Petiveriaceae – rodzina roślin okrytonasiennych należąca do rzędu goździkowców. Obejmuje 9 rodzajów z 36 gatunkami[4]. W dawniejszych systemach jej przedstawiciele byli zwykle włączani do rodziny szkarłatkowatychPhytolaccaceae. Takson wyodrębniony został w randze rodziny m.in. w systemie APG IV z 2016[2]. Rośliny występują w strefie klimatu tropikalnego, subtropikalnego i w ciepłym klimacie umiarkowanym głównie w Ameryce Południowej, z nielicznymi przedstawicielami we wschodniej Australii, na Nowych Hebrydach i Nowej Kaledonii (Monococcus echinophorus), w Afryce (rywina niska i Hilleria latifolia)[4], do Meksyku i południowej części Stanów Zjednoczonych sięga Trichostigma octandrum[5]. Jako roślina ozdobna uprawiana bywa Rivina humilis, która jest też inwazyjnym i problematycznym chwastem. Kilka gatunków użytkowanych jest lokalnie jako rośliny lecznicze. Rośliny mają różny pokrój, wyróżniają się groniastymi lub kłosokształtnymi kwiatostanami i bezpłatkowymi kwiatami[4].
Zebrane w kwiatostanygroniaste, wiechowate i kłosy. Zwykle są obupłciowe, rzadko jednopłciowe (Monococcus)[4], słabo grzbieciste[2]. Działki kielicha drobne, 4 (tylko u Seguieria 5[2]), czasem płatkokształtne, trwałe i powiększające się podczas owocowania. Płatków korony brak. Pręcików jest od 4 do 25. Słupek zbudowany jest z pojedynczego owocolistka. Zalążnia jest górna, jednokomorowa, z pojedynczym zalążkiem[4].
Jednonasienne. U Rivina i Trichostigma – jagody, u Hilleria, Ledenbergia i Schindleria – mieszki, u Monococcus i Petiveria – niełupki, u Gallesia i Seguiera – skrzydlaki[4].
↑Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-04](ang.).
↑ abcdefghHeywood V. H., Brummitt R. K., Culham A., Seberg O.: Flowering plant families of the world. Ontario: Firely Books, 2007, s. 249-250. ISBN 1-55407-206-9.
↑Trichostigma octandrum. [w:] Flora of North America [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2017-12-14].
↑ abLudmiła Karpowiczowa (red.): Słownik nazw roślin obcego pochodzenia łacińsko-polski i polsko-łaciński. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 1973, s. 114, 120.