Peter Hussing w 2008 po odznaczeniu go Medalem Zasługi RFN | |||||||||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
15 maja 1948 | ||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
8 września 2012 | ||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
196 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Odznaczenia | |||||||||||||||||||||||||||||||
Peter Hussing (ur. 15 maja 1948 w Brachbach, zm. 8 września 2012 tamże[1]) – zachodnioniemiecki bokser walczący w kategorii ciężkiej i superciężkiej, medalista olimpijski i mistrz Europy.
Walczył w wadze ciężkiej (ponad 81 kilogramów), a po jej utworzeniu w superciężkiej (ponad 91 kg). Zdobył brązowy medal w wadze ciężkiej na mistrzostwach Europy w 1969 w Bukareszcie po przegranej w półfinale z późniejszym mistrzem Ionem Alexe z Rumunii[2]. Na kolejnych mistrzostwach Europy w 1971 w Madrycie wywalczył w tej kategorii srebrny medal po zwycięstwach m.in. z Ionem Alexe i Ludwikiem Denderysem oraz porażce w finale z Władimirem Czernyszowem ze Związku Radzieckiego[3].
Na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium zdobył brązowy medal, przegrywając w półfinale z Teófilo Stevensonem z Kuby[1]. Ponownie zdobył srebrny medal na mistrzostwach Europy w 1973 w Belgradzie, po porażce w finale z Wiktorem Uljaniczem z ZSRR[4].
Wystąpił na pierwszych mistrzostwach świata w 1974 w Hawanie, ale po wygraniu z Alexe przegrał przez nokaut w ćwierćfinale z Teófilo Stevensonem[5]. Był jednym z faworytów mistrzostw Europy w 1975 w Katowicach, ale został znokautowany w ćwierćfinale przez późniejszego mistrza Andrzeja Biegalskiego[6]. Dotarł również do ćwierćfinału igrzysk olimpijskich w 1976 w Montrealu, w którym pokonał go John Tate ze Stanów Zjednoczonych[1]. Przegrał pierwszą walkę z Jürgenem Fanghänelem z NRD na mistrzostwach świata w 1978 w Belgradzie[7].
Hussing odniósł swój największy sukces na mistrzostwach Europy w 1979 w Kolonii zwyciężając w wadze superciężkiej po wygranej w finale z Ferencem Somodim z Węgier[8]. Na mistrzostwach świata w 1982 w Monachium zdobył brązowy medal po wygraniu dwóch walk i przegranej w półfinale z Tyrellem Biggsem z USA[9]. Ponownie dotarł do ćwierćfinału na igrzyskach olimpijskich w 1984 w Los Angeles, w którym pokonał go Aziz Salihu z Jugosławii[1].
Peter Hussing był mistrzem RFN w wadze ciężkiej lub superciężkiej w latach 1969-1983 i 1985. Stoczył 439 walk amatorskich[10]. Nigdy nie przeszedł na zawodowstwo.
Później pracował w budownictwie, a następnie w 2008 został burmistrzem swego rodzinnego miasta Brachbach. Angażował się w działalność społeczną. Organizował zawody kolarskie, by wspomóc leczenie dzieci chorych na nowotwór. W 2008 został odznaczony Medalem Zasługi RFN. Zmarł na raka w wieku 64 lat[10].