 10-rundowej walce, jednak występ ten zaowocował zaproszeniem go na turniej preeliminacyjny K-1 World GP w Melbourne w lutym 2001 roku. Przegrał w finale przez nokaut z wschodzącą gwiazdą K-1, Nowozelandczykiem Markiem Huntem. Pięć miesięcy później doszło w Auckland do walki rewanżowej, w której Graham pokonał Hunta przez decyzję sędziów.
Po rocznej przerwie powrócił na ringi K-1 w 2003 roku. W lipcu wygrał turniej K-1 World GP w Melbourne, dzięki czemu wywalczył sobie prawo startu w gali eliminacyjnej w Osace, podczas której pokonał kończącego karierę Sama Greco. Zwycięstwo to zapewniło mu udział w Finale K-1 WGP w Tokio – turnieju o mistrzostwo K-1. Odpadł w nim w ćwierćfinale, znokautowany przez późniejszego mistrza Remy'ego Bonjasky'ego.
W 2004 roku wygrał turniej Kings of Oceania 2004, pokonując m.in. Pawła Słowińskiego. Rok później zwyciężył również w Kings of Oceania 2005, uzyskując kwalifikację do turnieju K-1 World GP 2006 w Auckland (GP Oceanii), będącego eliminacją do Finału K-1 World GP 2006. W jego ćwierćfinale zmierzył się ze znanym z kontrowersyjnych zachowań Badrem Hari (przed walką doszło do bójki pomiędzy obydwoma zawodnikami)[2]. Graham przegrywał pojedynek na punkty, jednak na kilka sekund przed końcem ostatniej rundy zdołał znokautować Marokańczyka swoim markowym kopnięciem opadającym z obrotu, łamiąc mu szczękę. W półfinale spotkał się z Pawłem Słowińskim i przegrał przed czasem na skutek niskich kopnięć[3].
W sierpniu 2007 roku, podczas K-1 World GP w Hongkongu stoczył walkę rewanżową z Harim. Przegrał przez jednogłośną decyzję sędziów. Był to jego ostatni występ w organizacji K-1.
Po trzyletniej przerwie spowodowanej startami w MMA powrócił do kick-boxingu. 29 sierpnia 2010 roku znokautował Nowozelandczyka Douga Vineya, zdobywając mistrzostwo świata ISKA w wadze ciężkiej. Stracił je, gdy 20 września 2011 roku sam został znokautowany w swojej trzeciej walce z Pawłem Słowińskim[4].
W 2008 roku podpisał kontrakt z japońską organizacją World Victory Road i zadebiutował w MMA. Na gali Sengoku 1 w Tokio przegrał przez poddanie z byłą gwiazdą PRIDE FC, zapaśnikiem Kazuyuki Fujitą.
Od 2010 roku walczył dla mniejszych australijskich organizacji. W grudniu tego roku na gali Draka 5 stoczył w rosyjskim Chabarowsku pojedynek z niepokonanym od ponad 4 lat zawodnikiem gospodarzy, Aleksandrem Jemieljanienką. Graham niespodziewanie wygrał z faworyzowanym rywalem przez techniczny nokaut w 2. rundzie za pomocą niskich kopnięć[5].
Podczas kolejnej edycji tej gali, która odbyła się 11 lutego 2012 roku, znokautował doświadczonego Łotysza Konstantina Głuchowa w 1. rundzie.
Pod koniec roku 24 listopada stoczył rewanżowy pojedynek z Gluhovsem. Kolejny raz lepszy był Graham, który znokautował rywala na początku 1. rundy prawym sierpowym i ciosami w parterze. Stawką pojedynku było międzynarodowe mistrzostwo w wadze ciężkiej organizacji Draka.
W latach 2013–2014 walczył dla Bellator MMA[6]. Od 2014 związany z KSW, gdzie pokonywał Marcina Różalskiego (KSW 28) i Mariusza Pudzianowskiego (KSW 32) – obu przed czasem.
W zawodowym boksie debiutował w 2000 roku. 11 lipca 2015 został mistrzem Australii w wadze ciężkiej pokonując Bena Edwardsa na punkty. W listopadzie 2015 zdobył pas mistrzowski WBO strefy azjatycko-pacyficznej[7].
Wynik | Bilans | Przeciwnik | Rozstrzygnięcie | Runda | Czas | Rozgrywki | Data | Miejsce | Uwagi |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Przegrana | 11-10 | Witalij Minakow | Poddanie (duszenie przedramieniem) | 1 | 1:01 | FNG 50: Emelianenko vs. Maldonado | 17.06.2016 | Petersburg | Co-Main Event |
Wygrana | 11-9 | Mariusz Pudzianowski | TKO (ciosy pięściami i łokciami) | 2 | 2:00 | KSW 32: Road to Wembley | 31.10.2015 | Londyn | Main Event |
Przegrana | 10-9 | Karol Bedorf | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | KSW 31: Materla vs. Drwal | 23.05.2015 | Gdańsk/Sopot | |
Przegrana | 10-8 | Dienis Goltsow | Poddanie (kimura) | 2 | 3:23 | Tech-Krep FC - Ermak Prime Challenge | 03.04.2015 | Krasnodar | Main Event |
Wygrana | 10-7 | Marcin Różalski | Poddanie (kontuzja kolana) | 2 | 0:43 | KSW 28: Fighters Den | 04.10.2014 | Szczecin | |
Przegrana | 9-7 | Siala-Mou Siliga | Poddanie (duszenie trójkątne ramionami) | 3 | 3:21 | Bellator 111 | 07.03.2014 | Thackerville | Ćwierćfinał turnieju Bellator 10 sezonu wagi ciężkiej |
Przegrana | 9-6 | Cheick Kongo | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | Bellator 107 | 08.11.2013 | Thackerville | Finał turnieju Bellator 9 sezonu wagi ciężkiej, Main Event |
Wygrana | 9-5 | Eric Prindle | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | Bellator 104 | 18.10.2013 | Cedar Lapids | |
Wygrana | 8-5 | Salimgerey Rasulov | TKO (ciosy pięściami) | 2 | 1:02 | K-1 Global MMA | 02.06.2013 | Krasnodar | Main Event |
Wygrana | 7-5 | Donnie Lester | TKO (przerwanie przez lekarza) | 1 | 1:50 | AFC 4 | 07.12.2012 | Melbourne | Co-Main Event |
Wygrana | 6-5 | Konstantīns Gluhovs | TKO (ciosy pięściami) | 1 | 3:20 | Draka 11 | 24.11.2012 | Chabarowsk | Main Event |
Wygrana | 5-5 | Konstantīns Gluhovs | KO (cios) | 1 | 2:47 | Governor's Cup 2012 | 11.02.2012 | Chabarowsk | Main Event |
Wygrana | 4-5 | Aleksandr Jemieljanienko | TKO (kopnięcia nogą) | 2 | 2:59 | Draka 5 | 18.12.2010 | Chabarowsk | Main Event |
Wygrana | 3-5 | Yusuke Kawaguchi | TKO (łokcie) | 1 | ? | Xtreme MMA 3 | 05.11.2010 | Sydney | |
Wygrana | 2-5 | Carter Williams | TKO (ciosy i łokcie) | 1 | 4:10 | Xtreme MMA 2 | 31.07.2010 | Sydney | Co-Main Event |
Przegrana | 1-5 | Jim York | Poddanie (duszenie zza pleców) | 1 | 3:44 | Impact FC 2 | 18.07.2010 | Sydney | |
Przegrana | 1-4 | Dion Staring | Poddanie (duszenie ramieniem) | 1 | ? | Fury 1: Clash of the Titans | 21.05.2010 | Makau | |
Wygrana | 1-3 | Felise Leniu | TKO (ciosy pięściami) | 1 | ? | RPA: Return of the Chief | 18.04.2010 | Keysborough | Main Event |
Przegrana | 0-3 | Rolles Gracie | Poddanie (duszenie trójkątne ramionami) | 1 | 1:43 | Art of War 14 | 16.09.2009 | Makau | Co-Main Event |
Przegrana | 0-2 | Moise Rimbon | Poddanie (duszenie zza pleców) | 2 | 0:42 | Sengoku - Fourth Battle | 24.08.2008 | Saitama | |
Przegrana | 0-1 | Kazuyuki Fujita | Poddanie (duszenie północ-południe) | 1 | 1:23 | Sengoku - First Battle | 05.03.2008 | Tokio |
Wynik | Bilans | Przeciwnik | Rozstrzygnięcie | Runda | Data | Miejsce | Uwagi |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Przegrana | 11-4-1 | Zhang Zhilei | KO | 1 | 21.01.2017 | Hebei Sports Venue, Shijiazhuang | Walka o tytuł World Boxing Organisation Oriental wagi ciężkiej |
Wygrana | 11-3-1 | Julius Long | TD | 5 | 27.02.2016 | Centrum Kongresowe Darwin, Darwin, Terytorium Północne | Zdobył wolny tytuł World Boxing Foundation World wagi ciężkiej |
Wygrana | 10-3-1 | Alphonce Mchumiatumbo | TKO | 4 | 28.11.2015 | Centrum sportowe w Suzhou, Suzhou | Zdobył tytuł wagi ciężkiej WBO Asia Pacific |
Wygrana | 9-3-1 | Ben Edwars | SD | 10 | 11.07.2015 | Hellenic Club, Woden, Australijskie Terytorium Stołeczne | Zdobył australijski tytuł wagi ciężkiej |
Wygrana | 8-3-1 | David Levi | TKO | 6 | 22.02.2013 | Centrum rozrywki, Hurstville, Nowa Południowa Walia | Obrona tytułu wagi ciężkiej Nowa Południowa Walia |
Wygrana | 7-3-1 | George Poulivaati | UD | 5 | 19.05.2012 | Chorwacki Club, Punchbowl, Nowa Południowa Walia | Zdobył tytuł wagi ciężkiej Nowa Południowa Walia |
Wygrana | 6-3-1 | Pat Kennedy | TKO | 5 | 15.11.2002 | Club Nova, Newcastle, NSW | |
Wygrana | 5-3-1 | Pat Kennedy | UD | 6 | 09.08.2002 | Club Nova, Newcastle, NSW | |
Wygrana | 4-3-1 | Joseph Semeatu | KO | 1 | 10.05.2002 | Mayfield Ex Services Club, Newcastle, NSW | |
Remis | 3-3-1 | Phil Gregory | PTS | 8 | 01.04.2002 | Kompleks sportowy, Carrara (Gold Coast), Queensland | |
Wygrana | 3-3 | Paul Withers | KO | 6 | 04.03.2002 | Centrum rozrywki, Townsville, Queensland | |
Wygrana | 2-3 | Andrew Fepuileai | KO | 4 | 15.02.2002 | Woonona Bulli RSL Club, Wollongong, NSW | |
Wygrana | 1-3 | Glen Sewell | UD | 4 | 12.10.2001 | Sydney, NSW | |
Przegrana | 0-3 | Simon Paterson | UD | 4 | 28.09.2001 | The Octagon, Sydney, NSW | |
Przegrana | 0-2 | Caine Melbourne | KO | 2 | 21.07.2000 | Hornsby RSL Club, Sydney, NSW | |
Przegrana | 0-1 | Caine Melbourne | UD | 4 | 23.04.2000 | Klub Wyong Leagues, Wyong, NSW | Debiut w boksie |
Legenda: TKO – techniczny nokaut, KO – nokaut, UD – jednogłośna decyzja, SD – niejednogłośna decyzja, MD – decyzja większości, PTS – walka zakończona na punkty, RTD – techniczna decyzja sędziów, DQ – dyskwalifikacja